Από τους βασιλείς και τους αυτοκράτορες του παρελθόντος μέχρι τους προέδρους της σύγχρονης εποχής, το μέγαρο των Ηλυσίων με τις χρυσές αίθουσες ήταν σύμβολο ανδρικής κυριαρχίας στην κοινωνία και την πολιτική. Πίσω από τις πύλες από σφυρήλατο σίδερο, τα επιχρυσωμένα σαλόνια του έχουν δει κατακτήσεις διαφόρων ειδών ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και πολλές σεξουαλικές.

Τώρα, όμως, ένας εξέχων ιστορικός ισχυρίζεται ότι πρέπει να αλλάξουν και οι πρόεδροι της χώρας όπως άλλαξε η γαλλική κοινωνία χάρη στο κίνημα #MeToo και στον μεγαλύτερο έλεγχο που γίνεται σε επιθετικές συμπεριφορές.

«Στο παρελθόν, η ερωμένη ήταν σημάδι γοήτρου για έναν άντρα με εξουσία όπως ο πρόεδρος, ένα μέτρο ότι ήταν αληθινός ηγέτης, αν και αυτά τα κυρίαρχα αρσενικά ήταν ένα είδος αρπακτικού», γράφει η βρετανική εφημερίδα Guardian αναφερόμενη στο νέο βιβλίο του Ζαν Γκαρίγκ για το σκανδαλώδες παρελθόν του Μεγάρου των Ηλυσίων.

«Η συμπεριφορά των Γάλλων προέδρων ήταν συμπεριφορά μονάρχη. Σήμερα, αυτός ο τύπος συμπεριφοράς που αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως αντικείμενα και τρόπαια δεν είναι πλέον αποδεκτός στην κοινωνία. Έχουμε το κίνημα #MeToo. Δεν ανεχόμαστε την υποταγή των γυναικών ή ότι είναι ένα είδος κυνηγετικού τρόπαιου. Η ερωτική ιστορία του Ελιζέ μάς δείχνει την εξέλιξη της κοινωνίας μας», υποστηρίζει ο γάλλος ιστορικός.

Η ερμηνεία του ταιριάζει με μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος, η οποία παρουσιάζει μια πολύ πιο σοβαρή εικόνα του παλατιού, υπό τον Εμανουέλ Μακρόν.

«Είναι η πρώτη φορά που έχουμε δει συμβούλους να εργάζονται τόσο σκληρά», δήλωσε στο περιοδικό της Le Figaro ένας μπάτλερ, που θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, ο οποίος εργάζεται στο προεδρικό μέγαρο εδώ και 40 χρόνια. «Τώρα πια βαριόμαστε πάρα πολύ στο Ελιζέ. Κανείς δεν έχει πια σεξουαλικές επαφές. Προηγουμένως έπρεπε να χτυπάς δύο και τρεις φορές στις πόρτες για να είσαι βέβαιος ότι δεν θα διακόψεις κάποιον σε μια μάλλον ξεδιάντροπη στάση», δήλωσε στο γαλλικό περιοδικό ακόμη ένας ανώνυμος μάρτυρας συμπληρώνοντας σαρκαστικά: «Με αυτή την διοίκηση, όλη η λίμπιντο της εξουσίας εξαντλείται στη σύνταξη τεχνικών σημειώσεων».

Στο βιβλίο του «Une histoire érotique de l’Elysée», ο Γκαρίγκ περιγράφει πώς έχει βρεθεί το παλάτι στο επίκεντρο μερικών από τα πιο διαβόητα σεξουαλικά σκάνδαλα της χώρας εδώ και τριακόσια χρόνια. «Ενα είδος ερωτικού αρώματος πλανιόταν πάντα στην ατμόσφαιρα του παλατιού, πράγμα που οφείλεται στο γεγονός ότι είναι ένας τόπος εξουσίας», δήλωσε ο ιστορικός και συμπλήρωσε: «Είναι περίπλοκο να πούμε αν είναι η εξουσία του χώρου που κάνει τους ενοίκους του σπουδαίους κατακτητές ή αν  ένοικοί του γίνονται εκείνοι οι άνδρες που έχουν ισχυρή επιθυμία να κατακτήσουν τις γυναίκες και την εξουσία».

Το Μέγαρο των Ηλυσίων ήταν η μεγαλοπρεπής κατοικία του Λουί Ανρί ντε Λα Τουρ ντ’ Οβέρν, κόμη του Εβρέ, την οποία απέκτησε το 1722 χάρη στην προίκα της 12χρονης συζύγου του, Μαρί-Αν Κροζάτ, κόρης του πλουσιότερου Παριζιάνου της εποχής. Πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί το μέγαρο, στον χορό των εγκαινίων του, ο κόμης έβαλε τη Μαρί-Αν σε μια άμαξα και διέταξε τον οδηγό να τη μεταφέρει στο εξοχικό τους σπίτι. Και στο μέγαρο εγκατέστησε την ερωμένη του.

Λίγο αργότερα, ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ απέκτησε το ακίνητο για την επίσημη ερωμένη του, μαρκησία ντε Πομπαντούρ η οποία, σύμφωνα με τον Γκερίγκ, διοργάνωνε πολυτελή πάρτι στα οποία διάλεγε νεαρές γυναίκες για να κάνουν σεξ με τον βασιλιά. Αργότερα, στο παλάτι αυτό έζησε ο τραπεζίτης Νικολά Μποζόν με τις έξι ερωμένες του.

Από το 1848, τα Ηλύσια είναι πλέον η επίσημη κατοικία των γάλλων προέδρων, και ενώ τουλάχιστον δύο, ο Σαρλ ντε Γκολ και ο Ζορζ Πομπιντού, ήταν πιστοί σύζυγοι, άλλοι σίγουρα δεν ήταν, με αποκορύφωμα την προεδρία του Φρανσουά Μιτεράν (1981 – 1995) ο οποίος ήταν διαβόητος για τη μυστική δεύτερη οικογένειά του την οποία είχε εγκαταστήσει σε μια επέκταση των Ηλυσίων εν γνώσει της συζύγου του Ντανιέλ.

Όμως ο Μιτεράν είχε και πολλές άλλες σχέσεις. Στο βιβλίο του ο Γκαρίγκ αναφέρεται στη δημοσιογράφο Κατρίν Νεΐ σύμφωνα με την οποία: «Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Μιτεράν η κατάσταση στα Ηλύσια ήταν απίστευτα ελευθεριάζουσα. Όλοι πήγαιναν με όλους». Και η συμπεριφορά του προέδρου, λέει ο Γκαρίγκ, ήταν στα όρια της σεξουαλικής παρενόχλησης.

Το βιβλίο του γάλλου ιστορικού τελειώνει με τους σημερινούς ενοίκους του μεγάρου, τον Εμανουέλ Μακρόν και τη σύζυγό του Μπριζίτ, για τους οποίους δεν έχει τίποτα το σκανδαλώδες να αποκαλύψει. «Εκτός από το γεγονός ότι έχουν αλλάξει τα ήθη και οι νοοτροπίες, με τα πρόσφατα σκάνδαλα έχουμε δει ακόμη ότι ο αυξημένος έλεγχος, που ασκούν τα μέσα ενημέρωσης και οι παπαράτσι, δυσκολεύει τους πολιτικούς να περάσουν κάτω από τα ραντάρ τους όπως μπορούσαν να το κάνουν κάποτε», λέει ο Γκαρίγκ.

Και μας θυμίζει ότι ο προκάτοχος του Μακρόν, Φρανσουά Ολάντ, πιάστηκε από φωτογράφους να επισκέπτεται την κρυφή ερωμένη του ηθοποιό Ζυλί Γκαγιέ στο σπίτι της με το σκούτερ του, πράγμα που οδήγησε την για χρόνια σύντροφό του Βαλερί Τριερβελέρ να αποχωρήσει πικραμένη από το μέγαρο των Ηλυσίων.

«Υπήρχε μια παράδοση στη Γαλλία που προστάτευε την ιδιωτική ζωή των Προέδρων, χάρη στην οποία ο Μιτεράν μπορούσε να ζει μια διπλή ζωή, πράγμα που όμως δεν είναι πια δυνατό σήμερα. Αυτή η συμπεριφορά των προέδρων δεν θαυμάζεται πλέον», λέει ο Γκαρίγκ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News