Πώς εξαπλώθηκε ξανά η «μαύρη πανούκλα» σε όλη τη Δύση; Πώς απομακρυνθήκαμε από την εποχή που ο λαός και η Αριστερά ήταν έννοιες ταυτόσημες;

Ας αναρωτηθούμε -οι (κεντρο)αριστεροί, γράφει το άρθρο της La Repubblica– πού πήγαν στραβά τα πράγματα και επανεμφανίστηκαν στο προσκήνιο της Ιστορίας, πάλι απειλητικοί, οι νέοι μελανοχίτωνες (χωρίς, φυσικά, να φορούν μαύρα πουκάμισα πια). Ο Φεντερίκο Ραμπίνι αναρωτιέται για λογαριασμό της σοσιαλδημοκρατίας ποια είναι η ευθύνη των δημοκρατικών κυβερνήσεων στο φούντωμα του νέου εθνικισμού, ενώ ταυτόχρονα κρίνει ότι «είναι ακόμα δυνατή η διόρθωση αυτών των λαθών». Τα δε λάθη απλώνονται σε πεδία ευκόλως αναγνωρίσιμα από τον καθένα: μετανάστευση, φιλοευρωπαϊκή ρητορεία, «συμπαιγνία με τις ελίτ του χρήματος και της τεχνολογίας», κ.ά.

Η λύση δεν είναι να λέμε, λέει, «οι άλλοι είναι χειρότεροι», ότι «είμαστε ηθικά ανώτεροι» από τους φασίστες. Πρέπει να απαντηθεί το «τι κάναμε εμείς ενόσω αυτή η μάστιγα προετοιμαζόταν».

«Ας αγγίξουμε τα πιο άβολα και ενοχλητικά θέματα – είναι ο μόνος τρόπος να ξαναφτιάξουμε μαζικούς δεσμούς με τον λαό, να γίνουμε και πάλι πλειοψηφία». Διότι «πώς είναι δυνατόν να τους δώσουμε την Ιταλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αγγλία και τη Σουηδία, και ίσως και τη Γαλλία, την Πολωνία και τη Βραζιλία;»

Βεβαίως, για να μη γίνει καμία παρανόηση τι εννοεί γράφοντας Αριστερά, ο αρθρογράφος αναφέρεται στα θυελλώδη ιταλικά αμφιθέατρα της δεκαετίας του ’70 υπενθυμίζοντας τον πόλεμο των αριστεριστών εναντίον του ρεφορμιστικού, ευρωκομμουνιστικού ΚΚ Ιταλίας του οποίου ο ίδιος, ως νεολαίος, ήταν τότε μέλος. Οι αυτοαποκαλούμενοι «αληθινή Αριστερά, δηλαδή οι εξτρεμιστές» θυμάται, «αποφάσιζαν ποιος είχε το δικαίωμα να μιλήσει και ποιος όχι – εναντίον όποιου δεν συμφωνούσε μαζί τους εκτόξευαν έναν χαρακτηρισμό: Φασίστα!».

«Να ξαναπάρουμε τον λαό μαζί μας»

Σήμερα, ο λαός των προαστίων των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων, που διαμαρτύρεται και αμφισβητεί τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης αλλά και φοβάται για το μέλλον του, είναι αυτός που πρέπει να προσεγγιστεί εκ νέου από την Αριστερά. Διότι εκεί, στα προάστια, έχουν κυριαρχήσει τα πιο δεξιά λαϊκιστικά κινήματα. Μάλιστα λογικότερο θα ήταν να γίνει το αντίστροφο, σημειώνει με έξυπνο τρόπο ο αρθρογράφος: από τα εγκαταλειμμένα προάστια πρέπει να έρθουν οι άνθρωποι και οι ιδέες προς την Αριστερά ώστε να την αναζωογονήσουν.

Τέλος, ο ιταλός αρθρογράφος αποενοχοποιεί τη χρήση του όρου έθνος. «Στη Δεξιά αφήσαμε άλλη μία λέξη μεγάλης σημασίας: την Ιταλία». Και θυμίζει ότι όλες οι αστικές δημοκρατίες γεννήθηκαν στο πλαίσιο του εθνικού κράτους: «Στην Ευρώπη οι δημοκρατίες εδραιώθηκαν μόνο σε χώρες που διαθέτουν ισχυρά κράτη και αίσθημα εθνικής ενότητας»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News