Καταλαμβάνοντας ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο στην καρδιά του Μανχάταν, το ξενοδοχείο «Waldorf Astoria» είναι ό,τι πιο κοντινό σε παλάτι διαθέτουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Οταν άνοιξε τις πύλες του το 1931, ήταν το πιο ψηλό ξενοδοχείο στον κόσμο και χρησιμοποιούσε την αιχμή της τεχνολογίας: ένα ραδιόφωνο σε κάθε δωμάτιο και «ελεγχόμενο καιρό», κάτι που σήμερα ονομάζουμε κλιματισμό… Ηταν το κέντρο της πόλης και φιλοξένησε οποιονδήποτε ήταν κάποιος, από τη βασίλισσα της Αγγλίας μέχρι τον Φρανκ Σινάτρα, και κάθε πρόεδρο, από τον Χέρμπερτ Χούβερ μέχρι τον Μπαράκ Ομπάμα.

Ηταν, επίσης, ο προάγγελος των «branded residences», δηλαδή των πολυτελών διαμερισμάτων σε ξενοδοχεία, που ενοικιάζουν με τον χρόνο διασημότητες. Ο Κόουλ Πόρτερ, για παράδειγμα, έζησε σχεδόν 30 χρόνια σε μια σουίτα του «Waldorf Astoria», αφού της πρόσθεσε παρκέ που έφερε από ένα γαλλικό κάστρο.

Τώρα, μια νέα εποχή αρχίζει για το εμβληματικό ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης. Σύμφωνα με τη βρετανική Telegraph, οι δύο πύργοι του μετατρέπονται σε πολυτελή διαμερίσματα, οπότε, για πρώτη φορά, μπορεί κάποιος να αποκτήσει ένα κομμάτι του. Οσο για το ξενοδοχείο, θα ανοίξει και πάλι ως ένα από τα πιο πολυτελή στην πόλη.

Αρχικά ήταν δύο ξενοδοχεία, που χτίστηκαν το 1893 το ένα πλάι στο άλλο από τους ανταγωνιστικούς κλάδους της ίδιας οικογένειας, και αργότερα μετακινήθηκαν από την αρχική τους θέση –όπου σήμερα βρίσκεται το Empire State Building– λίγο πιο πάνω.

Αυτή η δεύτερη εκδοχή του ξενοδοχείου χτίστηκε μέσα σε μόλις έναν χρόνο. Αλλά το timing δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο: η κατασκευή του ξεκίνησε έναν μήνα πριν από το Κραχ της Γουόλ Στριτ του 1929, γνωστό και ως Μαύρη Πέμπτη. Μάλιστα για ένα διάστημα του 1932, το προσωπικό του ανερχόταν σε 1.600 άτομα για 260 πελάτες.

Αλλά τα κατάφερε να ξεπεράσει την κρίση και να αναδειχθεί σε ορόσημο της Νέας Υόρκης. Το «Waldorf Astoria» δεν ήταν απλώς ένα σημείο συνάντησης διασημοτήτων, αλλά ένας χώρος για κορυφαίες στιγμές στη ζωή των ανθρώπων, αφού εκεί κάποιοι έδωσαν τα πρώτα τους ραντεβού, έκαναν γαμήλιες δεξιώσεις και τελετές ενηλικίωσης (bar mitzvahs). «Κάθε Νεοϋορκέζος έχει τη δική του ανάμνηση από το “Waldorf”», λέει στην Telegraph ο Αντριου Μίλερ, διευθύνων σύμβουλος της Anbang International, του κινεζικού ασφαλιστικού ομίλου που αγόρασε πριν από πέντε χρόνια το ξενοδοχείο.

Η ομάδα πίσω από τη νέα εκδοχή του κτιρίου είναι πρόθυμη να αποδώσει και πάλι στη Νέα Υόρκη τους δημόσιους χώρους του, ακόμα πιο εντυπωσιακούς. «Είχε σχεδιαστεί για να είναι έμβλημα. Τώρα, θα είναι ακόμα πιο φωτεινό, θα λάμπει. Θα είναι μια αποκάλυψη για την πόλη», λέει για το κτίριο με το «απογυμνωμένο art deco στυλ, αντανάκλαση της Παγκόσμιας Οικονομικής Υφεσης», ο Φρανκ Μέιαν, αρχιτέκτονας του γραφείου SOM, που έχει αναλάβει το project.

Το project δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, καθώς οι μελετητές του γραφείου SOM πρέπει να συνθέσουν τις προσδοκίες των Νεοϋορκέζων με τις εμπειρίες των ανθρώπων που είχαν ζήσει το κτίριο, να αναζητήσουν τις προθέσεις του πρώτου αρχιτέκτονα και φυσικά να ισορροπήσουν τα ανταγωνιστικά συμφέροντα.

Το SOM κατάφερε να βρει ξεχασμένες λεπτομέρειες, ακόμα και το πρωτότυπο σχέδιο ανακάλυψε τυχαία σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Οι παλιοί αρχιτέκτονες ήθελαν έμμεσο φωτισμό για να του δώσουν μια ατμόσφαιρα μυστηρίου. Ηθελαν επίσης να δημιουργήσουν ένα κοντράστ με τη λάμψη του κοντινού σιδηροδρομικού σταθμού Grand Central, όπου είχαν χρησιμοποιηθεί νέες τεχνολογίες φωτισμού. Ομως τελικά το «Waldorf Astoria» έγινε αρκετά σκοτεινό.

Εξαιτίας των κακών ανακαινίσεων που είχε υποστεί με την πάροδο του χρόνου –αφού η art deco είχε φύγει από τη μόδα–, τις τελευταίες δεκαετίες το «Waldorf Astoria» είχε αλλάξει μορφή και η εικόνα του είχε ξεθωριάσει. Πώς λοιπόν θα μπορούσε το γραφείο που ανέλαβε την ανακαίνιση, να τιμήσει τις αρχικές προθέσεις των αρχιτεκτόνων και ταυτόχρονα να ανταποκριθεί με συνέπεια τις ανάγκες των σύγχρονων χρήσεων, λαμβάνοντας επίσης υπόψη την ενεργειακή απόδοση και τα φώτα LED;

Η επική αποκατάσταση αντιμετώπισε και άλλες δυσκολίες. Το ξενοδοχείο βρίσκεται στην Park Avenue, ακριβώς πάνω από τα τρένα που τερματίζουν στον σταθμό Grand Central, πράγμα που δημιούργησε σχεδιαστικά προβλήματα, όπως για παράδειγμα, στην περίπτωση του προεδρικού ανελκυστήρα, που ελέγχεται από τις Μυστικές Υπηρεσίες και οδηγεί σε μια σιδηροδρομική γραμμή, όπου έφτανε ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ, απόλυτα προστατευμένος από αδιάκριτα βλέμματα.

Μετά ήρθαν και οι έλεγχοι της Επιτροπής Διατηρητέων Μνημείων. Η εξωτερική όψη, όπως και μερικές μεγάλες αίθουσες του ξενοδοχείου, είναι διατηρητέες και τα σχέδια της αποκατάστασής τους έπρεπε να εγκριθούν από την επιτροπή, πράγμα που πρόσθεσε ακόμη ένα επίπεδο πολυπλοκότητας στο έργο της ανακαίνισης.

Την τεράστια πρόκληση αυτού του project έχει αναλάβει ένας πραγματικά απίθανος εταίρος: η κινεζική κυβέρνηση. Κρατικοί παράγοντες επιβλέπουν το αναπτυξιακό έργο μέσω της Dajia, μιας νέας εταιρείας που έχει συσταθεί μετά τη φυλάκιση του πρώην προέδρου της Anbang, για οικονομικά εγκλήματα. Και μέχρι στιγμής έχουν διατεθεί πάνω από 1 δισ. δολάρια για την αποκατάσταση του κτιρίου, ενώ επίσης έχουν καταβληθεί 1,95 δισ. δολάρια για την αγορά του το 2015.

Προς το παρόν, πάντως, η όλη κατάσταση θυμίζει τζόγο: η κτηματαγορά του Μανχάταν υποφέρει από την υπερπληθώρα εξαιρετικά ακριβών διαμερισμάτων, ιδιαίτερα στη Financial District, στη νέα περιοχή Hudson Yards, αλλά και στο Billionaires Row γύρω από το νότιο άκρο του Σέντραλ Παρκ, όπου αναπτύσσονται οι εξαιρετικά λεπτοί και πολυτελείς ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης.

Σύμφωνα με έκθεση του Halstead Development Marketing, αυτή τη στιγμή στο Μανχάταν προσφέρονται προς πώληση 7.050 νεόδμητα διαμερίσματα, αλλά με τον τρέχοντα ρυθμό των πωλήσεων, θα χρειαστούν έξι χρόνια για να διατεθούν όλα. Ο ρυθμός έχει επιδεινωθεί από έναν «φόρο αρχοντικού», που εισήχθη το περασμένο καλοκαίρι, ο οποίος προσθέτει μια χρέωση 1% για πωλήσεις άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων.

Ολα αυτά έχουν επηρεάσει αρνητικά την κτηματαγορά: τους τελευταίους τρεις μήνες του 2019, οι πωλήσεις διαμερισμάτων αξίας άνω των 5 εκατ. δολαρίων υποχώρησαν κατά 38%, με τη μέση τιμή του Τop 10 των ακινήτων να έχει μειωθεί κατά 14,5% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους, σύμφωνα με το πρακτορείο ακινήτων Douglas Elliman.

Η αγορά πλήττεται επίσης από μια παγκόσμια κρίση ρευστότητας και την απόσυρση αγοραστών από την Κίνα και τη Ρωσία, οι οποίοι δυσκολεύονται να βγάλουν τα χρήματά τους από τη χώρα τους. Επιπλέον, όλα αυτά συμβαίνουν κατά τη διάρκεια μιας εκλογικής χρονιάς, που προσθέτει περαιτέρω αβεβαιότητα. Ποιος λοιπόν θα αγοράσει πανάκριβα διαμερίσματα αυτή τη στιγμή;

Βέβαια τα διαμερίσματα του «Waldorf Astoria», που θα διατίθενται από τον ερχόμενο μήνα (με τιμές από 1,7 εκατ. δολάρια για ένα στούντιο) έχουν πλεονέκτημα, αφού κρύβουν κομμάτια της Ιστορίας της Νέας Υόρκης. Κάποιοι ενδιαφερόμενοι (από όλο τον κόσμο) βρίσκουν ιδιαίτερα γοητευτικό το ενδεχόμενο να κατοικήσουν, για παράδειγμα, στη σουίτα του Κόουλ Πόρτερ, για την οποία ο Σινάτρα πλήρωνε 1 εκατ. δολάρια τον χρόνο. Κι όσοι δεν μπορούν να αντέξουν το budget της συγκεκριμένης σουίτας, σίγουρα μπορούν να θαυμάσουν το πιάνο του, που ανακαινίστηκε και κοσμεί τώρα το λόμπι του ξενοδοχείου.

Είναι το πιάνο στο οποίο o Κόουλ Πόρτερ είχε γράψει το 1936 το υπέροχο «I’ve Got You Under My Skin», που ερμήνευσε αργότερα ο Φράνκι και το έκανε τεράστια επιτυχία…

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News