Μετά την όποια νίκη των Ρώσων στην Ουκρανία τι μέλλει γενέσθαι; Το (φλέγον για τον Λευκό Οίκο) ζήτημα της επαναφοράς της παγκόσμιας τάξης στο επίπεδο που επιθυμούν οι ΗΠΑ, δηλαδή στη διατήρηση της μεταπολεμικής (Β΄ΠΠ) επικυριαρχίας τους στην Ευρώπη, έθιξε εκτενές άρθρο που δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό Foreign Affairs.

Το κείμενο, που δημοσιεύθηκε πριν από την εισβολή της Πέμπτης, συνυπογράφουν δύο δημοσιολόγοι, η Λιάνα Φιξ (του think tank «German Marshall Fund» της Ουάσιγκτον) και ο Μάικλ Κίματζ (καθηγητής στο Catholic University of America και συνεργάτης του ίδιου think tank – επιπροσθέτως αυτός διετέλεσε και πολιτικό προσωπικό στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα, σαν ειδικός σε θέματα Ουκρανίας και Ρωσίας).

Οι δύο αμερικανοί διανοούμενοι φοβούνται ότι «υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να νικήσει η Ρωσία», οπότε τίθεται ζήτημα μόνιμης και πολυεπίπεδης ρωσικής απειλής (για τις ΗΠΑ και Ευρώπη βέβαια, όσον αφορά την πολιτική, την οικονομία, τον πολιτισμό).

Με άλλα λόγια, έγραψαν ότι τίθεται εκ νέου ζήτημα Ψυχρού Πολέμου, ενώ υπαινίχθηκαν ότι μπορεί και να εκδηλωθεί ανά πάσα στιγμή και ο θερμός.

Το μοντέλο της Συρίας δουλεύει

Η «νίκη της Ρωσίας» στο Ουκρανικό θα είναι «παρόμοια της Συρίας», έγραψε το ζευγάρι των αρθρογράφων, «προφανώς όχι ιδιαίτερα σταθερή, όμως ιδανική για τα συμφέροντα της Μόσχας». Θύμισαν ότι η ρωσική επέμβαση στη Συρία το 2015 είχε χαρακτηριστεί από τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα «βουτιά στο τέλμα», όμως απεδείχθη ότι «και ενίσχυσε ένα φιλικό καθεστώς και απέκτησε καθοριστικό βάρος στη Μέση Ανατολή». Αντιθέτως, «οι ΗΠΑ βούλιαξαν στο τέλμα».

Ποιος είναι ο παραλληλισμός που κάνουν με την Ουκρανία; Οι αρθρογράφοι ήταν σαφείς: «Για τη Ρωσία η νίκη στην Ουκρανία, όπως έγινε και στη Συρία, δεν χρειάζεται απαραιτήτως να καταλήξει σε βιώσιμη λύση». Εννοούν ότι είτε μπορεί να εγκαταστήσουν οι Ρώσοι «δική τους κυβέρνηση στο Κίεβο» είτε να «χωρίσουν στα δύο τη χώρα». Επίσης εξέφρασαν τη λογική θέση ότι «η ήττα του ουκρανικού στρατού και η διαπραγμάτευση για την παράδοση της Ουκρανίας, στην ουσία μετατρέπουν τη χώρα σε κράτος-μαριονέτα». Και επισήμαναν ότι το πιο σημαντικό απ’ όλα θα είναι τότε «η μόνιμη αποκοπή της χώρας από την Ευρώπη».

Το ΝΑΤΟ ηττήθηκε αμαχητί

Το κορυφαίο θέμα των πολεμικών ημερών μας, δηλαδή η διάλυση του μύθου του ΝΑΤΟ ως ισχυρής δυνάμεως αποτροπής, εθίγη από τους αρθρογράφους: «Εφ’ όσον η Ρωσία πετύχει τους πολιτικούς στόχους της στην Ουκρανία διά στρατιωτικών μέσων, τότε η Ευρώπη θα αλλάξει. Τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ευρωπαίοι δεν θα μπορούν πλέον να διατείνονται ότι το ΝΑΤΟ εξασφαλίζει τη σταθερότητα σε ολόκληρη την ήπειρο». Οι Φιξ και Κίματζ έγραψαν επί λέξει ότι «η ρωσική νίκη θα τερματίσει de facto την πολιτική επέκτασης ή διεύρυνσης του ΝΑΤΟ». Τέρμα τα τρελά όνειρα, αφού «η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ δεν θα έχουν πλέον την ικανότητα για φιλόδοξες πολιτικές πέραν των συνόρων τους».

Ποιο δόγμα αποτροπής…

Το να λέμε ότι Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν μπορεί να γίνει επειδή η Ρωσία έχει πυρηνικά όπλα, όπως έχουν και οι Δυτικοί, είναι αλήθεια μεν, ωστόσο σημαίνει συγχρόνως ότι ο Πούτιν κατάφερε να αντιστρέψει την έννοια της αποτροπής: πριν από την επίθεση στην Ουκρανία δεν μπορούσε να γίνει πόλεμος λόγω της βεβαιότητας του ανταποδοτικού πλήγματος, τώρα μπορεί να γίνει πόλεμος λόγω της βεβαιότητας ότι απάντηση από πλευράς Δυτικών δεν πρόκειται να υπάρξει.

Γενική αποσταθεροποίηση

Η Ρωσία θα ενδιαφερθεί για την αποσταθεροποίηση των Δυτικών θεσμών, τόσο των οικονομικοπολιτικών όσο και των αμυντικών, ευνοώντας διαφοροποιήσεις, αποσχίσεις, αποσκιρτήσεις και, τέλος, την πλήρη διάρρηξη της συμμαχικής αλληλεγγύης και την άρση κάθε δέσμευσης απέναντι στο ΝΑΤΟ. «Η εσωτερική πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών θα γίνει το μεγάλο παιχνίδι του 21ουυ αιώνα για τη Ρωσία», η οποία θα έχει «αναρχική παρουσία».

Αγκιτάτσια σε ΕΕ και ΗΠΑ

Σε πολιτικό επίπεδο, «η Ρωσία, ακόμη και με βρώμικες μεθόδους, θα αδράξει κάθε ευκαιρία ώστε να επηρεάσει την κοινή γνώμη και τις εκλογές στις ευρωπαϊκές χώρες». Αλλά αυτό δεν θα αρκεί: «Το νέο κύμα προσφύγων θα επιδεινώσει τη μεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα προσφέρει γόνιμο έδαφος για τους λαϊκιστές». Και όσον αφορά τις ΗΠΑ, «το μεγάλο έπαθλο θα είναι οι εκλογές του 2024»: αν τυχόν κερδίσει ο Τραμπ, ή κάποιος σαν τον Τραμπ, «η διατλαντική σχέση ενδέχεται να καταστραφεί ακριβώς την ώρα που η Ευρώπη διατρέχει τον μεγαλύτερο κίνδυνο».

Στη Δύση μένουν οι αξίες της

Θέλοντας να κλείσουν το άρθρο τους κάπως αισιόδοξα (για τις ΗΠΑ και για την Ευρώπη), οι αρθρογράφοι έγραψαν ότι «καμία νίκη δεν είναι μόνιμη» και ότι «οι δυτικές αξίες μπορούν να γίνουν όπλο και να φέρουν τη νίκη στο Δυτικό στρατόπεδο». Πώς; Κάπως έτσι: «Μέσω της υποστήριξής τους προς τον ουκρανικό λαό, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα προβάλλουν την εναλλακτική στους πολέμους, στην επιθετικότητα και στην εξουσιαστική ηθική. Οι προσπάθειες των Ρώσων να διασπείρουν αταξία είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν με τις προσπάθειες της Δύσης να αποκαταστήσει την τάξη. Η Δύση μπορεί να πάρει το μέρος της ευπρέπειας και της αξιοπρέπειας σε αυτή τη σύγκρουση».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News