Οπως παραδοσιακά συμβαίνει με τις περισσότερες των εξαγγελιών που πραγματοποιούνται από το βήμα της ΔΕΘ, το δώρο του Πρωθυπουργού στον ΠΑΟΚ δεν είναι τόσο «ουάου», όσο ακούστηκε. Η παραχώρηση του πέριξ της Τούμπας οικοπέδου, ώστε να κατασκευαστεί το νέο γήπεδο, είναι μια γραφειοκρατική διαδικασία ολίγων λεπτών. Δεν χρειαζόταν να παίξει η ορχήστρα, για να πέσουν μερικές υπογραφές. Αλλά, η αλήθεια είναι ότι το εντυπωσιακό περιτύλιγμα κάνει το δώρο να δείχνει ακριβότερο.

Πιο πολύ από το ίδιο το έργο, τον Αλέξη Τσίπρα τον ενδιέφερε η επικοινωνία: να πουλήσει εκδούλευση στους ΠΑΟΚτσήδες, που τους έχει στενοχωρήσει. Επειδή, στο μυαλό τους, για το χαμένο πρωτάθλημα φταίει (και) η κυβέρνηση. Που επέτρεψε στα πειθαρχικά όργανα του αθηνοκεντρικού ποδοσφαίρου να τους «κλέψουν» τον τίτλο. Για να τους εξευμενίσει, λοιπόν, τους έταξε τον περιβάλλοντα χώρο της Τούμπας, ο οποίος ανήκει στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Η συγκεκριμένη έκταση είναι απαραίτητη για να γίνει πραγματικότητα η νέα, υπερσύγχρονη Τούμπα των 40.000 θέσεων. Για τον σημερινό τους ιδιοκτήτη, όμως, αυτά τα στρέμματα είναι άχρηστα. Δεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, ουσιαστικά, με κανέναν άλλον τρόπο, παρά μόνο για την επέκταση του γηπέδου.

Πρόκειται για την έκταση που περίσσεψε μετά τη μεταφορά της έδρας του ΠΑΟΚ από το Συντριβάνι στην Ανω Τούμπα, πριν από έξι δεκαετίες. Τότε που χτίστηκε το «Στάδιον ΠΑΟΚ» πάνω σε δύο εκτάσεις: εκείνη που είχε παραχωρήσει στον σύλλογο της Θεσσαλονίκης το Ταμείο Εθνικής Αμυνας, κι εκείνη που είχε αγοράσει (για να του τη χαρίσει) η οικογένεια Δεδέογλου. Τώρα το ΥΕΘΑ δίνει το υπόλοιπο του οικοπέδου δωρεάν. Θα ήταν «χοντρό», το κράτος που χάρισε σε άλλο σύλλογο έτοιμο γήπεδο για 99 χρόνια, σε περιοχή-«φιλέτο», να ζητήσει από τον ΠΑΟΚ οικονομικό αντάλλαγμα για μερικά μη αξιοποιήσιμα στρέμματα.

Πριν από τον ΠΑΟΚ, η κυβέρνηση Τσίπρα είχε βοηθήσει την ΑΕΚ –και, μάλιστα, καθοριστικά. Χωρίς τις καίριες νομοθετικές της παρεμβάσεις, η «Αγιά Σοφιά» θα είχε μείνει στα σχέδια. Είναι πρόθυμη να κάνει το ίδιο και στην υπόθεση του νέου γηπέδου του Παναθηναϊκού. Είναι εντυπωσιακό. Ο Τσίπρας της αντιπολίτευσης δεν ήθελε ούτε ν’ ακούσει για επενδύσεις σε καινούργιες αθλητικές εγκαταστάσεις (και για επενδύσεις γενικώς). Και τώρα, ως κυβέρνηση, βρέθηκε να… μοιράζει γήπεδα.

Η δημοτική παράταξη από την οποία άρχισε την πολιτική του καριέρα, η «Ανοιχτή Πόλη», ήταν κάθετα αντίθετη στη διπλή ανάπλαση. Το 2006 ο ίδιος την είχε χαρακτηρίσει ως «ένα ακόμα περιβαλλοντικό και οικονομικό σκάνδαλο». Στον Ελαιώνα θα κινδύνευαν οι… κορμοράνοι. Στους Αμπελόκηπους, τα προσφυγικά σπίτια που βρίσκονται δίπλα στον Αρειο Πάγο. Ζητούσε να μη γίνει το γήπεδο του Παναθηναϊκού. Ή, έστω, να γίνει χωρίς το εμπορικό κέντρο του Βωβού. Γνωρίζοντας, βεβαίως, ότι γήπεδο δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τη συνεισφορά των 56 στρεμμάτων που ανήκαν στον γνωστό κατασκευαστή. Ηταν οι… ωραίες εποχές του «αντί», της δωρεάν καταγγελίας των πάντων και της στείρας άρνησης.

Ενώ σήμερα, όλα είναι απλά. Εκτός από τον Βοτανικό, ο Παναθηναϊκός έχει την επιλογή να χτίσει στο Γουδή, ή να μετακομίσει στο ΟΑΚΑ με αύξηση του συντελεστή δόμησης. Ολα αυτά του τα προσφέρει η ίδια παράταξη που στις 2 Δεκεμβρίου 2008 δήλωνε στη Βουλή ότι «εμείς λέμε, τα γήπεδα να γίνονται εκτός του πολεοδομικού ιστού της πόλης». Μέσα στον πολεοδομικό ιστό -πιο μέσα δεν γίνεται- βρίσκεται και το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Τον Ιούλιο του 2014, το Τμήμα Αθλητισμού και Περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωνε πως θα καταψηφίσει το άρθρο 81 του νομοσχεδίου για το ρυθμιστικό σχέδιο (για το γήπεδο της ΑΕΚ), δήλωνε την αμέριστη στήριξη και συμπαράστασή του στον νέο δήμαρχο, Αρη Βασιλόπουλο, και καλούσε τους πολίτες «να αντισταθούν στις απαράδεκτες πρακτικές οικονομικών παραγόντων που επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν τους οπαδούς των ομάδων για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους».

Τον Ιανουάριο του 2015, λίγο πριν από τις εκλογές, ο κ. Τσίπρας δέχτηκε στο γραφείο του παλαίμαχους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ και χαρακτήρισε τον σύλλογο «κατεξοχήν ομάδα της προσφυγιάς και των λαϊκών στρωμάτων, που δεν ανήκει στον εκάστοτε επιχειρηματία που τη διοικεί, αλλά στον λαό που την υποστηρίζει». Οπως αποδείχτηκε, η δήλωση αυτή ήταν το ηθικό άλλοθι για την… κωλοτούμπα που θα ακολουθούσε. Οταν έγινε Πρωθυπουργός, άφησε τον σύντροφο Βασιλόπουλο να αντιμετωπίσει το μένος των ΑΕΚτσήδων, και νομοθέτησε υπέρ του έργου… μέχρι παρεξηγήσεως.

Το κόμμα του «να μη γίνει τίποτα και πουθενά» ξέχασε τις αντιρρήσεις του, τις οικολογικές του «ευαισθησίες», και μπήκε στο νόημα του παιχνιδιού της εξουσίας. Εμαθε να υπολογίζει τις εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους των φανατικών οπαδών. Το 2002 ο Συνασπισμός, με πρόεδρο (τότε) τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, φώναζε (με αφορμή τα σχέδια για τον Βοτανικό): «Πρέπει να αντιληφθεί, το ΠΑΣΟΚ και η Κυβέρνηση, ότι δεν μπορούν να χαρίσουν την περιουσία του Δημοσίου σε ιδιώτες, ότι το Κράτος δεν οφείλει το παραμικρό σε καμιά ΠΑΕ ή ΚΑΕ». Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ διευκολύνει όσους θέλουν να χτίσουν γήπεδο, ανεβάζει συντελεστές δόμησης, δέχεται να παραχωρήσει το ΟΑΚΑ ή το ΣΕΦ, μοιράζει τα χρήματα της ΕΡΤ στις ΠΑΕ και αγοράζει το VAR για λογαριασμό τους. Καλά λένε, ότι η εξουσία αλλάζει τον άνθρωπο (και το κόμμα).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News