Πρώτα τα αυτονόητα. Ορθώς ο Γιώργος Ρουπακιάς βρίσκεται αυτή τη στιγμή στον καναπέ του σπιτιού του, χαζεύοντας τι λένε στα κανάλια για τον ίδιο και την υπόθεση του. Μπορεί να δείχνει ηθικά απαράδεκτο, άδικο και σκληρό. Είναι, όμως, αυτό που ορίζει ο νόμος.

Στη χώρα μας κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να παραμένει υπό καθεστώς προσωρινής κράτησης πέραν των 18 μηνών. Τελεία και παύλα. Μάλιστα για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, το διάστημα αυτό θεωρείται μεγάλο. Οσο απομακρύνεται, χρονικά, η δίκη από την τέλεση από του αδικήματος, τόσο υπονομεύεται η ποιότητα της Δικαιοσύνης. Η αμεσότητα στην απονομή Δικαιοσύνης είναι προνόμιο που απολαμβάνουν οι δημοκρατικές Πολιτείες.

Στη χώρα μας δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Και αν ο Ρουπακιάς δεν είχε όλα τα φώτα επάνω του, θα ήταν ακόμα χωμένος στο κελί του. Δεν δικάζονται όλοι οι ποινικά ελεγχόμενοι εντός δεκαοκτώ μηνών. Απλώς για τους άλλους βρίσκεται πάντα κάποια «λύση», συχνά δε, με μικρές ή μεγάλες εκτροπές από τη νομιμότητα. Όμως με τον Ρουπακιά δεν θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Από τη στιγμή που η υπόθεση του διατηρεί, πρωτίστως, πολιτικό χαρακτήρα, η αυστηρότητα των τύπων ορίζει και το πλαίσιο των κινήσεων -ακόμα και έτσι, έφτασε στους 30 μήνες. Αυτό, βέβαια, θα έπρεπε να ισχύει σε κάθε δίκη και σε κάθε περίπτωση, αλλά, είπαμε, εδώ η Δικαιοσύνη δεν κρατάει τη ζυγαριά με χέρι σταθερό. Θυμηθείτε, ας πούμε, την περίπτωση του αντιεξουσιαστή Κώστα Σακκά, του οποίου το καθεστώς προσωρινής κράτησης ελάμβανε παρατάσεις πέραν του δεκαοκτάμηνου. Τελικώς, βέβαια, ο Σακκάς αποφυλακίστηκε και εξαφανίστηκε. Δύναται δε να ισχυριστεί ότι δεν του αναγνωρίστηκε το δικαίωμα της δίκαιης ποινικής μεταχείρισης.

Πώς φτάσαμε, λοιπόν, στην αποφυλάκιση του Ρουπακιά; Φτάσαμε λόγω των καθυστερήσεων στην εκδίκαση της υπόθεσης του. Αν επρόκειτο, απλώς, για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα το πιθανότερο είναι πως ο Ρουπακιάς θα είχε ήδη την ποινή στην καμπούρα του. Ομως πάνω στη δολοφονία του Φύσσα στηρίχθηκε όλη η δίωξη κατά της Χρυσής Αυγής. Ηταν η επιφάνεια πάνω στην οποία οικοδομήθηκε μία μεγάλη υπόθεση, ιδιαίτερα απαιτητική ως προς τη συρραφή των συσχετισμών. Το έγκλημα του Ρουπακιά αποτελεί την κορυφή της πυραμίδας που, τελικά, χρησιμοποιήθηκε ως βάση.

Αυτή η αποφυλάκιση δεν καταδεικνύει, βέβαια, μόνο τα «δομικά» προβλήματα που έχει η υπόθεση της Χρυσής Αυγής. Υπεράνω όλων βρίσκεται η λειτουργική καχεξία της Δικαιοσύνης. Σε καμία σοβαρή χώρα δεν θα υπήρχε συζήτηση μεταξύ δημάρχων για την αίθουσα διεξαγωγής της δίκης. Ακόμα και αν η ηγεσία της Δικαιοσύνης αξιολόγησε σωστά το βάρος και τα μεγέθη της υπόθεσης, δεν κατάφερε να σταθεί αντάξια των περιστάσεων. Και τι θα κάνει, αλήθεια, η πρόεδρος του Αρείου Πάγου τώρα που βλέπει να τραυματίζεται η Δικαιοσύνη, έστω σε επίπεδο συμβολισμών και εντυπώσεων; Θα στείλει επιστολές στους ομολόγους τους για τις επιπτώσεις των μνημονίων στην απονομή δικαιοσύνης;

Η οικογένεια Φύσσα δέχεται άλλο ένα πλήγμα. Ο δολοφόνος του Παύλου είναι πάλι στη γειτονιά. Ο Γιώργος Ρουπακιάς αποδοκιμάστηκε από τους γείτονες του, επιστρέφοντας στο σπίτι του. Όμως στα μάτια του μέσου πολίτη που αγνοεί νόμους και μηχανισμούς, η αποδοκιμασία γίνεται μεγαλύτερη και στρέφεται εις βάρος της Δικαιοσύνης. Ο πολίτης δεν οφείλει να ξέρει κατά γράμμα το νόμο. Όμως έχει άποψη για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Ακόμα και αν δεν διαθέτει επαρκές κριτήριο, έχει πλέον πλήρη αίσθηση.

Βίντεο για την αποφυλάκιση Ρουπακιά που ετοίμασε η οικογένεια Φύσσα…

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News