H επίσκεψη του Πάπα στην Μυτιλήνη, είναι σίγουρα ένα σπουδαίο «event»! Kαι όπως όλα τα «events» στα οποία πρωταγωνιστούν τόσο αναγνωρίσιμα πρόσωπα, απηχούν σπουδαία μηνύματα στις κοινωνίες. Στην κοινή εμφάνιση μάλιστα, των προκαθήμενων δύο από τις πιο διάσημες Εκκλησίες του πλανήτη, όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η σημασία του συμβολισμού είναι πραγματικά εντυπωσιακή.

Δεν θα έμπαινα στον πειρασμό να εκφράσω τον «κυνισμό» μου αν δεν είχα συσσωρεύσει οργή από την σήψη της πραγματικότητας που συνεχίζει να εξελίσσεται. Από την κόλαση της Συρίας, μέχρι τα γκέτο των επιδοτούμενων προσφύγων της Γερμανίας. Και σε ό,τι μας αφορά, στις «φαβέλες» της Ειδομένης, του Πειραιά και  του Ελληνικού. Θα μπορούσα ίσως, κι εγώ ο «μηδενιστής» να απολαύσω την «κατάνυξη» της ημέρας, ρίχνοντας αχανή βλέμματα νιρβάνας και ψυχοπονιάρικης αλληλεγγύης στις θερμές εκδηλώσεις των πιστών. Ολων αυτών που έσπευσαν να βρεθούν κοντά στους «ελέω θεού» εκπροσώπους της αγάπης για να πάρουν λίγη αστρική σκόνη  από την ευλογημένη αύρα τους.

Περνώντας όμως από το Ελληνικό, μου έφυγε κάθε διάθεση συναίνεσης στην αγιότητα  της μεταφυσικής επέμβασης στο Προσφυγικό. Και σκέφτηκα ότι τα σύμβολα ως αύριο, θα επιστρέψουν στην «γαληνοτάτη αυτοκρατορία» προκειμένου να προσευχηθούν, αναμένοντας  το επόμενο τραγικό λάθος του Δημιουργού στην ανθρωπότητα. Πάντα έτοιμοι να σπεύσουν προς συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους δοκιμαζόμενους αδελφούς τους.

Θρησκεία λοιπόν ή πολιτική στο Προσφυγικό; Θα έλεγε κανείς ότι μέχρι τώρα, το πρόβλημα δημιουργήθηκε και συνεχίζει να υφίσταται με ανθρωπιστικές διαστάσεις, εξαιτίας της «θρησκευόμενης πολιτικής»! Αυτής που υπαγορεύει την υποκρισία στις αποφάσεις και την ανοχή στην παραβίαση των κανόνων και της λογικής. Αρχής γενομένης στην περίπτωσή μας, από την «σοσιαλιστική χριστιανική αγάπη» της κυρίας Τασίας και στη συνέχεια εμπλουτισμένη από την «δημοκρατική ευαισθησία» των ΗΠΑ εναντίον του Άσαντ. Τέλος ενισχυμένη ακόμα περισσότερο, από την «αφελέστατη» παρότρυνση της Μέρκελ για τους πρόσφυγες τους οποίους η χριστιανική Ευρώπη πάντα αγαπά και επιδοτεί…

Κρίμα λοιπόν, για τον συμβολισμό της Μυτιλήνης αλλά πολύ φοβάμαι ότι η ανθρωπότητα και οι δυτικές κοινωνίες δεν κατάφεραν και πολλά με την ευσέβεια και την ταπεινότητα της θεϊκής επίνευσης. Μάλλον με τους θεσμούς, τους νόμους και τα συντάγματα, δημιούργησαν συνθήκες προστασίας του ατόμου και των δικαιωμάτων του. Αντίθετα, όποτε η υποκρισία της μεταφυσικής και ων παραδόσεων προσπάθησε να περισώσει την ανεπάρκεια της πρόνοιας του νομικού πολιτισμού, τα προβλήματα πολλαπλασιάστηκαν.

Θα περιμέναμε λοιπόν, η Ευρώπη να κινηθεί περισσότερο πολιτικά και να δώσει λύσεις στο Προσφυγικό, αντί να ενθαρρύνει τις μάζες των «ευσεβών τηλεθεατών» να δακρύζουν από συγκίνηση μπροστά στο θέαμα εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου. Γιατί στο Αιγαίο έχουν πνιγεί δεκάδες μικρά παιδιά, μάνες και αβοήθητοι άνθρωποι χωρίς κανένας από του ηγέτες των θρησκειών ή τους αστέρες του Χόλιγουντ να βρουν λύση στη φρίκη και στον αποτροπιασμό.

Ας είμαστε ξεκάθαροι και ευθείς: η ανθρωπότητα χρειάζεται πολιτική και όχι θρησκεία. Οι δημοκρατίες της έχουν ανάγκη από λαμπερούς πολιτικούς ηγέτες που θα αισθάνονται ευθύνη απέναντι στον ανθρωπισμό των νόμων και της επίγειας δικαιοσύνης. Πρόσωπα με συνειδήσεις και όχι «πολιτικά θρησκευόμενα» προσωπεία  που ανέχονται την υποκρισία του πόνου και της δυστυχίας των ανθρώπων.

Θέλω να δω τις «φαβέλες» να αδειάζουν και τους πρόσφυγες να ενσωματώνονται ή να επιστρέφουν στις πατρίδες τους. Θέλω να δω να σταματάει η σφαγή στη Συρία. Με αποφάσεις και πολιτικούς σχεδιασμούς. Οχι με τα θρησκευτικά «events» των χριστιανών ούτε και με τα κροκοδείλια δάκρυα των Αριστερών…

Διαβάστε για την επίσκεψη του Πάπα στη Λέσβο και δείτε φωτογραφίες εδώ

 

 

 

 

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News