Προχώρησα προς την έξοδο. Aνοιξα την πόρτα αλλά πριν προλάβω να κάνω βήμα για να βγω, ο άνδρας που στεκόταν έξω από την πόρτα εισέβαλε, μάλλον όχι, πιο-πιο-πιο λέξη αγένειας πρέπει να βρω… ο άνδρας μπούκαρε -αυτό!- περνώντας ξυστά μπροστά μου και δεν μου ένευσε καν «ευχαριστώ». Λες και είναι το πλέον σύνηθες, γυναίκα να ανοίγει πόρτα σε άνδρα.

Τέτοια μουλάρια συναντάω, όλο και πιο συχνά στο διάβα μου. Οπως και τα άλλα, που σε κλείνουν με το αυτοκίνητό τους και δεν λένε «συγγνώμη» αλλά «καλά, δέκα λεπτά έκανα».

Συναντάω και γονείς, που ενώ με διακριτικότητα και αμηχανία ευγένειας τους ενημερώνεις για την κακή συμπεριφορά του παιδιού τους και το bullying που αντιλήφθηκες ότι κάνουν σε άλλο παιδί, σου απαντούν «αποκλείεται» και το ξεμπερδεύουν.

Διάχυτη η κοινωνική μας αμορφωσιά, η αμορφωσιά της καθημερινότητάς μας, ρημάζει πια τα πάντα. Πού πήγαν οι τρόποι; Πώς συμβιώνουμε ως άγρια θηρία; Νομίσαμε ότι μόρφωση είναι σπουδές συγκεκριμένου χρόνου σε πανεπιστήμια. Μάλιστα τα Ελληνάκια, μπορεί και να ήταν τα μόνα που σετάριζαν σπουδές και μάστερ μονοκοπανιά! Τότε που λεφτά υπήρχαν. Αυτό τους έμαθαν ως μόρφωση, αυτό ξεσήκωσαν ως συμπεριφορά των ενήλικων, αυτό τώρα σκορπάνε και όποιον πάρει ο χάρος.

Στη χώρα που από το βήμα της Βουλής ακούστηκε από μοσχαροειδές «στα τέσσερα εσείς!» για πολιτικούς του αντιπάλους και ο Πρωθυπουργός είπε σε πληγέντες, μιλώντας τους βέβαια στον ενικό, «και να σου έδινα 2.000 ευρώ θα τα σπατάλαγες».

Φθηνοί, αμετροεπείς, μπουρτζόβλαχοι… Προς Θεού, όχι βλάχοι. Οι βλάχοι ήταν «οι αριστοκράτες» των ορέων. Μπουρτζόβλαχοι.

Ζούμε την εκδίκηση των θυμωμένων μπουρτζόβλαχων. Αγνωστες λέξεις στα αφτιά, στο στόμα τους, το «συγγνώμη», το «ευχαριστώ». Μόνο το «like» κατέχουν. Για σκεφτείτε το. Συνθηματικό εγωκεντρισμού και απόλυτης αγένειας. Oχι «ευχαριστώ» αλλά «like». Κι ενώ… Κι ενώ… Κι ενώ…

Ανοίγω την οχλαγωγική μας τηλεόραση, έτσι από συνήθεια, και ακούω, ενώ ούτε καν κοιτάζω… «Συναισθάνομαι τους γονείς του παιδιού. Αν είναι έτσι, τότε θα γίνουμε ζούγκλα!» είπε με αγανάκτηση. Τον άκουσα με τα αφτιά μου, ότι το είπε! Ποιος αγαπητοί; Ο πατέρας της νεαρής γυναίκας, της 21χρονης, που βιάστηκε και την πέταξαν στη θάλασσα να πνιγεί και που τα στοιχεία του ιατροδικαστή έδειξαν ότι ήταν ζωντανή ενώ την πέταξαν. Αναφέρομαι στο έγκλημα της Ρόδου. Αυτός ο πατέρας, είχε το κουράγιο, την ύψιστη ευγένεια ψυχής, τον απόλυτο πολιτισμό, την αληθινή μόρφωση, να χωρέσει στην ψυχή του, να «δει» ψυχή με ψυχή τους γονείς ενός εκ των νεαρών που κατηγορείται για τον βιασμό και θάνατο της κόρης του και προφυλακίστηκε και που κάτι μαγκάκια πήραν τον νόμο στα χέρια τους και τον τραμπούκισαν και βιντεοσκόπησαν την πράξη τους για να υπερηφανευτούν…

Αυτός, ο σπαρακτικά πονεμένος γονέας, «είδε» τους γονείς της αντίπαλης όχθης με ενσυναίσθηση. Σύντροφος μιας γυναίκας, η μητέρα της θανούσας, που επίσης μια φράση της έχει καταγραφεί μέσα μου. Ενώ οι κάμερες τη σημάδευαν, εκείνη, δυο λέξεις όλες κι όλες: «Ερήμωσε η φωλιά μου». Εχετε ακούσει δραματικότερη απόδοση του πόνου θανάτου παιδιού από γονιό; «Ερήμωσε η φωλιά μου».

Αξιότιμε κύριε, αξιότιμη κυρία, Τραγικοί στη μαύρη μοίρα σας. Δεν βρίσκω λόγια να εκφράσω τον σεβασμό μου στο πρόσωπό σας. Πώς κατάντησε μωρέ έτσι η ράτσα μας; Ευτυχώς ένας, δυο… Αλλά κι αυτοί, δυστυχείς; Πόσο ακρογωνιαία αδικία!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News