Ο Χο Τσι Μινχ ήταν ο εθνικιστής κομμουνιστής ηγέτης που ίδρυσε τη Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ το 1945 και νίκησε τους Γάλλους στη μάχη του Ντιεν Μπιεν Φου το 1954, μετά την οποία  αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη λεγόμενη Γαλλική Ινδοκίνα. Και μετά την ήτα των Αμερικανών στο Βιετνάμ το 1975 και την συνένωση του Βόρειου με το Νότιο Βιετνάμ, η πρωτεύουσα του Νότου, η Σαϊγκόν, μετονομάστηκε σε Πόλη του Χο Τσι Μινχ σε ένδειξη τιμής και μνήμης για τον ιδρυτή και ηγέτη της χώρας.

Όλα αυτά, λίγο πολύ, είναι γνωστά σε όλο τον κόσμο.  Εκείνο που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι ο Χο Τσι Μινχ στα νιάτα του ήταν μάγειρας. Το σημείωμα αυτό αποτυπώνει τα μαγειρικά βήματα του βιετναμέζου ηγέτη.

Ο Χο Τσι Μινχ γεννήθηκε στις 19 Μαΐου του 1890 σε ένα χωριό κοντά στη Σαϊγκόν.  Ο πατέρας του τον έστειλε να σπουδάσει σε ένα γαλλικό λύκειο κοντά στην παλιά αυτοκρατορική πρωτεύουσα Χούε, πιστεύοντας ότι τα υπόδουλα έθνη πρέπει να αφομοιώσουν τον πολιτισμό των κατακτητών τους αν θέλουν να τους πολεμήσουν αποτελεσματικά. Το 1907, ο νεαρός Χο Τσι Μινχ σπούδασε δάσκαλος, για ένα διάστημα δίδαξε, μάλιστα, σε δημοτικά σχολεία.

Τον Ιούνιο του 1911, επιβιβάστηκε στο πλοίο «Amirale de Latouche-Tréville» με προορισμό την Μασσαλία. Το ταξίδι διήρκεσε πολλές εβδομάδες. Ο Χο Τσι Μινχ δούλευε στην κουζίνα του πλοίου. Όπως αναφέρει ο βιογράφος του, Γουίλιαμ Τζ. Ντάικερ, η ζωή του βοηθού μάγειρα ήταν πολύ δύσκολη. Ο Χο Τσι Μινχ ξυπνούσε στις 4 το πρωί, και κουβαλούσε κάρβουνο και τρόφιμα από τα αμπάρια στην κουζίνα. Μέσα στην κουζίνα έκανε πολλή ζέστη, ενώ στα αμπάρια είχε κρύο και υγρασία.

Όταν δε είχε τρικυμία, ήταν πολύ δύσκολο να ανεβαίνει και να κατεβαίνει σκάλες φορτωμένος με τόσο βαρύ φορτίο. Η ημέρα του τέλειωνε στις 9 το βράδυ, οπότε διάβαζε κάποιο βιβλίο ή βοηθούσε αγράμματους ναυτεργάτες να γράψουν γράμματα στις οικογένειες τους.

Μετά τη Μασσαλία, ο Χο Τσι Μινχ συνέχισε το ταξίδι του με άλλο πλοίο και το 1912 κατέληξε στη Νέα Υόρκη. Στην Αμερική έμεινε ένα χρόνο, όμως οι πληροφορίες για την εκεί παραμονή του είναι περιορισμένες. Ο ίδιος ο Χο Τσι Μινχ, σε ένα αυτοβιογραφικό κείμενο που έγραψε το 1920 όταν ήταν στη Μόσχα, αναφέρει ότι μετά τη Νέα Υόρκη πήγε στη Βοστόνη, όπου εργάστηκε στην κουζίνα του ξενοδοχείου «Parker House» σαν ζαχαροπλάστης.

Το 1913 ο Χο Τσι Μινχ μετέβη στην Αγγλία. Και για ένα διάστημα απασχολήθηκε σαν ζαχαροπλάστης στην κουζίνα του πορθμείου που συνέδεε το Νιου Χέβεν του Σάσεξ στην Αγγλία με το γαλλικό λιμάνι της Διέππης. Προς τιμήν του βιετναμέζου ηγέτη μάλιστα, 100 χρόνια αργότερα μια αναμνηστική πλάκα τοποθετήθηκε στο λιμάνι του Νιου Χέιβεν αλλά και ένα μπρούτζινο άγαλμά του στο μουσείο της πόλης.

Αργότερα τον ίδιο χρόνο ο Χο Τσι Μινχ κατέληξε στο Λονδίνο, όπου μετά από διάφορες δουλειές προσελήφθη σαν βοηθός στην κουζίνα του ξενοδοχείου «Drayton Court Hotel». Και στη συνέχεια προσελήφθη στην κουζίνα του «Carlton Hotel», όπου αρχιμάγειρας ήτανε ο περίφημος Ωγκύστ Εσκοφιέ, ο διασημότερος γάλλος μάγειρος όλων των εποχών.

Το ξενοδοχείο «Carlton» δεν υπάρχει πια. Καταστράφηκε από τις βόμβες του Χίτλερ. Στη θέση του, σήμερα βρίσκεται το κτίριο της πρεσβείας της Νέας Ζηλανδίας στο Λονδίνο. Και στον τοίχο του έχει τοποθετηθεί μια αναμνηστική πλάκα, που αναφέρει ότι ο Χο Τσι Μινχ δούλεψε το 1913 στο ξενοδοχείο.

Στην αυτοβιογραφία του, ο Χο Τσι Μινχ γράφει ότι στην αρχή έπλενε πιάτα. Το πρώτο βήμα ήταν να πετάξει τα αποφάγια και μετά να βάλει τα λερωμένα πιάτα στην λεκάνη για πλύσιμο. Εκείνος, όμως, δεν πετούσε τα αποφάγια, αφού ήταν αρκετά για να φάνε κάποιοι πεινασμένοι. Ο Εσκοφιέ τον είδε μια μέρα και του είπε: «Ξέχνα για λίγο τις επαναστατικές σου ιδέες κι έλα κοντά μου να σε μάθω να μαγειρεύεις». Τον έβαλε, λοιπόν, στο τμήμα της ζαχαροπλαστικής, όπου εκτός των άλλων, και ο μισθός ήταν καλύτερος.

Ο βιογράφος του Εσκοφιέ, Κένεθ Τζέιμς, στο βιβλίο του για τον μεγάλο γάλλο αρχιμάγειρο, αναφέρει ότι ο Χο Τσι Μινχ είχε τοποθετηθεί στην κουζίνα του Εσκοφιέ σαν «commis entremetier», δηλαδή βοηθός, ο οποίος ετοιμάζει τα λαχανικά που συνοδεύουν το κρέας ή το ψάρι σε ένα κύριο πιάτο.

Ο Μάρτιν Γκίλμπερτ, εξάλλου, ο βιογράφος του Ουίνστον Τσόρτσιλ, σε μια ομιλία του για τον βρετανό πολιτικό, αναφέρεται επίσης στον Χο Τσι Μινχ. Δεν συναντήθηκαν βέβαια. Όμως ο Χο Τσι Μινχ προετοίμαζε το φαγητό του Τσόρτσιλ στην κουζίνα του Carlton!

Την ημέρα που κηρύχτηκε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, μετά από μία μακρά και δύσκολη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, ο Τσόρτσιλ (υπουργός Ναυτιλίας, τότε) και ο Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ (υπουργός Οικονομικών) δείπνησαν για μια ακόμη φορά στο αγαπημένο τους εστιατόριο, στο ξενοδοχείο Carlton. Το παράξενο είναι ότι στον κατάλογο του προσωπικού της κουζίνας του ξενοδοχείου εκείνων των ημερών, υπάρχει και το όνομα του, τότε, νεοπροσληφθέντος Χο Τσι Μινχ.

Εδώ τελειώνει η πορεία του μεγάλου βιετναμέζου ηγέτη στον χώρο της κουζίνας.

Μερικά χρόνια αργότερα, το 1919, ο Χο Τσι Μινχ ξεκίνησε την μεγάλη πολιτική του πορεία, έχοντας επαγγελματική εμπειρία σαν δάσκαλος, μάγειρας, και εργάτης γενικών καθηκόντων. Και κατάφερε να νικήσει τους Γάλλους, να ιδρύσει τη Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ, και να θέσει τις βάσεις για τη νίκη κατά των Αμερικανών το 1975, που, όμως, δεν έζησε για να την δει. Πέθανε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1969.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News