Οπως μου είχε πει πριν από μερικά χρόνια, δουλεύοντας ήδη για την Alfa, από πολύ μικρή ηλικία είχε αρχίσει να σκιτσάρει και να ασχολείται με τα αυτοκίνητα. Σημαντικός, όπως είχε εκμυστηρευτεί, παράγοντας ήταν ότι χάρη στον πατέρα του πάντα υπήρχε ένα μηνιαίο περιοδικό αυτοκινήτου στο σπίτι. Στους τοίχους του εφηβικού δωματίου του θυμάται ακόμα τις αφίσες που είχε κρεμασμένες, μιας Ferrari F40, μιας Aston Martin Vanquish, ενός αγωνιστικού Volvo 850 BTCC και ενός Iveco Stralis.

Ο Αλέξανδρος Λιώκης ξεκίνησε τις σπουδές του στο τμήμα Βιομηχανικού Σχεδιασμού στο Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας-Κοζάνης και συνέχισε κάνοντας μάστερ στον Σχεδιασμό Αυτοκινήτων στο I.E.D. (Instituto Europeo di Design), στο Τoρίνo. Από τα φοιτητικά του χρόνια συνεργάστηκε με το σχεδιαστικό κέντρο της ιταλικής εταιρείας, το Centro Stile Alfa Romeo. Στη συνέχεια, αμέσως μετά τη λήξη των σπουδών του, ξεκίνησε την πρακτική του άσκηση εκεί, στον πυρήνα του ντιζάιν των Ιταλών, όπου βρίσκεται ακόμα και σήμερα. Εκεί είχε συμμετάσχει στη δημιουργία ενός concept που παρουσιάστηκε στην έκθεση της Γενεύης το 2013. Δεν ήταν άλλο από την Alfa Romeo Gloria, ένα πρωτότυπο, όπως λέγεται στη γλώσσα της αυτοκινητοβιομηχανίας, ως σχεδιαστική πρόταση. Είναι αυτό που φαίνεται στη φωτογραφία επάνω, στο υπό κλίμακα μοντέλο, φτιαγμένο από τον ειδικό πηλό που χρησιμοποιείται στον «χώρο».

Από τότε πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια, ένα κάρο αλλαγές στην ιταλική εταιρεία, οικονομικά πήγαινε-έλα, γραφειοκρατικές διαδικασίες υπό το νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς του ομίλου της Stellantis αλλά και, όπως λέει ο ίδιος στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, μετάλλαξη των τρεντ. Πλέον, η Gloria, το πρωτότυπο, ενηλικιώθηκε, πήρε σάρκα και λαμαρίνα, μετονομάστηκε σε «Tonale» και μόλις παρουσιάστηκε διεθνώς. Θα βρίσκεται δίπλα στις γνωστές Giulia και Stelvio, με μαζεμένες διαστάσεις, στα 4,53 μέτρα μήκος, και με έναν νέο κινητήρα 1.5 λίτρων και 160 ίππων που πλαισιώνει μια γκάμα εξηλεκτρισμένων μοτέρ αλλά και ντίζελ.

Ο Αλέξανδρος Λιώκης αναφέρεται στην Tonale ως το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής στο οποίο είχε τόσο μεγάλη εμπλοκή μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Οπως γράφει, «εμπεριέχεται τεράστια ομαδική δουλειά και προσωπικές θυσίες πίσω από αυτό το “αντικείμενο” ώστε να αποκτήσει ψυχή γιατί, αν δεν έχει ψυχή, δεν είναι Alfa Romeo».

Θυμάται ακόμα τις οδηγικές βόλτες του στο Ντράφι, πίσω από την Πεντέλη, καθώς εκεί πειραματιζόταν στα εφηβικά του χρόνια. Πλέον, στην ξενιτιά, γύρω από το Toρίνo, υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες διαδρομές και ξεχωρίζει τη Susa-Moncenisio, ειδικά με μια Giulia QV. Ομολογεί ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο στον δρόμο της επιτυχίας είναι ο ιδιαίτερα σκληρός ανταγωνισμός και η ζωή μακριά από φίλους και συγγενείς, ενώ στην ερώτηση πόσο δύσκολο είναι να συνυπάρξει ένας Ελληνας σε διεθνές περιβάλλον, απαντά ότι εξαρτάται από τη χώρα που βρίσκεσαι. «Στην Ιταλία, για παράδειγμα, ίσως είναι πιο εύκολο, καθώς η νοοτροπία είναι παρόμοια με τη δική μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οπωσδήποτε, όμως, δεν είναι σαν την πατρίδα μας».

Σήμερα, πρώτες ημέρες του Φλεβάρη του ’22, ο Αλέξανδρος έχει κάθε λόγο να βλέπει τους καρπούς του κόπου του, η Tonale φέρει και τη δική του υπογραφή και δηλώνει με μία μόνο λέξη τη συναισθηματική του κατάσταση: «Υπερήφανος».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News