Βρίσκεσαι στη στάση του Μετρό Μέγαρο Μουσικής. Παρατηρείς τις οθόνες όπου το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων φροντίζει να εμφανίζονται διάφορες εικόνες συνοδευόμενες από ειδήσεις. Διαβάζεις οι δεινόσαυροι δεν θα είχαν εξαφανιστεί από τη Γη εάν δεν είχε πέσει ένας μετεωρίτης, νιώθεις ένα κρύο ρεύμα να σε διαπερνά στη σκέψη, κάνεις κι ένα πρόχειρο γκουγκλάρισμα και αντιλαμβάνεσαι ότι δεν πρόκειται καν για πρόσφατη ανακάλυψη. Θυμάσαι κι ότι πριν από λίγο καιρό στο Μοναστηράκι είχες δει το βίντεο για τα εγκλήματα των Ναζί στην Ελλάδα με πτώματα και ολοκαυτώματα, και λες καλύτερα οι δεινόσαυροι.

Κοιτάς τα πλαίσια που προορίζονται για διαφήμιση, βλέπεις ένα με αφίσα για το ετήσιο γκαλά στη μνήμη της Μαρίας Κάλλας στις 14 Σεπτεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής. Παραδίπλα, μια άλλη αφίσα «Ας θυμηθούμε αυτούς που απήχθησαν σε ώρα καθήκοντος», πρόκειται για καμπάνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους εργαζόμενους σε ΜΚΟ που βρίσκονται σε κίνδυνο. Πας παρακάτω, κοιτάς τις διαφημίσεις στον Ευαγγελισμό, στο Σύνταγμα, στη Δάφνη, στον Άγιο Ιωάννη. Σποραδικά, βλέπεις καμιά αφίσα για την παράσταση του Ερωτόκριτου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 15 Σεπτεμβρίου, τις αφίσες τις καμπάνιας της ΕΕ για τους εργαζόμενους των ΜκΟ που απήχθησαν ή τραυματίστηκαν σε ώρα καθήκοντος, μια για παράσταση του Επτά επί Θήβας και μια για τον Ημιμαραθώνιο στη Χίο. Τα περισσότερα πλαίσια είναι άδεια, θλιβερά μέσα στη μοναξιά τους, ημίνεκρα.

Αναρωτιέσαι, μα καλά, κανείς δε θέλει να διαφημιστεί στην Αθήνα, έστω κι αν είναι Αύγουστος; Ένας με μαγιό, άλλος με παγωτά, κάποιος της κινητής τηλεφωνίας, ένα αναψυκτικό; Θυμάσαι ότι πριν από λίγο καιρό είχε γίνει ένας θόρυβος για την αξιοποίηση των διαφημιστικών χώρων των σταθμών του Μετρό, τη διαφωνία για την εκμετάλλευση ανάμεσα στην Αττικό Μετρό, τον ΟΑΣΑ και τη ΣΤΑΣΥ και την τροπολογία που κατέθεσε ο υπουργός Μεταφορών Υποδομών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης, ώστε «να μην υπάρχει θέμα ιδιωτικοποίησης ή απαξίωσης του ρόλου της ΣΤΑΣΥ, ούτε θέμα για τα έσοδά της».

Μετά ανοίγεις το site της ΣΤΑΣΥ, όπου αναφέρονται οι διαφημιστικές δυνατότητες του Μετρό της Αθήνας, η μέση ημερήσια κίνηση των 600.000 επιβατών, τα 683 (!!!) διαφημιστικά πλαίσια στους σταθμούς, τηλεφωνείς κιόλας στα νούμερα του Τομέα Εμπορικής Εκμετάλλευσης και δεν απαντάει κανείς.

Και, μοιραία, σκέφτεσαι «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News