Ακούσαμε πολιτικούς να κομπάζουν επειδή ξόδεψαν τα χρήματα που δανείστηκαν οι φορολογούμενοι για να καλύψουν πολιτικές ευθύνες. Και είμαστε όλοι έκπληκτοι, οργισμένοι. Και γράφονται κάτι πύρινα άρθρα που καίνε τον Λιβανό και ζεματίζουν λιγάκι τον Δούκα -όλα αυτά του είναι αδιάφορα, αργούν οι δημοτικές εκλογές.

Και εντάξει, ο μέσος πολίτης μπορεί να βλέπει το βίντεο με τον Δούκα και να σοκάρεται. Να πετάει καμιά παντόφλα στην τηλεόραση γιατί μετά το γέλιο του Δούκα έρχεται ο λογαριασμός των μνημονίων. Αλλά όχι και να βλέπουμε πολιτικούς και δημοσιογράφους να εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους. Είναι σαν να είσαι χασάπης και να δηλώνεις ότι δεν ξέρεις τι κάνουν στα σφαγεία. Ο Δούκας μας έδειξε και τι βάζουν μέσα στα λουκάνικα.

Η κυβέρνηση Καραμανλή πήγε από εκεί που πηγαίνουν και οι άλλοι. Μοίρασε χρήματα μετά από μία καταστροφή. Ομως έφτασε ως το τέρμα του δρόμου, στα όρια της συνειδητής ληστείας των φορολογουμένων προκειμένου να καλυφθούν πολιτικές ευθύνες. Αυτό που βλέπουμε να εκτυλίσσεται στο γραφείο του Δούκα είναι η ακραία, η πιο χυδαία έκφραση μίας πολιτικής καθημερινότητας. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται ένας πολιτικός μετά από μία καταστροφή, είναι η προσωπική του επιβίωση και η επικοινωνιακή διαχείριση. Θυμηθείτε τον Τσίπρα στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής όπου εκτυλίσσεται μία εξίσου χυδαία σκηνή.

Αυτό σημαίνει ότι είναι όλοι ίδιοι; Οχι βέβαια. Οι κυβερνήσεις της Δεξιάς έχουν μακρά παράδοση σε αντίστοιχες πρακτικές, ενώ η διαχείριση Καραμανλή εξευτέλισε ακόμα και τα προσχήματα. Ολοι το ίδιο θα έκαναν λίγο ως πολύ, θα μοίραζαν χρήμα. Ομως οι περισσότεροι θα είχαν την αξιοπρέπεια να μη θεωρούν εποποιία την πιο φθηνή, την πιο χυδαία στιγμή της πολιτικής τους διαδρομής. Ο Λιβανός γελάει. Και ο Μητσοτάκης τον πετάει με τις κλωτσιές από την κυβέρνηση. Διότι όταν γελάς με αυτά που είπε ο Δούκας, είναι σαν να τα αποδέχεσαι όχι μόνο ως πρακτική, αλλά ως φιλοσοφία. Και δυστυχώς δεν γελάει μόνο ο Λιβανός. Γελάνε όλοι μέσα στην αίθουσα. Τίποτα δεν τους εκπλήσσει. Και αυτό είναι το χειρότερο. Γιατί αναγνωρίζουν την πολιτική ως μία διαδικασία εξαγοράς του πολίτη με αντάλλαγμα την εκχώρηση εξουσίας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News