Ο αυθεντικός Μαραθώνιος είναι ένας ωραίος θεσμός. Χωρίς αμφιβολία, κουβαλά υψηλούς συμβολισμούς και η διεξαγωγή του μας βοηθά να τους θυμηθούμε και να τους τιμήσουμε. Τα τελευταία χρόνια δε, όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που συμμετέχουν σε αγώνες μεγάλων αποστάσεων, που πολύ συχνά διοργανώνονται πια και στην Ελλάδα, έχοντας ο καθένας κάποιο καλό σκοπό να συνοδεύει τη διεξαγωγή του.

Αισθάνομαι, ωστόσο, ότι πέρα απ’ τον υψηλό συμβολισμό τους, και τον καλό σκοπό για τον οποίο πραγματοποιούνται, οι μαραθώνιοι έχουν γίνει και μόδα. Θες λίγο η δημοσιότητα που παίρνουν, θες λίγο οι διάσημοι που κατεβαίνουν και τους δίνουν τη χρυσόσκονη τής σόου μπίζνες, οι μαραθώνιοι έχουν μετατραπεί σε τρέντι γεγονός, που επιβάλλεται να συμμετέχει και η κουτσή Μαρία.

Είναι όπως όταν γίνεται μόδα ένα είδος ρούχου, τα καρό ας πούμε, και ξαφνικά τους βλέπεις όλους να κυκλοφορούν σαν Σκωτσέζοι. Μόνο που ο Μαραθώνιος δεν είναι ρούχο, είναι αγώνας απόστασης. Το ρούχο, άμα το φορέσεις και δεν σου πάει, δεν θα πάθεις και τίποτα. Ο Μαραθώνιος όμως, άμα δεν είναι για σένα, μπορεί και να σε σκοτώσει.

Δηλαδή, δεν θα σε σκοτώσει ο Μαραθώνιος, η δική σου απερισκεψία θα σε σκοτώσει, το να πας να τρέξεις χωρίς να έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα, επειδή το να τρέχεις σε τέτοιες διοργανώσεις έχει γίνει must. Κι εκεί που είσαι με την παρέα, λες: μωρέ δεν πάμε να τρέξουμε;.. Την προηγούμενη έχεις φάει τρία σουβλάκια και μισό μπουκάλι κρασί, στο γυμναστήριο τρέχεις δεκαπέντε λεπτά το πολύ στο διάδρομο, εξετάσεις έχεις να κάνεις από πρόπερσι, αλλά νομίζεις ότι μπορείς να διανύσεις χιλιόμετρα τρέχοντας.

Κι αν τα παραπάνω σενάρια είναι υπερβολικά, και αφορούν ίσως ένα μικρό ποσοστό συμμετεχόντων, το πιο πιθανό σενάριο που αφορά μάλλον τους περισσότερους, είναι η ελλιπής ή βιαστική προετοιμασία. Αναρωτιέμαι πόσοι απ’ τους 60.000 συμμετέχοντες στον φετινό, 37ο Μαραθώνιο της Αθήνας, είχαν προπονηθεί καταλλήλως. Αναρωτιέμαι πόσοι είχαν ακολουθήσει τη διατροφή που ενδείκνυται ν’ ακολουθείς, και τις ώρες γυμναστικής και τρεξίματος που απαιτούνται για να προετοιμάσεις τον οργανισμό σου να έχει αντοχές για αγώνα απόστασης.

Αλλά και πόσοι είχαν κάνει τις απαιτούμενες εξετάσεις, για να ξέρουν σε τί κατάσταση βρίσκεται η καρδιά τους, πριν την υποβάλλουν σ’ αυτή τη δοκιμασία. Υποθέτω ότι δεν ήταν λίγοι οι άνθρωποι που έτρεξαν χωρίς να έχουν κάνει τα παραπάνω, κι αντί να κάνουν τεστ κοπώσεως στο ιατρείο, το έκαναν τρέχοντας στην Μεσογείων.

Θα ήταν αποκαλυπτικό αν, με κάποιο τρόπο, είχαμε ένα στατιστικό αποτέλεσμα, το οποίο να έδειχνε το μέσο βαθμό προετοιμασίας των συμμετεχόντων. Τι πρόγραμμα διατροφής ακολούθησαν, αν ακολούθησαν, πόσο γυμνάστηκαν, αν έκαναν τσεκ απ κτλ. Κάτι μου λέει ότι θα τρομάζαμε με τις απαντήσεις. Και θα καταλαβαίναμε τα παρακάτω νούμερα, που έδωσε στη δημοσιότητα το ΕΚΑΒ για τον φετινό Μαραθώνιο της Αθήνας.

Σύμφωνα με ανακοίνωση του, περίπου χίλια άτομα χρειάστηκαν πρώτες βοήθειες καθ’ όλο το διήμερο της διοργάνωσης, εξαιτίας αναπνευστικών ή ορθοπεδικών προβλημάτων κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους προς τον τερματισμό. Σαρανταέξι δρομείς έπρεπε να μεταφερθούν σε νοσοκομείο, εκ των οποίων κάποιοι παρέμειναν για νοσηλεία. Και δύο δρομείς υπέστησαν έμφραγμα, το οποίο ευτυχώς δεν οδήγησε στο μοιραίο, όπως είχε γίνει με έναν δρομέα σε μαραθώνιο προηγούμενης χρονιάς.

Με άλλα λόγια, καλός ο Μαραθώνιος, αλλά δεν είναι για όλους. Και ίσως, αφού έχει γίνει πια τόσο μόδα, να πρέπει να υπάρξει και η κατάλληλη ενημέρωση για τους κινδύνους που διατρέχει όποιος συμμετέχει χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία. Ίσως έτσι, η κουτσή Μαρία το σκεφτεί διπλά να διανύσει μια και δυο λεωφόρους τρέχοντας.

ΥΓ. Το ΕΚΑΒ στον Μαραθώνιο, πρέπει να είναι σε ετοιμότητα όπως η Πυροσβεστική το καλοκαίρι, σε μέρα με πολλά μποφόρ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News