Στο λογιστήριο μίας μεγάλης επιχείρησης που δραστηριοποιείται στον χώρο των εκδόσεων και της ενημέρωσης, αποφάσισαν να καθυστερήσουν τις πληρωμές προς όσους αμείβονται με μπλοκάκια. Oχι επειδή δεν υπάρχει ρευστότητα –ευτυχώς η συγκεκριμένη εταιρεία τα πάει μια χαρά. Απλώς δεν θα εξοφλήσουν πλήρως τα μπλοκάκια καθώς δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς πρέπει να κάνουν, πόσα να δώσουν και πόσα να παρακρατήσουν.

Αν δεν επρόκειτο για μισθούς και, ουσιαστικά, για τις ζωές ανθρώπων, το θέμα θα ήταν γελοίο. Ενα νέο καθεστώς τέθηκε σε ισχύ και κανένας, μα κανένας, δεν είναι απολύτως σίγουρο για αυτό που συμβαίνει. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ακόμα και υπηρεσιακοί παράγοντας, στα υπουργεία Εργασίας και Οικονομικών δεν μπορούν να δώσουν σαφείς απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Ας πούμε τι κάνεις έτσι και έχεις μόνο έναν εργοδότη με μπλοκάκι και μέσα στη χρονιά σου προκύψουν άλλα δύο «τυχερά», διάρκειας δύο μηνών; Τι γίνεται αν έχεις δύο μισθούς και ένα μπλοκάκι;  Πόσα πρέπει να πληρώσεις αν κόψεις απόδειξη για δύο μήνες; Θα δώσεις εισφορές για όλο το χρόνο ή μόνο για αυτό το διάστημα; Και τι γίνεται για κάποιον που κρατάει το μπλοκάκι του αλλά δεν κόβει απόδειξη; Θα κληθεί να πληρώνει εισφορές με βάση τα εισοδήματα του 2015. Και το κυριότερο: πώς ακριβώς προστατεύεται ο εργαζόμενος από τον εργοδότη που δεν θα δεχθεί να πληρώσει εισφορές;

Κάθε μέρα κάποιος ρωτάει κάτι καινούργιο στο υπουργείο Εργασίας. Και οι υπηρεσιακοί παράγοντες επιφυλάσσονται για να εκδώσουν μία εγκύκλιο. Για να το πω αλλιώς, αν κάποιος ανήκει σε μία ειδική κατηγορία ασφαλισμένου/εργαζόμενου και δεν έχει κλείσει ακόμα το μπλοκάκι του, θα πρέπει να δει πώς θα του τα φέρει η ζωή και η εγκύκλιος για να πάει μετά στην Εφορία και να λουστεί το σχετικό πρόστιμο. «Πλήρωσε και θα τα βρούμε στον συμψηφισμό» του λένε. Είναι δυνατόν;

Το βέβαιο είναι ότι από την 1η Ιανουαρίου χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα οδηγήθηκαν σε μείωση των αποδοχών τους κατά 20% αφού ουσιαστικά οι εργοδότες μετακύλησαν σε αυτούς όλο το κόστος της ασφάλισης. Και χιλιάδες άλλοι δεν γνωρίζουν τις τους ξημερώνει καθώς θα περιμένουν να λάβουν την εκκαθάριση για να δουν τι οφείλουν και με τι όρους μπορούν να πληρώσουν.

Σε ένα σοβαρό κράτος, σε μία Δημοκρατία με λειτουργική συνέπεια, αυτή τη στιγμή η Διοίκηση θα είχε συρθεί στα δικαστήρια από πολίτες που θα διεκδικούσαν το στοιχειώδες δικαίωμα του να γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει με την εργασία και την ασφάλισή τους. Και ως εργαζόμενοι, θα απαιτούσαν από την εκτελεστική εξουσία να βρει τρόπους ώστε να υπερασπιστεί τα εργασιακά τους δικαιώματα. Αλλά ζούμε στη χώρα που η εγκύκλιος ενός γραφειοκράτη αποκτά μεγαλύτερη ισχύ από το ίδιο το Σύνταγμα. Κάπως έτσι αποκτήσαμε ένα νόμο που είναι «βλέπουμε και κάνουμε», με προοπτική να διαμορφωθεί στην πράξη, αρκεί να ικανοποιείται ο εισπρακτικός στόχος. Οταν, με το καλό, σας έρθει το ειδοποιητήριο ανοίξτε το σιγά-σιγά. Και με καλές αναπνοές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News