Η αλήθεια είναι ότι ένας 17χρονος έπρεπε να ενδιαφέρεται για τη δολοφονία του Λαμπράκη. Oπως και του Μπακογιάννη. Και του Καποδίστρια. Και είναι επίσης αλήθεια ότι όποιος κάνει στα σοβαρά αυτήν τη κουβέντα, έχει να μιλήσει καιρό με 17χρονους.

Ο Μητσοτάκης αναρωτήθηκε για ποιο λόγο θα έπρεπε να νοιάζει έναν 17χρονο μία δολοφονία που έγινε το 1963. Είναι μία εσφαλμένη διατύπωση, μία λάθος θέση που δεν θα έπρεπε, για ευνόητους, προσχηματικούς λόγους, να εκφέρεται από πολιτικό αρχηγό. Oμως, δικαιώνεται από τη ζωή.

Οι 17χρονοι έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους, όχι τη δολοφονία Λαμπράκη. Αυτό μπορεί για κάποιους να αποτελεί πρόβλημα. Ωστόσο το πρόβλημα θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο αν βάλουμε ως στόχο να μάθουν όλοι οι 17χρονοι για τη δολοφονία του Λαμπράκη, θέμα που πανάθεμα με αν κατέχουν οι περισσότεροι σαραντάρηδες, για να μην πω και πενηντάρηδες. Πάνω που είπαμε να αφήσουμε στην άκρη τα κονσερβοκούτια, πιάσαμε τα τρίκυκλα. Ενδιαφέρον, αλλά για αμφιθέατρο. Oχι για την κοινωνία.

Και, ναι, το καταλάβαμε όλοι ότι η πολιτική αντιπαράθεση ανακυκλώνει αναχρονιστικούς κώδικες παλιών διχασμών. Σε λίγο ο Τσίπρας, ο άνθρωπος που συγκυβερνά με τους πολιτικούς φίλους των Γκοτζαμάνηδων, θα προειδοποιήσει ότι η ΝΔ ανοίγει ξανά ξερονήσια και οι γέροντες θα ξοδεύουν την κουτσουρεμένη σύνταξη σε επισκεπτήρια στα εγγόνια τους. Για αυτή τη γελοία συνθήκη, η μισή ντροπή και πολύ παραπάνω, είναι δική του. Eχει όμως και ο Μητσοτάκης το μερίδιο του, έτσι όπως στέκεται αμήχανα στη σύγκρουση μεταξύ φιλελευθέρων και ακροδεξιών, στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Τα υπόλοιπα είναι για χαζολόγημα στο Τwitter και για να αναρωτιόμαστε όλοι εμείς, που είμαστε γονείς, αν έπρεπε να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τη δολοφονία του Λαμπράκη.

Το μόνο καλό που μπορεί να προκύψει από αυτήν την κουβέντα είναι ότι, πράγματι, κάποιοι πιτσιρικάδες ενδέχεται να ανατρέξουν στην ιστορία και να πληροφορηθούν τα γεγονότα και τις προεκτάσεις τους. Υποθέτω είναι και θέμα χρόνου η προβολή του «Ζ» από την ΕΡΤ. Να την παρακολουθήσει όλη η οικογένεια, να κάνει μία επίκαιρη κουβέντα για το παρακράτος της Δεξιάς και οι γονείς να πουν στα παιδιά ότι ο κύριος με τα γυαλιά, ο ανακριτής, μετά από χρόνια, στάθηκε μπροστά σε ένα μικρόφωνο και αναφώνησε: «Είμαστε έθνος ανάδελφον».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News