Φαντάζομαι ότι ο κ. Κοσμάς Βίδος δεν ήταν ανάμεσα στους αγανακτισμένους οδηγούς που κορνάρανε κατά τη διεξαγωγή του  lighting up Athens την Κυριακή. Και το φαντάζομαι γιατί στο άρθρο του στο protagon επιχειρεί μια κριτική στην ανάπτυξη των δρομικών αγώνων στην Αθήνα – και σε πάρα πολλές άλλες πόλεις θα έλεγα εγώ, αλλά το κάνει χωρίς εμπάθεια.

Επίσης φαίνεται ότι με αρκετή σχολαστικότητα έχει μελετήσει το καλεντάρι των αγώνων και τους αναφέρει ονομαστικά θεωρώντας ότι τόσο μεγάλο πλήθος αγώνων αναγκάζει τους κατοίκους του κέντρου να προσαρμόζουν τη ζωή τους  ανάλογα με το ποιος και που τρέχει.

Δεν γνωρίζω αν είναι κάτοικοι του κέντρου (έστω οι εναπομείναντες) αυτοί που διαμαρτύρονται για τη διεξαγωγή του νυχτερινού αγώνα της Κυριακής που έκλεισε για μιάμιση ώρα, ίσως και λιγότερο, τη Βασιλέως Κωνσταντίνου και για μία ώρα την Πανεπιστημίου και τη Σταδίου ή αν είναι οδηγοί που ήθελαν να διασχίσουν το κέντρο. Εξάλλου τροχαία κλείνοντας κάποιον δρόμο έχει προγραμματίσει εναλλακτική οδό διέλευσης.

Μένω στις παρυφές του κέντρου και εργάζομαι καθημερινά σ’ αυτό. Ταλαιπωρούμαι καθημερινά όπως και πάρα πολλοί συμπολίτες μου από πορείες, από απεργίες ειδικά των μέσων μαζικής μεταφοράς, από καταστροφικές ενέργειες.

Θυμάμαι ότι πριν από λίγα χρόνια ήταν και λίγο επικίνδυνο να κυκλοφορήσεις μετά από κάποια ώρα σε κάποιους δρόμους. Τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει πολλά μαγαζιά ο κόσμος κατεβαίνει στο κέντρο για ψώνια και για αναψυχή, συναντάς πολύ περισσότερους τουρίστες.

Αυτό που δεν έχει καλυτερέψει αντίθετα έχει χειροτερέψει, είναι το παράνομο παρκάρισμα. Προσωπικά επειδή σπάνια χρησιμοποιώ αυτοκίνητο για να κατέβω στο κέντρο ταλαιπωρούμαι και από την ασυνειδησία πολλών οδηγών. Νιώθω ότι παρκάροντας όπου βρούνε μου στερούν τον ζωτικό χώρο, τον όποιο δημόσιο χώρο διαθέτει η πόλη. Ακόμη και σε πεζοδρόμους όπως η Αιόλου θέλει πολύ θάρρος να κυκλοφορήσεις με τα παιδιά σου γιατί τα μηχανάκια βουίζουν γύρω σου σαν σμήνος μελισσών.

Παρ’ όλα αυτά η ταλαιπωρία για ορισμένους είναι οι αγώνες τρεξίματος οι οποίοι δεν γίνονται καν εργάσιμες ώρες και ημέρες.

Οι αγώνες πέρα από την αθλητική τους υπόσταση νομίζω ότι περιέχουν και ένα μήνυμα απεξάρτησης από το ΙΧ. Πέρυσι σε κάποιο διαφημιστικό πανό αγώνα, είδα ένα σλόγκαν που έλεγε «δες την πόλη αλλιώς». Και πραγματικά είναι συναρπαστικό να δεις το κέντρο, τα νεοκλασικά κτήριά του, τα μνημεία του όχι από το παράθυρο του αυτοκινήτου, ούτε καν με τα μάτια ενός πεζού αλλά με τα μάτια ενός δρομέα ο οποίος μπορεί σε λίγη ώρα να περάσει από την αθηναϊκή τριλογία, από τη βουλή, από το νομισματικό μουσείο από την Ομόνοια από πολλά τοπόσημα της πόλης και όλα αυτά χωρίς φανάρια, χωρίς αυτοκίνητα  και με παρέα ένα σωρό ανθρώπους που ξεχειλίζουν από ενέργεια.

Η πόλη δεν θα πληγωθεί από την ανάπτυξη του δρομικού κινήματος ή του ποδηλατικού. Αντίθετα θα προσλάβει ζωτικότητα και μόνο να κερδίσει έχει απ’ αυτό.

Όπως έχει να κερδίσει κι από ένα εκτεταμένο δίκτυο πεζόδρομων, ποδηλατόδρομων και τον περιορισμό της κυκλοφορίας του ΙΧ στο κέντρο της.

Και ας μη μιλήσουμε για την τουριστική προβολή της και τα έσοδα που εισπράττει από διεθνείς αγώνες όπως ο αυθεντικός μαραθώνιος. Αυτό είναι κάτι που το έχουν κατανοήσει πάρα πολλές πόλεις στην Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό και οργανώνουν αγώνες προσπαθώντας να τους συνδέσουν με την προβολή της πόλης. Εννοείται πως σωστή οργάνωση σημαίνει σωστή και έγκαιρη ενημέρωση κυρίως προς τους κατοίκους της πόλης.

Δεν εννοώ βέβαια ότι το δρομικό κίνημα φιλοδοξεί να λύσει τα προβλήματά της πόλης. Αυτό θα γίνει με αποφάσεις και δράσεις της πολιτείας, των δημοτικών αρχόντων της και των κινήσεων των πολιτών.

Το δρομικό κίνημα όμως ρίχνει έναν σπόρο ανάταξης και δημιουργικότητας στην πόλη, η οποία τον χρειάζεται.

Στην πόλη γεννιούνται συνεχώς πράγματα. Άλλα εξελίσσονται σε συστατικά της και άλλα είναι εφήμερα. Νομίζω πως το τρέξιμο έχει γίνει ήδη συστατικό της αστικής κουλτούρας και σαν τέτοιο συναντάει και πολλές αντιδράσεις. Ίσως γιατί είναι ενάντια στην ακαμψία.

*Ο Στέλιος Κυριαζής είναι δρομέας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News