Οταν σου λένε ότι κάτι είναι «ολιστικό», καλό είναι να προσέχεις. Εμένα τουλάχιστον με παραπέμπει σε τηλεμάρκετινγκ ή, τέλος πάντων, σε μία φούσκα που πρέπει να δείχνει πλήρης περιεχομένου.

Ωστόσο δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το «ολιστικό αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης αφού δεν μας έκανε τη χάρη να το παρουσιάσει σε όλους. Υποτίθεται ότι αυτά τα πράγματα βασίζονται σε διάλογο και συναινέσεις, γεννιούνται σε στρογγυλά τραπέζια και αποτυπώνουν την κοινή βούληση των παραγωγικών δυνάμεων. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Το σχέδιο γράφτηκε από κυβερνητικούς συμβούλους (μιλάμε για μετακλητούς, όχι για εταιρείες συμβούλων) και κατά βάση περιέχει ευσεβείς πόθους και καλές προθέσεις. Ελέγχεται, όμως, σοβαρά για τη σχέση του με την πραγματικότητα. Για αυτό και επεστράφη από τις Βρυξέλλες με αρκετές παρατηρήσεις.

«Προτεραιότητα στο σχέδιο που συντάσσεται είναι η συμβατότητά του με τις αρχές και τη φιλοσοφία της Αριστεράς» μου εξηγεί άνθρωπος που παρακολούθησε τη διαδικασία σύνταξής του. Για αυτό και πρόκειται για ένα κείμενο που είναι κατά βάση αόριστο, με αφηρημένες γραμμές και έμφαση στα εργασιακά και στις κοινωνικές παροχές, στοιχεία που αφήνουν αδιάφορες τις αγορές. Ειδικά οι αναφορές στη συνεταιριστική οικονομία μπορεί να προκαλέσουν και χαμόγελα. «Ομως ο Τσακαλώτος δεν θα δεχόταν να βάλει την υπογραφή του σε ένα κείμενο που κυρίως θα έχει αρχειακή και συμβολική αξία, παρά ουσιαστική» λέει ο συνομιλητής μου. Λογικό. Δεν πας σε ανάπτυξη με εγχειρίδιο τον μπούσουλα μιας κυβέρνηση που ξεκίνησε τον βίο της θεωρώντας ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Αυτό που συζητήθηκε περισσότερο από το περιεχόμενο του σχεδίου είναι η πρόβλεψη για την προσέλκυση επενδύσεων 1,5 δισ ευρώ στον τομέα της φαρμακευτικής κάνναβης. Δεν συζητήθηκε, απλώς, λοιδορήθηκε και αποδόθηκε, μετάξύ σοβαρού και αστείου, στον Νίκο Καρανίκα, σύμβολο στρατηγικού σχεδιασμού στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ας προσπαθήσουμε να παρακολουθήσουμε τη συλλογιστική της κυβέρνησης, αν και δεν γνωρίζουμε το ακριβές χρονικό πλαίσιο εντός του οποίου προβλέπεται η προσέλκυση αυτού του μεγάλου όγκου επενδύσεων στην κάνναβη.

Η αγορά της κάνναβης είναι αυτή τη στιγμή μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες παγκοσμίως. Οι ρυθμοί ανάπτυξης και οι προβλέψεις για το άμεσο μέλλον θυμίζουν την έκρηξη της ψηφιακής οικονομίας στις αρχές του αιώνα. Για τι ποσά μιλάμε; Μόνο η αγορά της φαρμακευτικής κάνναβης (αυτή που μας ενδιαφέρει) αναμένεται το 2025 να φτάσει στα 56 δισ δολάρια. Αν τώρα προσθέσουμε και τη νόμιμη ψυχαγωγική χρήση, τότε το 2027 θα συζητάμε για μία αγορά στα 140 δισ. δολάρια. Σεβαστές οι αντιρρήσεις της ΝΔ που καταψήφισε το σχετικό νομοσχέδιο, αλλά εδώ έχουμε μπροστά μας πάρα πολλά χρήματα. Το θέμα είναι αν η μικρή, πτωχή Ελλάς μπορεί να πάρει το ποσό που πιστεύει η κυβέρνηση. Διότι αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει καν στον (νόμιμο) χάρτη.

Η Καλιφόρνια είναι η έκτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Επίσης διαθέτει τη μεγαλύτερη αγορά κάνναβης παγκοσμίως. Το μέγεθος της είναι υπερτριπλάσιο της Ελλάδας. Ο πληθυσμός της είναι 40 εκατομμύρια. Στην Καλιφόρνια επιτρέπεται η διάθεση κάνναβης για ψυχαγωγικούς λόγους, κοινώς η χρήση είναι νόμιμη. Την επόμενη χρονιά το σύνολο της αγοράς, δηλαδή για φαρμακευτική και ψυχαγωγική χρήση, αναμένεται να φτάσει τα 5 δισ. δολάρια. Το μέγεθος θα είναι αντίστοιχο με εκείνο της αγοράς μπύρας. Μόνο από φόρους στην ψυχαγωγική χρήση, η Πολιτεία θα εισπράξει 1,4 δισ. δολάρια. Mπορεί η Ελλάδα να συγκριθεί αναλογικά με την Καλιφόρνια; Σε καμία περίπτωση. Ομως μπορεί να μάθει πολλά. Και κυρίως ότι δεν μπορείς να περιμένεις τεράστια έσοδα από την κάνναβη αν δεν ανοίξεις το ψυχαγωγικό κομμάτι. Αυτό, είναι, άλλωστε που τραβάει μπροστά και την Καλιφόρνια. Η νόμιμη χρήση στις καλύτερες τιμές των ΗΠΑ.

Ο στόχος της κυβέρνησης για προσέλκυση επενδύσεων 1,5 δισ. ευρώ στην κάνναβη είναι, φυσικά, ανεδαφικός. (Εξ όσων μαθαίνω, το παραδέχονται ως και αυτοί που τον έθεσαν.) Θα πρέπει να καλλιεργήσουμε μέχρι και τα μνήματα προκειμένου να παράγονται ποσότητες ικανές για να θρέψουν την αγορά. Και επίσης δεν υπάρχει περίπτωση να έρθουν αντίστοιχες επενδύσεις στη χώρα αν οι καλλιέργειες δεν προορίζονται και για ψυχαγωγική χρήση με υψηλό εξαγωγικό δείκτη.

Το θέμα δεν σηκώνει πλάκα, αλλά συζήτηση. Μπορεί η ελληνική κοινωνία να αποδεχθεί τεράστιες εκτάσεις σπαρμένες από κάνναβη η οποία θα διατίθεται και για ψυχαγωγική χρήση εδώ και στο εξωτερικό; Και αν ναι, πρέπει να γίνει αυτό; «Ένας στους πέντε που ζητάει βοήθεια είναι χρήστης κάνναβης» λένε οι υπεύθυνοι των κέντρων απεξάρτησης.  Από την άλλη, η κυβέρνηση έχει δίκαιο όταν επισημαίνει τις ενδιαφέρουσες προοπτικές της αγοράς. Θα μπορούσαμε, ας πούμε, να παράγουμε κάνναβη για τους ξένους και όχι για μας; Δύσκολα πράγμτα, σου κάνουν κεφάλι. Ωστόσο οικονομικά, η ευκαιρία είναι εκεί έξω. Και γυρίζει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News