Λίγο παλιότερα, ήταν οι βαρόνοι των ναρκωτικών. Μετά το «Breaking Bad» και την τεράστια επιτυχία του, βγήκαν στο Νetflix τα άπαντα για τους γκάνγκστερ, σε έκδοση σειράς, ντοκιμαντέρ και ταινίας. Κι εμείς, σαν μαθητές σε σχολή Eγκληματολογίας, μάθαμε απέξω κι ανακατωτά όλη την ιστορία της παγκόσμιας διακίνησης ναρκωτικών και τη βιογραφία του κάθε μαφιόζου.

Τώρα, όπως φαίνεται, θα μάθουμε και την ιστορία του κάθε απατεώνα. Του απατεώνα του Tinder που εξαπατούσε γυναίκες και τους έτρωγε λεφτά, παριστάνοντας τον πλούσιο μεγιστάνα. Της απατεώνισσας Aνα Σορόκιν, μιας γερμανίδας σταρ του Instagram και κληρονόμου, που κατέκλεψε τους κοσμικούς τής Νέας Υόρκης. Του «βρόμικου Τζον», που δεν είναι ένας, αλλά πολλοί, μιας και η εν λόγω σειρά μας δείχνει διάφορες περιπτώσεις ανδρών που εξαπατούσαν γυναίκες. Των «Μετρ της απάτης» ή αλλιώς των απατεώνων που ξεγέλασαν το ευρωπαϊκό σύστημα ποσόστωσης άνθρακα και τσέπωσαν εκατομμύρια, προτού φαγωθούν μεταξύ τους.

Eχει πάρα πολλά το μενού και είναι σίγουρο ότι αν επιλέξεις το ένα, θα έρθουν όλα μπροστά σου. Aφθονες επιλογές με επίκεντρο την απάτη για να διαλέξεις, οι περισσότερες βασισμένες σε αληθινά γεγονότα και πρόσωπα.

Eνα είναι σίγουρο: στο Νetflix, όλοι οι κακοί χωράνε. Οι αντι-ήρωες είναι το φετίχ του, το πεδίο μυθοπλαστικής δράσης επάνω στο οποίο αγαπά να εργάζεται και το κάνει με συνέπεια από την ώρα που μας συστήθηκε ως πλατφόρμα. Eχει φέρει τον κακό στο προσκήνιο και κεντάει γύρω του θέαμα. Το οποίο αγοράζουμε μετά χαράς και καταναλώνουμε.

Για να είμαι ειλικρινής, οι κακοί και τα προβλήματα που δημιουργούν στους άλλους πλάθουν ενδιαφέρουσες ιστορίες. Που γίνονται ακόμα πιο συναρπαστικές, αν βασίζονται σε αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις. Είναι δυνατόν να μη θες να δεις την ιστορία του τύπου του Tinder που υπάρχει ακόμα κάπου εκεί έξω; Πόσο μάλλον όταν σου προσφέρεται σε συσκευασία ντοκιμαντέρ τόσο έντεχνα φτιαγμένου.

Γενικώς, η ίντριγκα (χωρίς αίματα και εγκλήματα) που μας προσφέρει τελευταία το Νetflix είναι εξαιρετικά διασκεδαστική για εμάς, που καθόμαστε και την παρακολουθούμε από την ασφάλεια του καναπέ μας. Αυτό είπε και η ψυχολόγος Oντρεϊ Τανγκ, μιλώντας για το ίδιο θέμα. Ο θεατής ανακουφίζεται από το γεγονός ότι δεν είναι εκείνος το θύμα ενός απατεώνα, αλλά είναι απλώς κάποιος που παρακολουθεί την ιστορία του.

Οι ιστορίες αυτές μας προσφέρουν κι ένα αίσθημα δικαίωσης. Νιώθεις ικανοποίηση όταν βλέπεις τους απατεώνες να πέφτουν στα χέρια του νόμου κι αυτό βελτιώνει την κινηματογραφική εμπειρία σου. Είναι το «happy end» που αναζητάς, μια νίκη του καλού έναντι του κακού.

Γι’ αυτό το κοινό εξοργίστηκε με τον απατεώνα του Tinder. Γιατί δεν ένιωσε το αίσθημα της δικαίωσης στο φινάλε. Είναι βέβαια μια ανακούφιση ότι ο αχρείος αυτός τύπος έχει ξεμπροστιαστεί πια τόσο, με το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ στο Νetflix, που θα βρει δυσκολότερα απ’ ό,τι συνήθιζε άλλο θύμα για να κοροϊδέψει. Κι αυτό είναι, ίσως, μια ωραία συνέπεια της μόδας που ξεκίνησε η πλατφόρμα, να φέρνει αληθινές ιστορίες ίντριγκας μπροστά στην οθόνη μας. Μας ενημερώνει και μας μαθαίνει να την αναγνωρίζουμε πιο εύκολα.

Ξέρω τι θα πείτε. Είναι κάτι που το λέμε οι περισσότεροι παρακολουθώντας μια τέτοια σειρά ή ντοκιμαντέρ.

«Εγώ δεν θα τους δάνειζα ποτέ λεφτά!».

«Εγώ δεν θα έχαφτα ποτέ το ψέμα τους!».

«Είναι ανόητοι και αφελείς όσοι έπεσαν στην παγίδα τους!».

Το ίδιο μπορεί να έλεγαν όμως και τα άτομα που έπεσαν θύματα ενός απατεώνα, αν ήταν απλοί θεατές της ιστορίας, όπως εμείς. Iσως, αν είχαν την ευκαιρία να τη δουν πρώτα, να διέκριναν τα σημάδια της απάτης ή να ήταν περισσότερο καχύποπτοι.

Από αυτή την άποψη, το Νetflix δυσκόλεψε λιγάκι τη ζωή των απανταχού απατεώνων. Τουλάχιστον για όσο τους κάνει θέαμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News