O ηθοποιός Χάρις Γκλεν Μάιλστιντ (Harris Glenn Milstead) γεννήθηκε το 1945 στη Βαλτιμόρη. Υπέρβαρος και θηλυπρεπής ως παιδί, έπεφτε  συνεχώς θύμα μπούλινγκ απ’ τους συμμαθητές του κι έπειτα από σοβαρό περιστατικό, έφτασε να πηγαινοέρχεται στο σχολείο του συνοδεία αστυνομικών. Στα δεκαέξι του γνώρισε τον σκηνοθέτη Τζον Γουότερς (John Walters), με τον οποίο έγιναν καλοί φίλοι.

Κάποια στιγμή της ζωής του, ξεκίνησε να ντύνεται σαν drag Queen. Τότε ο Γουότερς του έδωσε το όνομα Divine, και τον έκανε μούσα του στις περίεργες, απολαυστικά trashy ταινίες που έκανε, χάρη στις οποίες έγινε παγκοσμίως γνωστός.

Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία της Divine, για την οποία το περιοδικό People Magazine έγραψε ότι είναι η «Drag Queen του αιώνα». Πρόκειται δηλαδή για μια καλτ φιγούρα, «η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου… σχεδόν», όπως έλεγε ο Γουότερς, που έχει μείνει στην ιστορία κι έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για διάφορους χαρακτήρες στον κινηματογράφο, στις εικαστικές τέχνες και στο τραγούδι.

Εναν ρόλο που έχει υποδυθεί αυτή η θρυλική περσόνα, σ’ ένα από τα πιο γνωστά έργα του Γουότερς, στο μιούζικαλ «Hairspray»,  ρόλο που είθισται να τον υποδύεται πάντα άντρας ηθοποιός (τον έχει υποδυθεί και ο Τζον Τραβόλτα), θα υποδυθεί ο Μάρκος Σεφερλής. Tο μιούζικαλ θ’ ανέβει στο θέατρο «Ακροπόλ», σε σκηνοθεσία Θέμιδας Μαρσέλλου.

Αρκετοί αντέδρασαν και δεν είχαν να πουν τα καλύτερα για το συγκεκριμένο καστ: Μα πώς είναι δυνατόν, ένας άνθρωπος που είθισται να λέει στις παραστάσεις του ομοφοβικά και ρατσιστικά αστεία, να ενσαρκώσει μια drag Queen; Πώς γίνεται κάποιος που παρουσιάζει στο θέαμά του τους ομοφυλόφιλους σαν καρικατούρες, να υποδυθεί μια εμβληματική περσόνα της queer κουλτούρας και τέχνης; Είναι σαν να βάζεις έναν Χριστιανό να πρωταγωνιστήσει σε τελετουργικό Δωδεκαθεϊστών. Σαν να τρως ψάρι με μπάρμπεκιου σως. Σαν να φοράς γούνα στην παραλία. Δεν ταιριάζει. Δεν κουμπώνει. Και είναι προσβλητικό για την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα.

Αυτά είναι όμως ψιλά και ψαγμένα γράμματα, που αφορούν λίγους. Οι πολλοί θα πάνε στο «Ακροπόλ» να δούνε τον Σεφερλή να υποδύεται έναν ρόλο drag Queen, γιατί ακριβώς αυτό θέλουν να δουν, μια drag queen αποδομημένη και ξανασερβιρισμένη με τα υλικά που ο Σεφερλής προτείνει. Μια Divine Σεφερλίδικη περιμένουν να απολαύσουν οι πολλοί πάνω στη σκηνή, και απ’ αυτούς το «Ακροπόλ» θα γεμίσει, όπως γεμίζει και το Δελφινάριο κάθε καλοκαίρι.
Οταν ένας κωμικός κάνει ομοφοβικά αστεία κι εσύ γελάς, και δεν νιώθεις και τύψεις, και του γεμίζεις το θέατρο, δεν φταίει μόνο ο κωμικός, φταις κι εσύ. Η κωμωδία του Σεφερλή στηρίζεται πάνω στα στερεότυπα αυτού του λαού, πάνω στη νοοτροπία του, στα βαθιά ριζωμένα ταμπού, στις προκαταλήψεις, στις συμπεριφορές του. Γι’ αυτό κι έχει πετύχει τόσο, γι’ αυτό κι έχει γίνει ο εθνικός μας κωμικός σταρ. Γιατί έτσι μας αρέσει.

Κι όπως η τηλεόραση μας, με ελάχιστες εξαιρέσεις, παρουσιάζει τους γκέι σαν τσίρκουλα, με παρόμοιο τρόπο τους παρουσιάζει και το θέατρο μας. Όχι πάντα, αλλά στα λαοφιλή θεάματα τουλάχιστον, σ’ εκείνα που πάνε αγκαζέ με τις ορέξεις του κόσμου και όχι της Τέχνης, αυτός είναι ο κανόνας. Η νοοτροπία μας «ορίζει» τους πρωταγωνιστές και την αισθητική. Εμείς πρωτίστως θέλουμε να δούμε τη θρυλική drag queen Divine, παιγμένη σαν καρικατούρα. Και ο καλύτερος που μπορεί να την παίξει σαν καρικατούρα, φυσικά και είναι ο Σεφερλής. Έτσι θα γεμίσει το θέατρο. Έτσι θα πληρωθούν οι ηθοποιοί, οι τεχνικοί, οι ταξιθέτριες, οι ταμίες.

Λυπάμαι που το λέω, αλλά έχουμε το καστ που μας αξίζει.

ΥΓ. Απ’ την Divine εμπνεύστηκε και ο Ντίσνει την Ούρσουλα, στην ταινία κινουμένων σχεδίων «The little Mermaid».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News