Αναλυτικά το κείμενο:

«Προ δύο μηνών περίπου ανένταχτα στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς, μετά τις αποχωρήσεις του Ποταμιού και της πλειοψηφίας της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ από το ΚΙΝΑΛ, ανέλαβαν την πρωτοβουλία να διερευνήσουν τις δυνατότητες μιας συνάντησης όσων θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε μια Nέα προσπάθεια.

Εμείς, η Πολιτική Κίνηση “ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη” με επικεφαλής τον Σπύρο Λυκούδη, ανταποκριθήκαμε αμέσως με καλή πίστη και διάθεση, αφήνοντας στην άκρη υπαρκτές και δικαιολογημένες, λόγω παρελθόντος, επιφυλάξεις και αμφιβολίες.

Σε αυτή την πρωτοβουλία προσήλθε και η υπό τον Θανάση Θεοχαρόπουλο ΔΗΜΑΡ και ακολούθως έγινε μια ανοιχτή πρώτη συνάντηση. Εκεί, εκφράστηκε η επιθυμία να καταβληθεί μια νέα, ενωτική προσπάθεια ανασυγκρότησης των δυνάμεων της Ανανεωτικής Αριστεράς και γενικότερα των κεντροαριστερών δυνάμεων που σήμερα δεν μπορούν να καλυφτούν πολιτικά, από τα σχήματα του ΣΥΡΙΖΑ και του Κινήματος Αλλαγής. Να γίνει μια Νέα Αρχή. Συγκροτήθηκαν επιτροπές για να καταρτίσουν κοινές πολιτικές προτάσεις, να διαμορφώσουν Διακήρυξη και να προωθήσουν οργανωτικά και άλλα θέματα. Φυσικά, στο επίκεντρο των συζητήσεων βρέθηκε και το θέμα των Ευρωεκλογών με τις τεράστιες βεβαίως δυσκολίες που το συνόδευαν, λόγω του ελάχιστου χρόνου που είχαμε μπροστά μας.

Πολύ σύντομα διαπιστώθηκαν οι πραγματικές προθέσεις της υπό τον κ. Θ.Θεοχαρόπουλο εναπομείνασας ΔΗΜΑΡ, όταν έγινε καθαρό ότι ουδεμία διάθεση υπήρχε για μια κοινή προσπάθεια για νέο ξεκίνημα, που απαιτούσε καθαρότητα, ειλικρίνεια, κόπο και πίστη σε ένα ευρύτερο σχέδιο ανεξαρτήτως της άμεσης αναμέτρησης των Ευρωεκλογών. Την επομένη κιόλας της πρώτης μας συνάντησης ο Θ.Θεοχαρόπουλος έσπευσε να διακηρύξει δημόσια την αυτόνομη κάθοδο της ΔΗΜΑΡ στις Ευρωεκλογές. Βεβαίως όλοι γνωρίζαμε ότι δεν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα τέτοιας επιλογής, γιατί και η αμετροέπεια έχει όρια.

Ηταν φανερό ότι το πραγματικό κίνητρο της συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ στη Νέα Αρχή, όπως και άλλες παρουσίες εδώ ή εκεί, δεν ήταν άλλο από την επιδίωξη, μέσα από ένα γενικότερο πολιτικό “θόρυβο”, της πολιτικής επιβίωσης του σχήματος και στελεχών του. Οι επαφές με τον ΣΥΡΙΖΑ μας ήταν ήδη γνωστές από καιρό. Τα δε δημοσιεύματα περί “έτοιμου” βουλευτή, αντικαταστάτη της οποιασδήποτε απώλειας στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν επίσης συνεχή.

Προχωρήσαμε λοιπόν ως ΜΕΤΑρρυθμιστές στο προφανές. Ζητήσαμε εξηγήσεις και παγώσαμε τις διαδικασίες στη Νέα Αρχή μέχρι να αποσαφηνιστεί το τοπίο. Ασφαλώς εμείς δεν είμαστε ούτε και επιθυμούμε να γίνουμε κριτές και πολιτικοί δικαστές της πολιτικής συμπεριφοράς του οποιουδήποτε. Δεν το πράξαμε ποτέ μέχρι σήμερα. Αλλωστε όπως λέει και ο λαός μας “ο καθένας κρέμεται από το ποδαράκι του”. Απλώς δεν χρειάζεται να αναζητούνται προφάσεις και προσχήματα για να αποκρυφτούν τα πραγματικά κίνητρα. Για εμάς ήταν ολοφάνερα. Άλλοι δεν ήθελαν να το πιστέψουν. Η τελευταία προσχώρηση στο μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ακόμα δυσάρεστο θέαμα πολιτικής συναλλαγής που επιδιώκεται να συγκαλυφθεί με διάφορες μακροσκελείς “αποφάσεις” και δήθεν “προγραμματικές” συμφωνίες που απλώς οδηγούν σε μειδιάματα.

Εκφράζουμε τη λύπη μας για αυτή την πρακτική που δεν τιμά την αξιακή παράδοση της Ανανεωτικής Αριστεράς. Δυστυχώς αυτά είναι σημεία των καιρών.

Οπωσδήποτε, ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη των πολιτικών του επιλογών του και κρίνεται από τους πολίτες. Έτσι κι αλλιώς κάποιες επιλογές έχουν κριθεί στο παρελθόν και έχουν συνοδευτεί και με πολιτικές τιμωρίες.

Εμείς επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά ότι ο τόπος μας χρειάζεται μια μεγάλη Δημοκρατική, Μεταρρυθμιστική παράταξη με κοινωνικά αριστερά χαρακτηριστικά. Αυτή θα συγκροτηθεί μέσα από ειλικρινείς και βαθιές τομές, φυσιογνωμιστικές και πολιτικές στον ευρύτερο κεντροαριστερό και αριστερό χώρο. Οι δια συναλλαγών προσχωρήσεις ευτελίζουν και υπονομεύουν αυτή την προοπτική στα μάτια των πολιτών»