Υπάρχει μία μελαγχολία στους χώρους της ΔΕΘ και ας μην το λέει κανείς για να μη θίξει τα ιερά και τα όσια. Οι χώροι είναι και δείχνουν παλαιοί, τα κρατικά περίπτερα, όσο καλά και αν είναι στημένα, επιβεβαιώνουν τη φτώχεια μία διοργάνωσης που υπάρχει κυρίως για να εξυπηρετεί την παράδοση. Με εκθεσιακούς όρους, η ΔΕΘ δεν έπρεπε να υφίσταται. Τα υπόλοιπα τα κάνουν μια χαρά οι εξαιρετικές κλαδικές εκθέσεις που διοργανώνει η Helexpo.

Ούτως ή άλλως, τα εκθέματα της ΔΕΘ απασχολούν το ρεπορτάζ μόνο με πλάνα και στιγμιότυπα που επενδύουν την επίσκεψη των πολιτικών αρχηγών, κυρίως του εκάστοτε πρωθυπουργού. Το ενδιαφέρον βρίσκεται πάντα στην κεντρική ομιλία και στη συνέντευξη Τύπου. Υπάρχουν χρονιές στις οποίες το μόνο που βγαίνει από τη ΔΕΘ είναι ένα βαθύ χασμουρητό. Η χρονιά που διανύουμε δεν είναι τέτοια.

Τι μάθαμε, λοιπόν, από το διήμερο Μητσοτάκη στη ΔΕΘ;

Το 2022 θα είναι, όπως όλα δείχνουν, εκλογικό έτος. Το ξέραμε εκ των προτέρων, πλην όμως ο Μητσοτάκης έσπευσε να το επιβεβαιώσει με τις παροχές που έκανε. Ο ίδιος, φυσικά, το διαψεύδει, όπως είναι υποχρεωμένος. Πότε θα γίνουν οι εκλογές; Ο Τσίπρας προβλέπει άνοιξη και μάλλον έχει δίκαιο. Έχοντας ως δεδομένο ότι οι κάλπες θα είναι διπλές, απαιτείται μία χρονική περίοδος δύο μηνών. Αυτό αποκλείει το φθινόπωρο, καθώς υπάρχει και το θέμα του προϋπολογισμού. Άλλωστε το καλοκαίρι μπορεί να έχουν μεσολαβήσει πυρκαγιές.

Με τι κλίμα θα πάμε ως τις εκλογές; Με κλίμα πόλωσης, κάτι που, παραδοσιακά ευνοεί τα διπολικά σχήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζει την ένταση καθώς αυτή η συμπεριφορά περιέχεται στον ιδρυτικό του κώδικα. Ο Μητσοτάκης αξιοποιεί αυτή τη συνθήκη απευθυνόμενος προς τους «νοικοκυραίους». Παράλληλα προσπαθεί να προσεγγίσει τμήμα της νεολαίας όπου η ΝΔ χωλαίνει εκλογικά και δημοσκοπικά. Θα του φέρουν ψήφους τα gigabytes και η επιδότηση απασχόλησης; Δεν είναι σίγουρο. Αν οι παροχές εξασφάλιζαν εγγυημένες ψήφους, ο Τσίπρας θα ήταν ακόμα στο Μαξίμου. Από την άλλη, τα μέτρα για τη μεσαία τάξη και τη νεολαία ακυρώνουν τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ περί παροχών προς λίγους.

Τα μέτρα, πάντως, δεν «τινάζουν την μπάνκα στον αέρα» για αυτό και δεν δημιουργείται ανησυχία στις αγορές. Μερικές από τις εξαγγελίες είναι «πονηρές», όπως η μείωση των φόρων, καθώς έχουν ήδη ενσωματωθεί στις προβλέψεις, ενώ αξιοποιούν τα δημοσιονομικά οφέλη από την αναπτυξιακή εκτίναξη. Κάποιος άλλος μπορεί να μοίραζε επιδόματα. Ο Μητσοτάκης προτιμά τη μείωση φόρων προς την εκλογική πελατεία του, τη μεσαία τάξη. Η κατάργηση του φόρου για τις γονικές παροχές μέχρι 800.000 ευρώ αναμένεται να κάνει μεγάλο «σουξέ».

Στο άνοιγμα προς τους νέους απευθύνεται και η καθυστέρηση στη λειτουργία της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Η κυβέρνηση λέει προς τους ψηφοφόρους της ότι το μέτρο θα ξεκινήσει σταδιακά, όμως είναι λογικό να υποθέσουμε ότι δεν επιθυμεί να ξεκινήσει μία προεκλογική σεζόν με φασαρίες και ξύλο στα Πανεπιστήμια.

Ο Μητσοτάκης θεωρεί ότι η πολιτική ηγεμονία που διατηρεί του επιτρέπει να «αγνοεί» (ή να παριστάνει ότι αγνοεί) όσα γίνονται στα δεξιά του. Και δείχνει ότι δεν τον προβληματίζει η πολιτική εξέλιξη του αντιεμβολιαστικού κινήματος και ενδεχόμενη αξιοποίηση του από ένα μόρφωμα «τραμπικού» τύπου. Για αυτό και προτάσσει ακόμα τα περί «Κεντροαριστεράς» στην κυβέρνηση του. Η στόχευση του παραμένει το Κέντρο, «η πλατιά συμμαχία της λογικής».

Συμπέρασμα. Η λογική δείχνει εκλογές το 2022 με την άνοιξη να εμφανίζεται ως η πλέον βολική περίοδος. Κάποιοι (λίγοι) εκτιμούν ότι ο αν ο ΣΥΡΙΖΑ μείνει καθηλωμένος δημοσκοπικά, ο Μητσοτάκης θα κρατήσει τις κάλπες για το 2023. Το πολιτικό αφήγημα της κυβέρνησης θα στηρίζεται στους ρυθμούς ανάπτυξης και στην αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης -καμία έκπληξη. Και όσο δεν υπάρχει προγραμματικός αντίλογος, παρά μόνο σπέκουλα σε οργή και θυμό, τόσο ο Μητσοτάκης θα αισθάνεται ασφαλής και θα κοιμάται ήσυχος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News