Επί 26 χρόνια καλλιεργείται ένα είδος «εθνικού» σανού που στη συσκευασία του γράφει «μακεδονικός». Εθρεψε κάμποσες γενιές πολιτικάντηδων και τυχοδιωκτών και πουλάει ακόμα.

Ποτίστηκε στην αρχή του με εκείνο το γεροντικό δάκρυ του (παλιού) Καραμανλή, το οποίο τόση ζημιά έκανε, όπως έλεγε ο (παλιός) Μητσοτάκης.

Στη συνέχεια μεγάλωσε, με τον καιροσκοπισμό του Ανδρέα, που ήταν μανούλα στο να καβαλάει το ρεύμα και να το μανιπουλάρει μέχρι την κάλπη. Μετά, «το όνομά μας είναι η ψυχή μας» ξεψύχησε, αφού του κοτσάραμε ένα «πρώην», για να ικανοποιήσουμε τον εθνικό μας εγωϊσμό και ακούγαμε όλους τους άλλους να το λένε (σκέτο) Μακεδονία.

Εν τω μεταξύ, πρόλαβαν κι έκαναν καριέρα ουκ ολίγοι μακεδονομάχοι (προσοχή, με μικρό το αρχικό γράμμα, για να μην προσβάλλουμε τους πραγματικούς, που πολέμησαν πριν από έναν και πλέον αιώνα), μεταξύ των οποίων, κορυφαίος, ο Σαμαράς. Ο οποίος σήμερα -τι απύθμενο θράσος- επικαλείται τον πατριωτισμό του Καραμανλή και του Ανδρέα, τους οποίους το 1994 αποκαλούσε «κατάκοπες ηγεσίες» και τους καλούσε να φύγουν από την πολιτική, αφού «δεν μπορούν πια να προσφέρουν στον τόπο». Λίγοι θα θυμούνται ότι ο τότε εκπρόσωπος του Ανδρέα Παπανδρέου τον είχε χαρακτηρίσει «αγενή και πολιτικά προπετή» (ναι, ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος!).

Θα αναρωτηθεί κανείς, έχουν κάποια σημασία αυτά σήμερα; Εχουν, για τρεις λόγους:

Πρώτον, διότι η καλλιέργεια του εθνικού σανού συνεχίζεται. Παλιοί και νεότεροι μακεδονομάχοι κάνουν καριέρα.

Δεύτερον, διότι τον σανό αυτόν ποτίζουν, ως μη ώφελαν, νεότεροι πολιτικοί, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο στρουθοκαμηλισμός του οποίου χτυπάει ταβάνι: τι θα λέει αύριο, όταν μια άλλη (δική του ή συνεργασίας) κυβέρνηση κληθεί να εφαρμόσει τη συμφωνία; Πώς θα συγκρατήσει τότε τους μακεδονομάχους του;

Τρίτον, διότι οι ευκαιρίες δεν είναι καθημερινό φαινόμενο στην πολιτική. Στη γειτονική χώρα υπάρχει σήμερα μια κυβέρνηση που δεν παίζει το εθνικιστικό χαρτί. Φέρεται λογικά, κάνει υποχωρήσεις αδιανόητες έως πριν από λίγα χρόνια. Οι εκεί εθνικιστές έχουν σκυλιάσει σε αγαστό συγχρονισμό με τους δικούς μας. Οσοι προτρέπουν τον Παυλόπουλο να παρέμβει (για να ανατρέψει τη συμφωνία!) θέλουν να τον κάνουν Ιβάνοφ;

Κι επειδή προαναγγέλλεται «παρέμβαση» του (νεότερου) Καραμανλή κατά της συμφωνίας, καλό είναι όλοι να θυμηθούν πού μας οδήγησε η (δική του) λογική του «άστο γι’ αργότερα»: στη χρεοκοπία!

Γι’ αυτό οι νουνεχείς άνθρωποι σε όλα τα κόμματα-και ειδικά σε όσα έχουν κυβερνήσει- έχουν υποχρέωση να μιλήσουν. Δεν δικαιούνται να κρύβονται και να σιωπούν. Να μη φοβούνται ότι θα τους κολλήσουν τη ρετσινιά του φιλο-ΣΥΡΙΖΑ, αν βγουν και πουν ότι η συμφωνία είναι καλή και πρέπει να προχωρήσει. Διότι είναι η αλήθεια.

Κι επειδή η ΝΔ έχει αποφασίσει να σπεκουλάρει με τον υπερπατριωτισμό και τα συλλαλητήρια, το Κίνημα Αλλαγής δεν έχει κανένα λόγο να εμφανιστεί ως ουρά της. Δεν θα κερδίσει εκλογικά. Οι υπερπατριώτες ψηφοφόροι είναι καπαρωμένοι από άλλους. H κυρία Γεννηματά ας ακούσει όσους έχουν χειριστεί το θέμα και όχι ανίδεους και καιροσκόπους. Οι πρώτοι γνωρίζουν καλά ότι η συμφωνία είναι grosso modo ό,τι ζητούσε μέχρι τώρα το κόμμα της. Οι δεύτεροι μηρυκάζουν τα «πατριωτικά».

Η κυβέρνηση Τσίπρα προσφέρει εδώ και τέσσερα χρόνια πλήθος ευκαιριών για σκληρή αντιπολίτευση. Και θα συνεχίσει να προσφέρει. Στο Mακεδονικό κάνει το σωστό. Γι’ αυτό η συμφωνία πρέπει να υποστηριχθεί από όσους αντιτίθενται στην καλλιέργεια του «εθνικού» μας σανού και δεν θέλουν να νικήσει ξανά το «πατριωτικό» νταβατζιλίκι. Διότι και τα δύο είναι επικίνδυνα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News