Πρόκειται για την τελευταία μάχη της Ανγκελα Μέρκελ στην Ευρώπη, για ένα Götterdämmerung, ένα λυκόφως των θεών, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει σε κείμενό του ο Πάολο Βαλεντίνο, ανταποκριτής της Corriere della Sera στο Βερολίνο, το οποίο η γερμανίδα ηγέτιδα επιθυμεί να καταστήσει λιγότερο ζοφερό, καταλήγοντας σε μια συμφωνία η οποία θα είναι για ακόμη μια φορά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Γερμανίας.

Αλλά αυτήν την φορά κάθε άλλο παρά σίγουρο είναι ότι η Ανγκελα Μέρκελ θα επιτύχει τον σκοπό της. Οχι μόνον γιατί οι μεταβλητοί παράγοντες είναι πολλοί αλλά και διότι γνωρίζει πως πλέον δύο νεαροί, σχετικά, ευρωπαίοι ηγέτες, ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν και ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ δείχνουν αποφασισμένοι να βάλουν ένα τέλος στη γερμανική ηγεμονία εντός της ΕΕ, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός πως καλώς ή κακώς το άστρο της γερμανίδας καγκελαρίου έχει αρχίσει να δύει —και οι φήμες για την κλονισμένη υγεία της δεν βοηθάνε.

Εως και την Παρασκευή, στο περιθώριο της Συνόδου των G20 στην Οζάκα, η Μέρκελ επεξεργαζόταν το σχέδιό της για την επίλυση του αδιεξόδου όσον αφορά τα πρόσωπα που θα καταλάβουν τις κορυφαίες θέσεις στην ΕΕ. Ο διορισμός τους θα πρέπει να επικυρωθεί την Κυριακή κατά την έκτακτη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες.

Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές που επικαλείται (αλλά δεν κατονομάζει) ο ιταλός δημοσιογράφος και δεδομένου ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες φέρεται να συμφώνησαν πως ο υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Μάνφρεντ Βέμπερ δεν πρόκειται να αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στη θέση του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ ενδέχεται τελικά να καθίσει είτε ο σοσιαλιστής Φρανς Τίμερμανς είτε η φιλελεύθερη Μαργκρέτε Βεστάγκερ. Από τη μία, στηρίζοντας τον ολλανδό νυν πρώτο αντιπρόεδρο της Κομισιόν η Μέρκελ πιθανώς να συμβάλει στην ενίσχυση τού κάθε άλλο παρά σταθερού Μεγάλου Συνασπισμού των Χριστιανοδημοκρατών/ Χριστιανοκοινωνιστών με τους Σοσιαλδημοκράτες στην πατρίδα της. Από την άλλη, συναινώντας να αντικαταστήσει τον Γιουνκέρ η δανή Επίτροπος Ανταγωνισμού της ΕΕ, η καγκελάριος θα ευχαριστήσει τη Συμμαχία Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη. Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι ο Εμανουέλ Μακρόν δεν θεωρεί, πλέον, την Βεστάγκερ κατάλληλη για την προεδρία της Κομισιόν.

Στο δημοσίευμα της ιταλικής εφημερίδας αναφέρεται πως ο Μάνφρεντ Βέμπερ, ο οποίος διεκδικούσε τη θέση του Γιουνκέρ ως ο υποψήφιος του κόμματος που αναδείχτηκε πρώτο στις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου, ενημερώθηκε για τις προθέσεις της Μέρκελ την περασμένη Τετάρτη κατά τη διάρκεια ενός δείπνου στην Καγκελαρία. Παρηγοριά για τον βαυαρό ευρωβουλευτή αποτελεί η πρόθεση της Μέρκελ να τον προωθήσει για τη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ζήτημα αποτελεί, ωστόσο, το γεγονός πως η θητεία του επικεφαλής του ευρωκοινοβουλίου λήγει στη μέση της νομοθετικής περιόδου και παρότι υπάρχει η δυνατότητα ανανέωσης, κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί στον Βέμπερ, στην περίπτωση που αναλάβει καθήκοντα προέδρου, πως θα εκλεγεί εκ νέου.

Το σχέδιο της Μέρκελ για την Ευρώπη ολοκληρώνει ο φιλελεύθερος πρωθυπουργός του Βελγίου Σαρλ Μισέλ τον οποίο η καγκελάριος θα ήθελε να δει να κάθεται στη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Οσον αφορά τη διάδοχο της Φεντερίκα Μογκερίνι, της επικεφαλής της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής, κατά πάσα πιθανότητα θα είναι μια γυναίκα από κάποια χώρα της κεντρικής – ανατολικής Ευρώπης. Υπάρχει, όμως, ακόμα μια θέση που πρέπει να καλυφθεί, εκείνη του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και η καγκελάριος εμφανίζεται έτοιμη να προβεί σε μια εξαιρετική παραχώρηση, επιτρέποντας σε ένα Γάλλο, τον νυν διοικητή της Τράπεζας της Γαλλίας, Φρανσουά Βιλερουά ντε Γκαλό, να διαδεχθεί τον Μάριο Ντράγκι.

• Διαβάστε: Επτά σενάρια για την υγεία της Μέρκελ

Το πρόβλημα, ωστόσο, με το σχέδιο Μέρκελ έγκειται στο ότι παρότι φαινομενικά μπορεί να οδηγήσει στη συναίνεση, δημιουργεί ήδη δυσαρέσκειες και εντάσεις. Καταρχάς εντός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, πολλά στελέχη του οποίου δεν επιθυμούν να δουν να καταλαμβάνει την προεδρία κάποιος ή κάποια που δεν ανήκει στις τάξεις τους. Οι ευρωβουλευτές τoυ Forza Italia, για παράδειγμα, με πρώτο τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να ψηφίσουν τον Τίμερμανς, κατά του οποίου βάλλουν και οι χώρες της ομάδας του Βίσεγκραντ. Στην περίπτωση που μαζί τους επιλέξουν να συμπαραταχθούν οι χώρες της Βαλτικής και η Ρουμανία, το σχέδιο της γερμανίδας καγκελαρίου δύσκολα θα ευοδωθεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News