Ετσι γίνεται πάντα με τις σημαντικές συμφωνίες. Προκαλούν εντάσεις, αντιδράσεις, πολεμική, ακόμα και διχασμό. Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι «υπερπατριώτες» που θα ανακαλύπτουν «μειοδότες», ακόμα και «προδότες». Κάποιοι θα ζητούν ξεδιάντροπα «να επέμβει ο στρατός» και κάποιοι θα απειλούν με «εσχάτη προδοσία».

Ας τους αφήσουμε πίσω και ας δούμε το σήμερα μέσω (και) της ιστορικής πραγματικότητας. Με δύο παραδείγματα:

1. Το 1979 ο Καραμανλής (ο παλιός)  έβαλε την Ελλάδα στην τότε ΕΟΚ. Σύσσωμη η αντιπολίτευση, πλην του μικρού τότε ΚΚΕ Εσωτερικού, είχε καταγγείλει τη συμφωνία, προβλέποντας δεινά και συμφορές. Τότε ήμουν νεαρός δημοσιογράφος, σφόδρα αντικαραμανλικός. Αλλά την ώρα που υπογραφόταν η συμφωνία στο Ζάππειο δεν αισθανόμουν καλά που έβλεπα την αντιπολίτευση -και ιδίως το ΠΑΣΟΚ- να απουσιάζει. Αισθανόμουν ότι κάτι καλό γινόταν για τη χώρα.

Ποια ήταν η συνέχεια; Μετά από ενάμιση χρόνο το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην κυβέρνηση. Φυσικά, δεν μας έβγαλε από την ΕΟΚ, όπως υποσχόταν. Ευτυχώς. Αντίθετα, εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο την ένταξη, η οποία δεν επέφερε καμιά καταστροφή, αλλά έστειλε πολλά δισεκατομμύρια στη χώρα. Διδακτικό για το σήμερα.

2. Το 1999 η σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που έγινε στο Ελσίνκι, αποφάσισε την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι καταστροφολόγοι στην Ελλάδα αναθεμάτιζαν τον Κώστα Σημίτη. Εβλεπαν -τι άλλο;- καταστροφές, αφού «πρόβλεπαν» ότι η Κύπρος δεν εντασσόταν χωρίς να κάνει υποχωρήσεις στην Τουρκία, για να λυθεί προηγουμένως το πολιτικό πρόβλημα. Μετά από τριάμισι χρόνια η Κύπρος εντάχθηκε στην ΕΕ , χωρίς να επέλθει καμιά καταστροφή. Διδακτικό κι αυτό.

Κάτι ανάλογο, με μεγαλύτερη ένταση, παρατηρούμε σήμερα με τη συμφωνία Ελλάδας – ΠΓΔΜ. Οι «υπερπατριώτες» αναθεματίζουν τους «προδότες», που «πούλησαν» το όνομα της Μακεδονίας. Κι ας το έχουν οι Βορειομακεδόνες εδώ και 70 χρόνια. Κι ας  τους αποκαλούν Μακεδόνες (σκέτο) όλα τα κράτη και όλα τα ΜΜΕ του κόσμου. Οι σύγχρονοι καταστροφολόγοι «προειδοποιούν» ότι απειλείται η… Θεσσαλονίκη και κάποιοι άλλοι ότι οι Φυρομίτες (τώρα που θα γίνουν Βορειομακεδόνες) θα βάλουν πόδι και στην ελληνική… ΑΟΖ!

Σημασία, όμως, δεν έχουν αυτές οι παραδοξολογίες. Οι χώρες και οι λαοί δεν πάνε μπροστά με τη συνωμοσιολογία, τον τυφλό εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία. Όποτε επικράτησαν αυτά (το 1922 στη Μικρασιατική Καταστροφή, το 1974 με την εισβολή στην Κύπρο) είχαμε εθνικές τραγωδίες.

Οι λαοί και οι χώρες πάνε μπροστά με Πρέσπες, όχι με εθνικιστικό παροξυσμό. Γι’ αυτό έχουν μεγάλη ευθύνη οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν κυβερνήσει, έχουν διαπραγματευθεί και γνωρίζουν ότι σε καιρούς ειρήνης οι συμφωνίες πρέπει να είναι αμοιβαία αποδεκτές. Δίνεις και παίρνεις. Οσοι λένε ότι η σημερινή είναι κακή συμφωνία πρέπει να πουν με τι την συγκρίνουν. Στο παρελθόν δεν είχαμε άλλη.

Η σημερινή  αποτελεί μια αντιγραφή, στα βασικά σημεία, της ελληνικής πρότασης του 2008. Την οποία δεν δέχτηκε τότε η άλλη πλευρά. Σήμερα η κυβέρνηση Ζάεφ έκανε υποχωρήσεις, γι’ αυτό η συμφωνία  συνήφθη. Οσοι προτείνουν επιστροφή στον προ του 2008 μαξιμαλισμό δεν θέλουν λύση. Και, προφανώς, δεν υπολογίζουν ότι, αν αποτύχει ο Ζάεφ, θα επικρατήσει ο εθνικισμός των νέων Γκρουέφσκι και των VMRO  τους. Ποια υπεύθυνη πολιτική δύναμη στην Ελλάδα επιθυμεί τέτοια εξέλιξη αντί της συμφωνίας;

Aν και στις δύο χώρες συνεχίσουν να επικρατούν οι δυνάμεις της λογικής και η συμφωνία υλοποιηθεί, οι δυνάμεις του παραλογισμού θα υποχωρήσουν. Αλίμονο αν γίνει αλλιώς. Αλίμονο αν επικρατήσουν οι Μπαρμπαρούσηδες και οι Κασαπίδηδες.

Γι’ αυτό οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες σήμερα ή αύριο θα κληθούν να εφαρμόσουν τη συμφωνία, ας μετρούν περισσότερο τα λόγια τους. Η εποικοδομητική κριτική είναι ευεργετική, τον μηδενισμό και την καταστροφολογία θα τα βρουν αύριο μπροστά τους. Ειδικά όσοι έχουν κυβερνήσει και φιλοδοξούν να ξανακυβερνήσουν .

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News