Πάει κι αυτό το Eurogroup. Εννοώ πάει πριν καν αρχίσει. Την Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου, το μόνο που μπορεί να περιμένει η Ελλάδα είναι μια απόφαση για την επιστροφή των Θεσμών στην Αθήνα. Τα υπόλοιπα περί πολιτικής συμφωνίας κλπ., κλπ. είναι για εσωτερική κατανάλωση.

Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν θα μπουν στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) κατά την προγραμματισμένη συνεδρίαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) στις 9 Μαρτίου και θα πρέπει να περιμένουν την επόμενη ευκαιρία στις 27 Απριλίου. Κάπως έτσι οι στόχοι για την ανάπτυξη και τα φορολογικά έσοδα βρίσκονται ήδη στον αέρα, ενώ η τακτική της καθυστέρησης απειλεί να μετατρέψει σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία τις προβλέψεις του ΔΝΤ ότι η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να τηρήσει τους στόχους τα επόμενα χρόνια.

Oμως πριν από λίγο καιρό τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο Αλέξης Τσίπρας φρόντιζε να επισημάνει με κάθε αφορμή τη σημασία ένταξης στο QE. Σχεδόν σε κάθε δήλωση ή ομιλία από τον Σεπτέμβριο του 2016 ως και πριν από λίγες ημέρες. Για παράδειγμα στις 21 Οκτωβρίου 2016 τόνιζε ότι πρέπει να γίνει «το συντομότερο δυνατόν» (εδώ)…

Πώς το αντιμετωπίζει σήμερα η κυβέρνηση; Πριν απ’ αυτό ας θυμηθούμε τι έχει αλλάξει από τον Οκτώβριο:

Το τέταρτο τρίμηνο του 2016 το ΑΕΠ σημείωσε ξαφνικά μείωση κατά 0,4% σε σύγκριση με το τρίτο.
Τα «κόκκινα δάνεια» παρουσίασαν αύξηση 1 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο.
Περίπου 2,5 δισ. ευρώ έφυγαν κατά τις πληροφορίες από τις τράπεζες τις τελευταίες 45 μέρες.
Το κερασάκι στην τούρτα: το ΔΝΤ προειδοποιεί στην έκθεσή του ότι οι ελληνικές τράπεζες ενδέχεται να χρειαστούν νέα ανακεφαλαιοποίηση με 10 δισ. ευρώ.

Με αυτά δεδομένα η κυβέρνηση αποφάσισε να δει το θέμα… «πολιτικά». Η προετοιμασία για το πέρασμα από τη ρητορική του επείγοντος στο… Φλαμπουράρειο «έλα βρε αδερφέ, δεν έγινε και τίποτα» άρχισε από τον κατοικοεδρεύοντα στο Μαξίμου Χριστόφορο Βερναρδάκη. «Η ποσοτική χαλάρωση αυτή τη στιγμή είναι ένα δευτερεύον ζήτημα» δήλωσε ο υπουργός Επικρατείας (στον Real FM) στις 7 Φεβρουαρίου, προκαλώντας τη σφοδρή αντίδραση της ΝΔ.

Τη σκυτάλη πήρε ο ασκημένος στις καθησυχαστικές δηλώσεις Γιώργος Σταθάκης. Στις 15 Φεβρουαρίου, ερωτηθείς από τον ίδιο ραδιοσταθμό για την καθυστέρηση που έχει ήδη υπάρξει στο κλείσιμο της β’ αξιολόγησης και το QE, ο υπουργός Περιβάλλοντος είπε πως «δεν τη χάνουμε την ποσοτική χαλάρωση, απλώς θα την αναβάλουμε για λίγο καιρό»…

Να σημειωθεί πάντως ότι σε αντίθεση με τους υπουργούς, ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Παναγιώτης Λιαργκόβας επιμένει ότι η ένταξη στο QE είναι σημαντική γιατί μόνο έτσι θα αρθούν τα capital controls.

Μοιάζει αλήθεια να τα έχουμε ξεχάσει, ζώντας ξανά και ξανά τα ίδια (σαν τη «Μέρα της Μαρμότας») στις ατέρμονες διαπραγματεύσεις, παραζαλισμένοι από την αβάσταχτη ελαφρότητα των χειρισμών της κυβέρνησης.

Κάπως έτσι φτάσαμε στην παραμονή ενός ακόμη χαμένου (αν όχι τραυματικού) Εurogroup. Μετά και από τα δημοσιεύματα της Die Welt και του Spiegel για τις επαφές Μέρκελ-Λαγκάρντ την Παρασκευή, τα οποία μπέρδεψαν ορισμένους, έγκυρες πηγές από την Κομισιόν και το ΔΝΤ παρουσιάζουν στο Protagon τους δύο δρόμους που έχει μπροστά της η Ελλάδα:

-Ο πρώτος είναι η λήψη των μέτρων για την είσοδο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα το επόμενο διάστημα με ένα ποσό κοντά στα 5 δισ. ευρώ, παράλληλα με την περιγραφή των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, τα οποία όμως θα υλοποιηθούν μετά τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου.

-Ο δεύτερος είναι η πορεία σε αχαρτογράφητα νερά προς το καλοκαίρι και την απειλή χρεοκοπίας από τις πληρωμές χρέους ύψους 7 δισ. ευρώ τον Ιούλιο.

Ο Πρωθυπουργός μοιάζει να ταλαντεύεται ανάμεσα στη γραμμή του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Γιώργου Χουλιαράκη, που λέει «συμφωνία αμέσως με έντιμο συμβιβασμό» και σε… υψηλού επιπέδου πολιτικούς σχεδιασμούς που προτείνουν συνεργάτες του Μαξίμου και περιλαμβάνουν, λένε οι κακές γλώσσες, ακόμη και τη συμβουλή «να περιμένουμε ως το Μάιο και τις γαλλικές εκλογές μπας και βγει η Λεπέν και τα τινάξει όλα στον αέρα»!… 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News