«Αν νομίζετε ότι θα απαλλαγείτε εύκολα από μένα, είστε γελασμένοι», θυμάμαι την απειλή την ειπωμένη με χαριτωμένο τρόπο, και με χαμόγελο υπαινικτικό που έφτανε ως τους κοφτερούς κυνόδοντες.

Πώς σε μια οικογένεια μέσα  βλέπεις ένα παιδί δυναμικό,  με πείσμα να κατακτήσει τη ζωή και κατ’ αρχάς το χαίρεσαι; Έτσι ακριβώς. Σε ενθουσιάζει το τσαγανό που έχει, το πείσμα να διεκδικεί, και το εμπιστεύεσαι. Και παρόλο που, καθώς ανδρώνεται, διακρίνεις ότι έχει άγνοια κινδύνου και κάνει απανωτά  λανθασμένες εκτιμήσεις και επιλογές, είναι παιδί σου κι εξακολουθείς να του συμπαραστέκεσαι. Ευελπιστώντας, αλλά και μ’ ένα κόμπο συνέχεια στο λαιμό. Στην τόλμη του βλέπεις την αποκοτιά, έναν αστήρικτο  παραλογισμό και τον φοβάσαι. Ως πού μπορεί να φτάσει;

Η εφηβική του τρέλα που σ’ έκανε κάποτε να χαίρεσαι, τώρα σε τρομάζει. Γιατί είναι απρόβλεπτος, ικανός να τους πουλήσει όλους για να κάνει αυτό που έχει στο μυαλό του. Μα έχεις μπει στο τρόκολο κι εσύ, είναι ο δικός σου άνθρωπος και θέλεις πάνω απ’ όλα να τον προστατέψεις. Και σε παρασέρνει στις ανερμήνευτες επιλογές του, στα σκοτεινά του πλάνα. Στην κοινή σας δυστυχία. Το μυαλό σου πάει στα πιο φρικτά σενάρια μπας και προλάβεις το κακό.

Ακόμα κι αν φαίνεται λοιπόν σενάριο φαντασίας, οι υποψίες είναι δικαιολογημένες. Αν λάβουμε υπόψη τις μομφές πρώην συνεργατών ή τις αποκαλύψεις  Βαρουφάκη για όσα συνέβαιναν πίσω από τις πλάτες μας  (χωρίς να διαψευστούν από κανέναν), θα πρέπει να  ανησυχούμε για τα τωρινά. Διαβάζεις βουλωμένο γράμμα.

Η σφοδρή επίθεση εναντίον τής Δικαιοσύνης  (όχι αθώας, πράγματι, περιστεράς) , αλλού στοχεύει κι η  υπόθεση της Ήριάννας είναι απλώς μια αφορμή. Φοβάμαι ότι η ομάδα Τσίπρα-Καμμένου απαξιώνουν από τώρα το θεσμό που σε λίγο θα εμπλακούν στα δίχτυα του.  Η υπόθεση τής συνομιλίας Καμμένου με τον ισοβίτη βρωμάει από μακριά, ακόμα και για τον πλέον αδαή. Μόνο οι εισαγγελικές αρχές μπορούν να τους ελέγξουν θεσμικά, η Αντιπολίτευση είναι σχεδόν ανύπαρκτη.  Γι’ αυτό αποδυναμώνουν τον πιο επικίνδυνο «αντίπαλο». Σταδιακά,  μεθοδικά – αλλά με καταιγιστικούς ρυθμούς.

Αν δεν καταφέρουν να αλλάξουν τις δομές και τα πρόσωπα, τουλάχιστον θα πλήξουν καίρια τη Δικαιοσύνη, το τελευταίο οχυρό του πολιτεύματος.  Αυτό που είπε ο κ. Κοντονής με αφορμή την Ήριάννα  «θα επανεξεταστεί η υπόθεση με αλλαγμένη σύνθεση τής έδρας» είναι ένα βήμα παραπέρα. Για να την απαξιώσουν και άρα θα επιχειρήσουν λυσσαλέα να υποσκάψουν τις όποιες πιθανές ενέργειες ή αποφάσεις που θα αφορούν τη δική τους υπόθεση – κι ύστερα βλέπουμε για πού τραβάμε.  Η σκληρή επίθεση είναι η άμυνά τους. Οι Ρουβίκωνες, τα επεισόδια στην Ερμού  δεν είναι παρά μια κίνηση που τη χρησιμοποιούν προς όφελός τους –  «τώρα μας έλαχε αυτό, αργότερα βλέπουμε πώς προχωράμε».

Οι τακτικές που εφαρμόστηκαν για την κατάληψη της εξουσίας, οι ίδιες εφαρμόζονται και για τη διατήρησή της.  Ο  ελληνικός λαός παρακολουθεί τις εξελίξεις ενεός. Αφωνία, παγωμάρα, παράδοση. Πολιτική ατμόσφαιρα που θυμίζει άλλες εποχές, αλήστου μνήμης.

Τα σοβαρά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (στο προσκήνιο ή το παρασκήνιο) δεν μπορεί να μη βλέπουν τον εκτραχηλισμό της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Δεν είναι δυνατόν να τα βλέπει μόνο ο κ. Χρυσόγονος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News