Μια διαδρομή που θα αλλάξει για πάντα τη ζωή τους και θα οδηγήσει σε μια νέα ζωή.

Μια ζωή στην οποία η απώλεια τονώνει το πριν και αλλάζει χρώμα στο μετά. Το μαύρο πρωτοστατεί. Μαύρο από την ανάγκη να κουβαλάμε πάνω μας το σκοτάδι; Μαύρο γιατί γιατί επιστρέφουμε ό,τι αγαπήσαμε στη γη ενώ εμείς γυρνάμε σπίτι; Το «πώς» διαδέχεται το «γιατί». Το πώς μπορείς να εγκαταλείπεις απροστάτευτα όλα εκείνα που αγάπησες και γιατί η ανάγκη να απαλλαγείς από το χρώμα αυτό που σε βαραίνει και να επιστρέψεις συνεχίζοντας να αναπνέεις υπερτερεί της επιθυμίας να επιστρέψεις; Να επιστρέψεις σε εκείνη τη γνώριμη διαδρομή σε εκείνο τον δρόμο με τους φοίνικες στην κεντρική πλατεία στο Λιθόστρατο και να μείνεις για πάντα εκεί.

Ίσως φταίει το ότι η απώλεια μετατράπηκε σε συνήθεια και η συνήθεια με τη σειρά της μας εξοικείωσε με το χειρότερο. Σε έναν κόσμο όπου το παραμύθι αποτελεί μέσο να δραπετεύεις και η τρέλα αντίδοτο στην ασθένεια της τοπικής κοινωνίας ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας μας. Σε κόσμο που μοιάζει σαν όνειρο αλλά στην άκρη του όπως και σε κάθε όνειρο παραμονεύει ο εφιάλτης. Αρκεί μια στιγμή να πας και μια να γυρίσεις σε μια πραγματικότητα στην οποία το «χωρίς» περιγράφει την καθημερινότητα και η καθημερινότητα είναι φιμωμένη από τη συμφωνία της σιωπής. Έρχεται όμως η στιγμή που τα στόματα θα ανοίξουν και τότε…

Η συνέχεια στο βιβλίο «ΤΟ ΛΙΘΟΣΤΡΑΤΟ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Στερέωμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News