Γίνεται άραγε να αντιμετωπίσει η Γερμανία μόνη της την κλιματική κρίση; Ή οι ΗΠΑ; Ή μήπως η Ελλάδα;

Πόσα περισσότερα θύματα θα είχαμε αν κάθε χώρα είχε παλέψει μόνη της με τον κορονοϊό; Πόσο γρήγορα και αποτελεσματικά θα είχε εμβολιαστεί το μεγάλο μέρος του πληθυσμού;

Μπορούμε μήπως να ανταποκριθούμε μόνοι μας, σαν Ελλάδα, στις προσφυγικές ροές; Μπορούμε να διαπραγματευτούμε μόνοι μας με τον Ερντογάν;

Μπορούν οι πρόσφατες αυξήσεις στις τιμές της ενέργειας να ρυθμιστούν αποτελεσματικά, από μόνο μία μικρή ή μεγαλύτερη χώρα;

Τέτοιου είδος ερωτήσεις θα μπορούσα να παραθέσω δεκάδες. Οι απαντήσεις όμως σε όλες, τολμώ να πω, πως είναι εύκολες. Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε ότι τα μεγάλα προβλήματα της γενιάς μας ξεπερνούν τα εθνικά μας σύνορα, τόσο πιο γρήγορα θα δούμε ότι και οι λύσεις δεν μπορεί να είναι εθνικές, αλλά ευρωπαϊκές, αν όχι παγκόσμιες! Και να αποδεχτούμε ότι η Ευρωπαϊκή μας οικογένεια απαιτεί ουσιαστικές τομές αν θέλουμε να επιβιώσει. Το ζητούμενο είναι εάν θα τολμήσουμε να προσπαθήσουμε: Αν θα τολμήσουμε να πούμε ότι μόνο με πραγματική δημοκρατία εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόνο με υπερεθνικές λύσεις, μόνο με τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα δικαιώματα στο επίκεντρο, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.

Όπως αισιόδοξοι είναι οι δεκάδες χιλιάδες Ευρωπαίοι, κυρίως νέοι, που είναι μέλη του Volt Europa. Του ποιου; Το Volt είναι ένα πανευρωπαϊκό, προοδευτικό και πραγματιστικό κίνημα. Είναι μια πρωτοβουλία, που μόνο καλό μπορεί να κάνει. Ιδρύθηκε από τρεις νέους το 2017 ως απάντηση στο Brexit, σε μια εποχή που ο Trump είχε μόλις εκλεγεί και η ακροδεξιά στην Ευρώπη άνθιζε, και έκτοτε έχει μεγαλώσει, έχει εξελιχθεί και αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα του πώς οι ομάδες ανθρώπων αναπτύσσονται και προσφέρουν. Είναι αυτή η ομάδα ανθρώπων που συναντήθηκε πριν λίγες μέρες στη Λισαβόνα, ώστε να εκλέξει τη νέα ηγεσία του κόμματος στο ευρωπαϊκό επίπεδο, και γέμισε την Πορτογαλική πρωτεύουσα με ενέργεια και μωβ μπλουζάκια. Είναι ένα κόμμα, που βρίσκεται έξω από τα συνηθισμένα ιδεολογικά δίπολα, μιας και τα ‘πολιτικά ιερά βιβλία’ έχουν μάλλον πεθάνει. Είναι έτσι το DNA του που δε φοβάται να πει ότι δεν τα ξέρει όλα, ενώ είναι και ένα κόμμα που ακούει: Συζητάει με συγγενείς πολιτικά χώρους και κινήματα, χτίζει συμμαχίες, εξελίσσεται. Φωτεινό παράδειγμα,  η σύμπλευση που πρόσφατα ανακοινώθηκε στην Κύπρο με το κυπριακό κόμμα «Νέο Κύμα – Η άλλη Κύπρος».

Το Volt είναι και εδώ, στην Ελλάδα, καθώς και σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ (ακόμα και έξω από αυτήν) όντας επισήμως κόμμα σε 16 χώρες, ενώ πλέον μετρά πάνω από 75 εκλεγμένους/ες σε όλα τα επίπεδα (ευρωπαϊκό, εθνικό και τοπικό) σε Γερμανία, Βουλγαρία, Ολλανδία, Ιταλία και Πορτογαλία. Παράλληλα, είναι συνεχώς σε προεκλογική περίοδο. Το Σεπτέμβριο στη Γερμανία, την Πορτογαλία και την Αυστρία, τον Οκτώβριο στην Ιταλία, το Νοέμβριο στη Δανία και τη Βουλγαρία. Είναι οι άνθρωποι εκτός πολιτικής και οι απογοητευμένοι από τον τρόπο που ασκείται συνήθως η πολιτική στα κόμματα του 21ου αιώνα που το απαρτίζουν, αφού κατά κανόνα οι επαγγελματίες πολιτικοί δεν θέλουν να μπλέξουν σε κάτι τέτοιο. Είναι ένα κόμμα τέτοιο που ζητά η Ευρώπη να είναι στο επίκεντρο. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που του δίνει ζωή η γενιά του Erasmus, του ευρώ και των ανοιχτών συνόρων. Είναι άραγε το μέλλον;

* Ο Σεραφείμ Μπαχράς είναι Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός του Πανεπιστημίου Πατρών, μεταπτυχιακός ερευνητής του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Delft στην Ολλανδία, και μέλος του Volt Europa

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News