Την Παρασκευή, στη Σύνοδο Κορυφής του Ταλίν με θέμα την ψηφιακή οικονομία, ο Πρωθυπουργός είπε ότι «τρέχουμε με ταχύτητα για να καλύψουμε την απόσταση και πιστεύω ότι ο στόχος μας, το να φέρουμε το αύριο σήμερα για όλους τους πολίτες, είναι ένας στόχος που μπορούμε να τον πετύχουμε». Απλά πράγματα.

Είπε επίσης ότι «η δυνατότητα πρόσβασης των πολιτών στις νέες τεχνολογίες είναι ζήτημα δημοκρατίας και ισότητας». Αυτό που δεν είπε στους ομολόγους του είναι ότι συναντήθηκε πριν από λίγες ημέρες με τον Θύμιο Λυμπερόπουλο (εδώ) και ότι ετοιμάζουν νομοσχέδιο για να κλείσουν το πρώην Taxibeat, νυν Beat.

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τη λεγόμενη «καθαρή έξοδο» (clean exit) από το Μνημόνιο. Τα λόγια απέχουν πολύ από τις πράξεις. Για πρώτη φορά από το 2010 ευρωπαίοι αξιωματούχοι, όπως ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, λένε ότι το clean exit είναι εφικτό αν η Ελλάδα εφαρμόσει το τρέχον πρόγραμμα.

Oπως θα το έγραφε μια ταμπλόιντ εφημερίδα «μας ανοίγουν την πόρτα για να βγούμε από τη φυλακή του Mνημονίου». Το πρόβλημα είναι ότι ο Τσίπρας, αντί να τρέξει με ταχύτητα (όπως -λέει ότι- κάνει με την ψηφιακή οικονομία) προς την έξοδο από τη φυλακή κάνει βήματα προς τα πίσω.

Τον Σεπτέμβριο δεν έγινε απολύτως τίποτα για τη εφαρμογή του προγράμματος, ενώ τον Ιούλιο και τον Αύγουστο έγιναν μικρές μονομερείς ενέργειες εδώ κι εκεί που ευνοούσαν συγκεκριμένες ομάδες. Για παράδειγμα, τα επιδόματα κάτω από το ραντάρ (έξοδα κίνησης και υπερωρίες) στο νομοσχέδιο για τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κάποιες διευκολύνσεις για τις πρόωρες αποχωρήσεις από το Δημόσιο. Οι Θεσμοί που δεν καταλαβαίνουν την «αναγκαιότητα» για ρουσφέτια σε συγκεκριμένες ομάδες έχουν καταρτίσει λίστα με τις ενέργειες που παραβιάζουν το Mνημόνιο.

Με βάση το παράδειγμά μας, η κυβέρνηση κάνει βήματα πίσω, πιο μέσα στο κελί. Χαρακτηριστικό είναι το χαβαλετζίδικο μπάχαλο με την αξιολόγηση στο Δημόσιο όπου το επιχείρημα του αρμόδιου υπουργείου είναι ότι φταίει ο Μητσοτάκης που τρόμαξε τους δημοσίους υπαλλήλους με την αξιολόγηση του 2013 και γι’ αυτό δεν ανταποκρίνονται!

H μεταμόρφωση του Τσίπρα σε υπέρμαχο των επενδύσεων και της καινοτομίας που βελτιώνoυν την καθημερινότητα των πολιτών (όπως δηλαδή το πέτυχε το Taxibeat) έχει κοντά ποδάρια. Το σκάσιμο της φούσκας μοιάζει με αυτοεκπληρούμενη προφητεία για την οποία εργάζεται επιμελώς παγώνοντας την εφαρμογή του προγράμματος. Παλιά μου τέχνη κόσκινο: πάμε πάλι βλέποντας και κάνοντας. Κανείς δεν περιμένει πια την ολοκλήρωση της αξιολόγησης τον Δεκέμβριο. Φεβρουάριο και βλέπουμε.

Όσο για την έξοδο από το Μνημόνιο ας κρατάμε μικρό καλάθι. Μακριά από τις κάμερες ο ολλανδός πρόεδρος του Eurogroup έδωσε στους συνομιλητές του να καταλάβουν ότι οι Ευρωπαίοι άνοιξαν την πόρτα όχι μόνο γιατί δεν θέλουν να δανείσουν κι άλλα λεφτά στην Ελλάδα αλλά κυρίως γιατί θέλουν πάση θυσία να αποφύγουν την κατηγορία ότι αυτοί ήταν που υπέσκαψαν την προοπτική εξόδου σε περίπτωση που η κυβέρνηση δεν εφαρμόσει το πρόγραμμα για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών.

Στο ερώτημα ποιος θα χρεωθεί τη διάψευση της προσδοκίας ότι μετά τον Αύγουστο του 2018 η Ελλάδα δεν θα χρειάζεται να εφαρμόζει δεσμεύσεις γιατί θα βρίσκεται εκτός Mνημονίου η απάντηση είναι απλή: η τρόικα, η αντιπολίτευση και όσοι δημοσιογράφοι δεν αναπαράγουν άκριτα τα παραμύθια. Win-win δηλαδή για τον Τσίπρα και τη στενή παρέα του Μαξίμου. Ίσως και για τον Θύμιο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News