Το ποτό (μετά μεζέ) θέλει παρέα, αλλιώς ο αλκοολισμός δεν σου χτυπάει απλώς την πόρτα, έχει μπει μέσα στο σπίτι σου και ήδη σε τρώει. Αν όμως ο κορονοϊός γυροφέρνει στην πόλη σου, τότε θα ξεχάσεις την παρέα σου, και αν είναι να πιεις ένα ποτηράκι, θα το κάνεις με σύνεση, χωρίς επαφές, μόνος. Θα αναλάβεις την ευθύνη της μοναξιάς σου, των φρενών σου και των φρένων σου. Το αυτό ισχύει και για τα ταξίδια. Ο κορονοϊός τα ματαιώνει, τα αναστέλλει, τα ακυρώνει. Ε, θα ταξιδέψεις αργότερα, δεν χάθηκε και ο κόσμος. Και του χρόνου καλοκαίρι θα έχουμε.

Το παραπάνω πλαίσιο εκτάκτου διαχειρίσεως της επιθυμίας του καθενός υπό το κράτος της συλλογικής ανάγκης είναι η ιαπωνική συνταγή της επιτυχίας μέσα στην πανδημία. Μία μέθοδος η οποία οδήγησε στο να μην επιβληθούν φθινοπωρινό lockdown (ή να προγραμματιστεί χειμερινό, αργότερα) και άλλα σκληρά μέτρα, με οδυνηρά αποτελέσματα στην οικονομική ζωή. Το όλο πρότζεκτ λειτούργησε αναμφίβολα εκεί, αν και τώρα οι μολύνσεις αυξάνονται και στην Ιαπωνία χωρίς όμως να είναι εκθετικές.

Την ιδέα του επικεφαλής της ομάδας των ιολόγων Σιγκέρου Ομι προβάλλουν οι (συνδρομητικοί) Financial Times: ο άνθρωπος εισηγήθηκε να ζήσει η χώρα με την πανδημία αντί να προσπαθήσει να την εξαλείψει «μια κι έξω», να αποφύγει δηλαδή το καθολικό lockdown, να υπάρχει αδιάλειπτη οικονομική ζωή (για το τελευταίο σκέλος ενδιαφέρθηκε, φυσικά, το λονδρέζικο Μέσο).

Με εφόδια τη σταθερότητα του δείκτη μετάδοσης R γύρω στο 1 αλλά και την παροιμιώδη πειθαρχία των Ιαπώνων, ο Ομι προέκρινε το μερικό κλείσιμο των καταστημάτων ή των κέντρων διασκέδασης με το παραμικρό σημάδι αύξησης των λοιμώξεων, την απομόνωση των θετικών κρουσμάτων σε ειδικές δομές, τη συνεχή παρακολούθηση μέσω ψηφιακών εφαρμογών και ύστερα από τη συγκατάθεση των πολιτών.

Σε πλήρη αντίθεση με ό,τι συνέβη στη Δύση, η Ιαπωνία πέρασε ένα καλοκαίρι «κλειστό», αποκομμένη από τον έξω κόσμο, ενώ και οι κάτοικοί της απέφυγαν τις καθιερωμένες εποχικές μετακινήσεις στα παραθεριστικά μέρη. Ετσι η επιδημία δεν μειώθηκε, ούτε αυξήθηκε. Εξαίρεση αποτελεί το βόρειο νησί Χοκάιντο, όπου μελετάται η λήψη συγκεκριμένων μέτρων προς αποκατάσταση της σταθερότητας. Η Ιαπωνία άρχισε να χαλαρώνει τους περιορισμούς εισόδου σε επισκέπτες (πλην τουριστών) από όλον τον κόσμο μόλις την 1η Οκτωβρίου, και υπό αυστηρούς όρους που σχετίζονται με τον χρόνο παραμονής τους.

Τα μέτρα ατομικής προστασίας που ενοχλούν πολλούς στη Δύση, όπως η χρήση μάσκας, στην Ιαπωνία δεν κάνουν καμία εντύπωση, αφού «η μάσκα θεωρείται κανονικό αξεσουάρ της ενδυμασίας». Ωστόσο, νέοι αλλά και μεγαλύτεροι εκλήθησαν να ακυρώσουν πάρτι, συγκεντρώσεις και ομαδικές εκδρομές.

Ο Ομι είναι πεπεισμένος ότι «ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους για την υπερμεταδοτικότητα είναι η κατανάλωση αλκοόλ από τις παρέες». Η πρότασή του ήταν, συνεπώς, λογική: «Ζητήσαμε να αποφύγουμε τέτοιες παρέες ή, τουλάχιστον, να τις περιορίσουμε μόνο στα άτομα που γνωρίζουμε». Και έτσι η χώρα συνέχισε να ζει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News