Υπάρχουν τεσσάρων ειδών «δραχμιστές».

Πρώτον, οι φόρα παρτίδα. Αυτοί, δηλαδή, που δεν κρύβονται και μέρα παρά μέρα πουλάνε αυτήν την πραμάτεια τους (ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ).

Δεύτερον, οι σοβαροφανείς ξερόλες, οι οποίοι πετάνε μια κουβέντα στο ραδιοφωνικό αέρα, γίνεται ντόρος και μετά σπεύδουν να κάνουν διορθωτική δήλωση (εδώ).

Τρίτον, οι εντελώς κρυφοί. Και αυτοί είναι ορισμένοι λεφτάδες, που τα έχουν στο εξωτερικό και θα γίνουν ζάμπλουτοι αν η Ψωροκώσταινα αποφασίσει να «μεγαλουργήσει»-που λέει κι ο πρώην υπουργός- με τη νέα δραχμή της.

Τέταρτον, δραχμιστής είναι και ο Σόιμπλε, αλλά γι’ αυτόν δεν μας πέφτει λόγος, είναι Γερμανός.

Εδώ μας ενδιαφέρει η δεύτερη κατηγορία, οι σοβαροί ή καλύτερα οι σοβαροφανείς δραχμιστές, όπως ο κ. Ξυδάκης. Ενας σοβαρός δραχμιστής αξίζει να ακούγεται, όσο κι αν διαφωνείς μαζί του. Εχει επιχειρήματα, αναγνωρίζει τις πολύ μεγάλες δυσκολίες του εγχειρήματος, αλλά θεωρεί ότι, έτσι όπως είναι τα πράγματα, η αλλαγή νομίσματος είναι όρος επιβίωσης της χώρας. Αυτή η άποψη πρέπει να ακούγεται, υπό τον όρο ότι όποιος την εκφράζει πρέπει να ζει στην Ελλάδα και να έχει τις καταθέσεις του σε ελληνικές τράπεζες. Αν ζει και δουλεύει στον Λονδίνο, για παράδειγμα, είτε δραχμή είτε ευρώ σκοτίστηκε. Αυτός λίρες ή δολάρια έχει.

Αντίθετα, οι σοβαροφανείς «δραχμιστές» είτε είναι ανίδεοι είτε πετάνε μια κουβέντα στον αέρα για να γίνει ντόρος είτε και τα δύο μαζί. Και, κυρίως, οι σοβαροφανείς «δραχμιστές» (τα εισαγωγικά μπαίνουν διότι είναι αμφίβολο αν είναι τέτοιοι) είναι έτοιμοι, μόλις δουν τον ντόρο που ξεσήκωσαν, να ανακαλέσουν και να «διορθώσουν». Οπως έκανε ο πρώην υπουργός. Ο οποίος λέει «ποτέ δεν υποστήριξα επιστροφή στη δραχμή», επειδή «γνωρίζουμε ότι μια άτακτη μετάβαση θα απέβαινε εις βάρος του ελληνικού λαού».

Δύο τα ερωτήματα:
1. Πώς δεν υποστήριξε την επιστροφή στη δραχμή, αφού επαναλαμβάνει ότι «επί δραχμής η Ελλάδα μεγαλούργησε»; Αφήνουμε κατά μέρος το αντιστόρητο του ισχυρισμού (ναι, η Ελλάδα με δραχμή δεν είχε ούτε φτώχεια, ούτε πείνα, ούτε δανειστές, ούτε διεθνή οικονομικό έλεγχο με κανονιοφόρους…) και τον αποδεχόμαστε. Οπότε προκύπτει εύλογα το ερώτημα: αν είναι έτσι, γιατί να μη «μεγαλουργήσει» και πάλι; Τι «διορθώνει» ο πρώην υπουργός; Οταν χρησιμοποιείς ένα τόσο βαρύ ρήμα (μεγαλουργώ), ποια αμφιβολία μένει για το τι προτείνεις;
2. Ας αφήσουμε τους άλλους, τους πρώην, οι οποίοι απέρριψαν κατηγορηματικά την επιστροφή στη δραχμή, όταν το πρότεινε ο Σόιμπλε (εδώ); Ο κ. Ξυδάκης δεν άκουσε και δεν διάβασε τι έχει πει ο Πρωθυπουργός που τον έκανε υπουργό; Ας το διαβάσει εδώ και εδώ.

Οι έλληνες πολίτες ακούνε και διαβάζουν τα μύρια όσα κάθε μέρα. Αν και οι πρόθυμοι να εξαπατηθούν έχουν –ελπίζουμε– λιγοστέψει, υπάρχουν πολλοί που, μέσα στην καθημερινή τύρβη, ακούνε αυτό το «μεγαλούργησε» και μπορεί να ονειρευτούν δραχμικούς παραδείσους.

Οσοι τους ζωγραφίζουν με τόσην επιπολαιότητα ας κάνουν λίγο κράτει. Από τη «μεγαλουργία» έως την καταστροφή η απόσταση είναι μικρή. Οση και η απόσταση από την «ανοησία» έως την «προδοσία», που λέει ο Αλέξης Τσίπρας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News