Βλέποντας και ακούγοντας τον Μητσοτάκη και τον Μακρόν στα Ηλύσια Πεδία, αισθάνεσαι ότι, πράγματι, η σχέση των δύο χωρών έχει στρατηγικό αντίκρυσμα που θα αποτυπωθεί στα νερά της Μεσογείου. Η Ελλάδα ενισχύει την αποτρεπτική της ισχύ, επενδύει στην συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής, ενώ η Γαλλία αποκτά μεγαλύτερο ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο.

Όμως κοιτάζοντας στο backstage όλων αυτών, η ματιά οφείλει να είναι κυνική. Αυτή η στενή σχέση δεν είναι ακριβώς αποτέλεσμα της μακροχρόνιας παράδοσης ανάμεσα στις δύο χώρες. Πρωτίστως στηρίζεται στα δισεκατομμύρια που πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος για την άμυνα της χώρας. Μερικά από αυτά τα δισεκατομμύρια θα πήγαιναν στις ΗΠΑ για την αγορά φρεγατών. Όταν όμως χάλασε η συμφωνία Γαλλίας-Αυστραλίας για τα υποβρύχια, οι ΗΠΑ έστειλαν τον πελάτη στη Γαλλία. Και έτσι όλοι είναι χαρούμενοι ή λιγότερο δυσαρεστημένοι. Οι ΗΠΑ πήραν τα αυστραλέζικα υποβρύχια, οι Γάλλοι τις ελληνικές φρεγάτες και οι Έλληνες μία συμφωνία με σπουδαία σημασία. Και, για να τα λέμε και όλα, ο Μακρόν δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο deal από τον Ερντογάν. Είναι οι βλέψεις της Τουρκίας που κάνουν τις γαλλικές ταμειακές μηχανές να κελαηδάνε.

Παρεμπιπτόντως, την τελευταία φορά που μπλέχτηκαν κάπως άσχημα τα πράγματα ανάμεσα σε Γαλλία, Ελλάδα και Τουρκία, το Παρίσι όχι μόνο έκλεισε το μάτι στον Κεμάλ, αλλά τον εξόπλισε με γενναιοδωρία. Τα γαλλικά οικονομικά συμφέροντα οδήγησαν το Παρίσι όχι μόνο να αποσύρει τα στρατεύματα από τον Κιλικία, αλλά να εξοπλίσουν τις δυνάμεις του Κεμάλ. Μετά οι Έλληνες έπεφταν στη θάλασσα από την προκυμαία της Σμύρνης, αλλά οι γάλλοι ναύτες κοιτούσαν τον ουρανό.

Ασφαλώς τώρα οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Οι δύο χώρες ανήκουν στην κοινή ευρωπαϊκή οικογένεια, έχουν το ίδιο νόμισμα και κάθονται μαζί στο τραπέζι του ΝΑΤΟ. Όμως ας περιμένουμε να δούμε και τι ακριβώς προβλέπει αυτή η αμυντική συμφωνία. Διότι έτσι όπως παρουσιάζεται από την κυβέρνηση και τα μέσα, είναι σαν να νομίζουμε ότι στην περίπτωση που η Τουρκία κάνει κάτι στο Αιγαίο, ο ουρανός θα γεμίσει Rafale, στη θάλασσα θα έχουμε μποτιλιάρισμα από φρεγάτες και ο Μακρόν θα είναι stand by με το δάχτυλο στο κουμπί των γαλλικών πυρηνικών όπλων. Και επειδή η συμφωνία διέπεται από την αρχή της αμοιβαιότητας, ας έχουμε κατά νου μη δούμε κανέναν ελληνικό λόχο να υποστηρίζει γαλλικές επιχειρήσεις σε τίποτα περίεργα μέρη στην Αφρική -λέμε τώρα…

Βέβαια η συνολική εικόνα είναι και θετική και άκρως ενδιαφέρουσα για αυτά που ενδεχομένως έρχονται στο μέλλον. Η Ελλάδα τοποθετεί τις μάρκες της σε δύο σημεία, από τη μία συμπλέοντας με τις ΗΠΑ και από την άλλη με Γαλλία και Ισραήλ. Άλλωστε αυτό που μας δείχνει ο νέος κόσμος είναι ότι οι μεγάλοι σχηματισμοί χαλαρώνουν και το παιχνίδι πλέον παίζεται από μικρότερα σχήματα, με διμερείς ή τριμερείς συμφωνίες. Η Ελλάδα επέλεξε σωστά, αλλά δεν είχε και άλλη επιλογή. Πράττει εγκαίρως το αυτονόητο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News