Είναι μαφιόζικη πρακτική (κατά την ορολογία Τσίπρα) η μυστική καταγραφή ιδιωτικής συνομιλίας; Προφανώς είναι, αλλά όταν δυο «μαφιόζοι» (εν τη στενή ή εν τη ευρεία εννοία) συναντώνται (στα μουλωχτά και σε ουδέτερο έδαφος του εξωτερικού) για να μοιράσουν τις πιάτσες και να τακτοποιήσουν τις «δουλειές», μοιάζει πολύ αστείο να κατηγορεί ο ένας τον άλλον για «μαφιόζικη συμπεριφορά».

Τώρα, αν το ένα από τα δύο μέρη της συνάντησης δεν εκπροσωπεί ολόκληρο το μαγαζί του αλλά μέρος του, καθώς το άλλο μέρος έχει «δική του ατζέντα», τότε το πράγμα μπερδεύεται υπερβολικά, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Καθότι πάνω από τα δύο μέρη του ενός μέρους (της συνάντησης), υπήρχε και ο αρχηγός της φαμίλιας που κανένας δεν ξέρει με ποιανού το μέρος ήταν, τι ήξερε, πόσα ήξερε και για ποιον.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι τέτοιες πολυτασικές φαμίλιες που δουλεύουν με αυτόν τον αυτοδιαχειριζόμενο τρόπο, δεν καταλήγουν αφεντικά αλλά περίγελος της πιάτσας. Διότι στο τέλος της ημέρας και μόλις σφίξουν τα γάλατα, αντί να τα βάλουν με τον αντίπαλο που απειλεί τα συμφέροντα τους, τραβάνε τα κουμπούρια και αλληλοσκοτώνονται μέσα στο κρησφύγετο τους. Αυτά είναι γνωστά πράγματα της αστυνομικής λογοτεχνίας, μη επιδεχόμενα αμφισβήτησης.

Κανονικά λοιπόν, η μυστική καταγραφή ιδιωτικής συνομιλίας δεν θα ‘πρεπε να ανησυχεί τον Νίκο Παππά. Ναι μεν στραπατσάρει το αριστερό του προφίλ και το ηθικό πλεονέκτημα του μαγαζιού στο οποίο ανήκει, κανένας όμως ανακριτής ή εισαγγελέας δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την καταγεγραμμένη συνομιλία για να του αποδώσει ποινικές ευθύνες. Ως προϊόν εγκλήματος, η μαγνητοταινία πάει κατ’ ευθείας στον κάλαθο των αχρήστων.

Ελα όμως που όταν η φαμίλια είχε προσκαίρως βρεθεί στα πάνω της και νομοθετούσε κατά βούληση, είχε περάσει μια διάταξη που έλεγε ότι παρανόμως καταγεγραμμένη συνομιλία λαμβάνεται κατ’ εξαίρεση υπ’ όψιν, εφόσον αυτή αφορά υπόθεση δημοσίου συμφέροντος. Εδώ βρίσκει πλήρη εφαρμογή η παροιμία του σοφού λαού «όταν σκάβεις τον λάκκο του άλλου, πέφτεις εσύ ο ίδιος μέσα». Οπερ και ο εισαγγελέας καλεί τον Νίκο Παππά να δώσει μερικές εξηγήσεις επί των λεγομένων του και να τα αντιπαραβάλλει με όσα είχε υποστηρίξει παλιότερα στην προανακριτική.

Βεβαίως υπάρχει κι άλλος τρόπος να αντιδράσει κανείς σε όλη αυτή την δυσώδη ιστορία. Είναι ο τρόπος του Αλέξη. Να παίζει μπροστά του το κασετόφωνο με την συνομιλία, αλλά αυτός να μην το ακούει διότι η ακοή του σκεπάζεται από τον μακρινό αχό της οικονομικής ύφεσης που καταφθάνει. Και στην θέση ενός παρακρατικού σκανδάλου που υλοποιήθηκε από δικούς του ανθρώπους, αυτός να βλέπει ένα άλλο σκάνδαλο. Οτι άφησε, λέει, στο ταμείο 37 δισ., αλλά η κυβέρνηση δεν κατάφερε με αυτά να αποτρέψει την ύφεση. Δεν ξέρω πόσο πειστικός είναι ο Αλέξης, χιουμορίστας πάντως είναι.

Τέλος πάντων, ο καλός ο αρχηγός έχει τον τρόπο να εκμεταλλεύεται προς όφελος του ακόμα και τα πιο βορβορώδη συμβάντα που πέφτουν στον δρόμο του. Ο Αλέξης είναι υποχρεωμένος να υπερασπιστεί ως το τέλος τον Παππά και τον Παπαγγελόπουλο, να εισπράξει το πολιτικό κόστος από τον βίο και την πολιτεία τους, όμως είναι προφανές ότι αυτή η ιστορία του λύνει τα χέρια να απομακρύνει δια παντός από την κομματική εξουσία την ομάδα με την οποία κέρδισε τις εκλογές του 2015 και κυβέρνησε μέχρι το 2019. Ηρθε η ώρα των γεφυροποιών.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News