Αλέξης Τσίπρας, πέντε χρόνια αργότερα…

Είναι ένα θέμα συζήτησης και αντικείμενο απορίας, τι ακριβώς έχει αλλάξει στον Πρωθυπουργό, πόσο έχει γίνει ρεαλιστής, πόσο είναι έτοιμος να εκπροσωπήσει την νέα Σοσιαλδημοκρατία, την οποία οι σοασιαλδημοκράτες δεν μπορούν.

Απαντήσεις δίνει ο ίδιος κατά καιρούς, αλλά δεν τους αποδίδεται η σημασία που θα έπρεπε. «Όταν κυβερνάς πρέπει να συμβιβάζεσαι», δήλωσε προ ημερών στον Economist. Ανοιχτό σε ερμηνείες, αλλά το λες και ομολογία ότι για την εξουσία κάνεις ό,τι χρειάζεται. Ή και τα πάντα…

Παρά το ότι όταν κυβερνάς συμβιβάζεσαι, κάτι σε όλα αυτά τα προοδευτικά και σοσιαλδημοκρατικά που είπε ο Τσίπρας το βράδυ του Σαββάτου στο Γαλάτσι, ακούστηκε σαν να ερχόταν από το μακρινό 2014. Ετσι είναι, τις αρχές μας δεν τις ξεχνάμε:

«[Για αυτό και σήμερα], Λέμε ότι το πρώτιστο καθήκον για κάθε αληθινό ευρωπαϊστή είναι να αγωνιστεί, όχι για να συνεχιστεί το σημερινό πρόσωπο της Ευρώπης, αλλά για να αλλάξει πρόσωπο η Ευρώπη. Να αλλάξει και να αλλάξει ριζικά.

» Όχι για να γυρίσουμε στην εθνική περιχαράκωση, αλλά για να οικοδομήσουμε μια προοπτική ευρωπαϊκής κοινωνικής συνοχής και οικονομικής σύγκλισης».

Μα ναι, αυτό ήταν που έλειπε. Αυτό είναι που δεν πρόλαβε να κάνει ο Τσίπρας, επειδή στην πορεία του έκατσαν κάτι άλλα, όπως το να μας βγάλει (sic) από τα μνημόνια και να υπογράψει και την Συμφωνία των Πρεσπών.

Τώρα, έπειτα από όλα αυτά, ήλθε η ώρα να ολοκληρώσει αυτό που είχε μείνει στην μέση. Η αλλαγή της Ευρώπης. Και η πάταξη της Ακροδεξιάς.

Και τα δύο μαζί. Με τον Τζουμάκα, τον Ραγκούση και τον Θεοχαρόπουλο. Και τον Μπίστη.

Και για όσους νομίζουν ότι αυτά είναι λόγια του αέρα, υπάρχει αποστομωτική απάντηση. Ο Τσίπρας, με την εμπειρία και την σοφία και τον ρεαλισμό της εξουσίας, ξέρει πλέον πώς γίνονται όλα αυτά.

«Δεν έχει νόημα λοιπόν να λέμε ότι είναι κακό πράγμα η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Αυτό που έχει νόημα είναι να προτείνουμε τον τρόπο ώστε αυτός ο εφιάλτης να σταματήσει».

Μα ναι, πώς δεν το είχε σκεφτεί κανείς άλλος;

«Και αυτός ο εφιάλτης θα σταματήσει μόνο όταν αρχίσουν να τελειώνουν οι ανισότητες. Μονάχα όταν αρχίσει να τερματίζεται η πολιτική της λιτότητας. Μονάχα όταν αρχίσει να αντιμετωπίζεται η ανεργία. Μονάχα όταν αρχίσει να αντιμετωπίζεται η κοινωνική ανασφάλεια. Μονάχα όταν σταματήσει αυτή η ορθοδοξία του μονεταρισμού στην Ευρώπη. Η ορθοδοξία μιας οικονομικής πολιτικής δημοσιονομικών ισορροπιών που έχει οδηγήσει σε μεγάλα χάσματα τόσο ανάμεσα στις χώρες, όσο και εντός των κρατών-μελών της ΕΕ».

Είναι τόσο απλό.

Και ο Πρωθυπουργός ξέρει πλέον πώς γίνονται τα πράγματα.

Τι, δεν τον πιστεύουμε;

Είναι τελικά τόσο αποτελεσματική η άτιμη η προπαγάνδα της Δεξιάς…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News