Η λέξη ντεκαντάνς στον τίτλο δεν αναφέρεται σε καμία περίπτωση στο όμορφο κορίτσι απ’ τα Τρίκαλα, την Ραφαέλα Πλαστήρα, που κατέκτησε τον τίτλο Σταρ Ελλάς στα φετινά καλλιστεία. Η λέξη αναφέρεται μόνο στον τίτλο, και είναι απόρροια της αίσθησης που μετέδωσε η διοργάνωση φέτος.

Τα καλλιστεία 2019 πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη που μας πέρασε στο θέατρο «Alhambra», με παρουσιάστρια τη Μαρία Κορινθίου. Οσοι μίλησαν για λαμπερή βραδιά, μάλλον το έκαναν από συμπόνια ή διπλωματία. Οι υπόλοιποι δεν ήταν δυνατόν να μην προσέξουν το μέτριο της διοργάνωσης, που θύμιζε παράσταση κάποιου θιάσου βήτα διαλογής, που κομπάζει τη σπουδαιότητα του χωρίς να πείθει κανέναν.

Ενα άσπρο σεντόνι για background, πλαισιωμένο από μερικά μπαλόνια δεξιά κι αριστερά, κριτές στριμωγμένοι σε έναν εξώστη να προσπαθούν να διακρίνουν τις διαγωνιζόμενες για να τις βαθμολογήσουν, αρχαιότροπα δρώμενα με σεντόνια για χιτώνες και ασημένια μήλα που θύμιζαν τα γούρια που πάμε δώρο τα Χριστούγεννα, έκαναν το θέαμα κάπως γραφικό. Για όσους ψοφάνε για γραφικά events (εγώ!), τα καλλιστεία 2019 ήταν η απόλαυση του μήνα. Για όσους πάλι αγάπησαν τις αστραφτερές διοργανώσεις άλλων εποχών, το θέαμα ήταν μάλλον θλιβερό.

Καταραμένη φτώχεια, καταραμένη κρίση. Πώς ήταν τα καλλιστεία και πώς τα καταντήσατε. Πού είναι εκείνες οι εποχές που επιστρατεύονταν μέχρι και ελικόπτερα για να καλύψουν το θέαμα. Τώρα, πάρε ένα ασημένιο μήλο στο κάθε κορίτσι, βάλε και μερικούς με χιτώνες να περιφέρονται, μέχρι εκεί φτάνουν τα λεφτά – και οι ιδέες. Το μόνο που θύμιζε φέτος τη λάμψη των πάλαι ποτέ πραγματικά λαμπερών διοργανώσεων ήταν η τουαλέτα της Μαρίας Κορινθίου. Η οποία όμως φάνταζε παράταιρη μέσα στο υπόλοιπο, φτωχό, φόντο.

Περνάει την κρίση του και ο θεσμός των καλλιστείων. Μετά από μια εικοσαετία αίγλης και μεγάλης προβολής, από το 1990 ως το 2010 που μεταδίδονταν απ’ τον ΑΝΤ1, άρχισαν τα σκαμπανεβάσματα. Το 2011 έγινε απευθείας ανάθεση, από το 2012 είχαν μόνο online κάλυψη, ενώ το 2016, για πρώτη φορά απ’ το ξεκίνημά τους το 1929, τα καλλιστεία δεν διεξήχθησαν καθόλου. Το 2017 διεξήχθησαν αλλά ούτε τα πήραμε χαμπάρι. Το 2018 επέστρεψαν στους τηλεοπτικούς δέκτες μέσα απ’ το κανάλι Μακεδονία TV κι έκαναν αίσθηση, περισσότερο γιατί η κοπέλα που στέφθηκε είχε περάσει κΑι απ’ το ριάλιτι με τα μοντέλα. Και φέτος, είδαμε αυτό που είδαμε στο θέατρο «Alhambra».

Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία δεκαετία έχουν στεφθεί κοπέλες που προχώρησαν, κατέκτησαν διεθνείς διακρίσεις και δούλεψαν στο εξωτερικό σαν μοντέλα, αλλά δεν το γνωρίζουμε. Σε αντίθεση με τις εστεμμένες βασίλισσες της χρυσής εικοσαετίας, οι οποίες γίνονταν σταρ εν μία νυκτί. Πολλές απ’ αυτές απασχολούν τα μέσα ακόμα και σήμερα. Και κάποιες τις θυμόμαστε και τις μνημονεύουμε, παρόλο που έχουν αποτραβηχτεί απ’ τα φώτα της δημοσιότητας.

Τα ίδια δεν συμβαίνουν και με τη Eurovision; Μια ντεκαντάνς βιώνει κι αυτή τα τελευταία χρόνια. Μπλε παλάμες που πασάρονται ως σκηνοθετικά ευρήματα, indie τραγουδίστριες με ταλέντο που χάνεται μέσα στην πρόχειρη διοργάνωση κι άλλα τέτοια που αποδεικνύουν ότι όταν στερεύουν τα λεφτά η κατηφόρα είναι αναπόφευκτη.

Πώς να διοργανώσεις κάτι που χρειάζεται χρυσόσκονη, όταν δεν έχεις να την αγοράσεις; Και τα καλλιστεία είναι χρυσόσκονη, πώς να το κάνουμε.

ΥΓ. Εγώ πάντως θα κρατήσω το θετικό, και με αυτό θα κλείσω. Τα έσοδα από τα εισιτήρια των φετινών καλλιστείων διατέθηκαν στο σωματείο στήριξης ασθενών που πάσχουν από καρκίνο του μαστού «Μαζί για τη Ζωή».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News