Επειδή το πανηγύρι περί «φυσικού» και «διαστροφής» έχει παραγίνει, κι επειδή κάθε φορά που γίνεται λόγος ή έργο για την προάσπιση των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων εν Ελλάδι ή ανά τον κόσμο, πλήθος αυτόκλητων διανοητών προτάσσει το ανεκδιήγητο ‘επιχείρημα’ ότι στο τέλος θα ζητήσουμε και νομιμοποίηση της κτηνοβασίας (εξισώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον έρωτα μεταξύ ανθρώπων, που είναι από τα ωραιότερα δώρα της ύπαρξης, με μιαν απεχθή πράξη βιασμού ζώων από τρισχειρότερα ζώα), οφείλω για ακόμη μια φορά να αναφερθώ στα αυτονόητα.
(Και δεν πειράζει, φίλοι και σύμμαχοι, να τονίζουμε κάτι ορθό και ανθρώπινο ακόμα και εκατό, και χίλιες φορές αν χρειαστεί, έως ότου γίνει κατανοητό, και δικαιωθεί.)

Δεν θα αναφερθώ καν στα αναρίθμητα παραδείγματα που μας προσφέρει η ιστορία, των αρχαίων Ελλήνων, Ρωμαίων, και όχι μόνο, όπου άνδρες ύμνησαν τον έρωτα μεταξύ ανδρών και γυναίκες τον έρωτα μεταξύ γυναικών. Και δεν θα το κάνω διότι συνιστά για μένα προσβολή στη μνήμη των προγόνων μας, και των ανθρώπων που φώτισαν το σκοτάδι της άγνοιας με το πνεύμα τους, να τους τραβολογάς σε μιαν αντιπαράθεση με τη λάσπη και τον βόρβορο.

Ούτε θα αναλύσω τη σημασία της αναγνώρισης του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου σε τόσες χώρες του κόσμου, ή ακόμα και την αλλαγή πλεύσης του Βατικανού, που επί αιώνες υπήρξε προπύργιο συντηρητισμού και σκοταδισμού, σε ό,τι αφορά τις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα που προκύπτουν εξ αυτών.

Όχι. Θα φέρω μόνο μερικά πολύ απλά παραδείγματα, προς χρήση των -ετεροφυλόφιλων, σαφώς- ασχημονούντων, που επιμένουν να μιλούν περί κτηνοβασίας, αιμομειξίας, και άλλων φριχτών πράξεων, κάθε φορά που κάποιος θίγει τα όρια της φοβίας και της αμάθειάς τους.

Ο στοματικός έρωτας, για παράδειγμα, ανάμεσα σε ετερόφυλα ζευγάρια, καθώς δεν οδηγεί ούτε αποσκοπεί στην αναπαραγωγή -για την οποία η φύση μας προίκισε με γεννητικά όργανα, σωστά;- είναι μια αφύσικη διαστροφή. Όπως και το σεξ με προφυλακτικό, χάπι, τράβηγμα ή ό,τι άλλο μέσο ανισύλληψης χρησιμοποιούν ο καθείς και η καθεμιά. Πού πας κύριος και τραβιέσαι; Η φύση βοά για το χαραμισμένο σπέρμα σου, όπως, βεβαίως, και κάθε φορά που αυτοϊκανοποιείσαι με κάποια τσόντα, απαθής απέναντι στο πλήθος των σπερματοζωαρίων που πάνε άκλαφτα στο χαρτί υγείας.

Για να μην αναφερθώ στην πρωκτική συνουσία, στην οποία, όπως ίσως έχετε ακουστά (ή γνωρίζετε εξ ιδίας πείρας) ενδίδουν και πολλές γυναίκες, οι ακόλαστες, αδιαφορώντας για το ωάριο που κλαίει ανέγγιχτο στο ενδομήτριο.

Οπότε, αν δεν θέλετε να λέγεστε κτηνοβάτες, ή κάτι παρόμοιο, το πήδημα με μόνο σκοπό την ηδονή να το ξεχάσετε. Είκοσι φορές κάνατε σεξ φέτος; Μάλιστα. Αγαπάτε τη φύση; Απόδειξη! Πού είναι οι είκοσι εγκυμονούσες γυναίκες, ή έστω η σύζυγος με τα εικοσάδυμα;

Με συγχωρείτε που αστειεύομαι με τον έρωτά σας, αλλά είναι προτιμότερο, και κοσμιότερο, απ’ το να τον υβρίζω χυδαία όπως εσείς τον δικό μου. Διότι εξυπακούεται πως ουδέποτε θεώρησα οποιαδήποτε συναινετική επαφή μεταξύ ενηλίκων ανώμαλη, αφύσικη, ή οτιδήποτε άλλο πέρα από ανθρώπινη, κι αναγκαία, και λυτρωτική. Δεν θα σας παραπέμψω ούτε στο Συμπόσιο, ούτε στον Μεγάλο Ερωτικό, ούτε καν στον Καβάφη, του οποίου όλο και θα ’χετε αναμασήσει κανένα στίχο, πιθανώς αγνοώντας την παγίδα στην οποία πέφτατε παίρνοντας στο στόμα σας την ποίηση ενός αρσενοκοίτη – με συγχωρείτε, κτηνοβάτη.

Ήρθε η ώρα, νομίζω, να αναρωτηθείτε, όταν μιλάτε για κτηνοβασία αναφερόμενοι στην ευτυχία ανθρώπων που ούτε σας έβλαψαν, ούτε επιθυμούν το κακό σας (κι ούτε συνιστούν κίνδυνο για τα παιδιά σας, που ευτυχώς θα ζήσουν σ’ έναν κόσμο πιο ελεύθερο και δίκαιο απ’ τον δικό μας), ποιος είναι στ’ αλήθεια το κτήνος της υπόθεσης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News