Εκατό ημέρες μετά το πέρασμα της «Μήδειας», κι ενώ η πυρκαγιά στον Σχίνο στέλνει ήδη την πρώτη καυτή προειδοποίηση, η εικόνα στα βόρεια προάστια και στα δάση πέριξ της πρωτεύουσας είναι ενδεικτική της έντασης της κακοκαιρίας που στα μέσα Φεβρουαρίου έπληξε τη χώρα και «κατέπληξε» την Αττική. Μια βόλτα στο προβεβλημένο εσχάτως τέως βασιλικό κτήμα του Τατοΐου, αρκεί.

Παρότι έχουν αφαιρεθεί και καθαριστεί τόνοι από πεσμένα (από το βάρος του χιονιού) δέντρα, πολλά περισσότερα είναι αυτά που κείτονται ακόμη, ξεριζωμένα, «σπασμένα» ή λυγισμένα λίγο πιο ψηλά από τη βάση του κορμού τους, λες και ένα τεράστιο χέρι τα έπιασε και βάλθηκε να τα ξεκάνει. Κορμοί και φυλλωσιές κόβουν τις διόδους και τα μονοπάτια σε πεζούς, ποδηλάτες και μηχανόβιους (ναι…). Και αυτό είναι το μικρότερο κακό. Όλα αυτά είτε είναι ήδη ξερά, αφού δεν τρέφονται πια από τη ρίζα τους, είτε τείνουν να ξεραθούν, αποτελούν μια «πυριτιδαποθήκη» στην καρδιά του δάσους.

Και αν αυτό βλέπει κανείς σήμερα κοντά στις χωμάτινες διαδρομές (που αρχικά επίσης ήταν αποκλεισμένες από πτώσεις δέντρων, αλλά σταδιακά «άνοιξαν»), μπορεί να φανταστεί εύκολα τι υπάρχει πιο μέσα. Ή πιο ψηλά. Στις χαράδρες της περιοχής, στα φαράγγια της Πάρνηθας και της Πεντέλης, σε ό,τι έχει απομείνει σε πράσινο γύρω από το Λεκανοπέδιο.

«Δεν θα προλάβουμε να το χαρούμε το Τατόι, θα το κάψουν», λέει (πικρό)χαμογελώντας ένας παππούς, που κάνει την πρωινή βόλτα του, καθώς με βλέπει να φωτογραφίζω από το ποδήλατο λίγα από τα εκατοντάδες δέντρα που συναντώ πεσμένα δεξιά και αριστερά. Το θέμα, όμως, δεν είναι τα κτίρια. Εγκαταλειμμένα και ετοιμόρροπα ήταν, τα φτιάχνουν και αν χρειαστεί θα τα ξαναφτιάξουν. Το ζήτημα είναι η φύση. Και οι άνθρωποι βεβαίως.

Λίγο πιο μακριά ακούγεται ο ήχος από αλυσοπρίονα. Συνεργεία εντεταλμένα από την Πολιτική Προστασία εργάζονται σποραδικά (ή και τακτικά ίσως…) όλο αυτό το διάστημα για να κόψουν και να μαζέψουν ό,τι μπορούν. Το πρώτο διάστημα μετά τη «Μήδεια» τη δουλειά αυτή είχαν «αναλάβει» ιδιώτες, που με δική τους πρωτοβουλία και χωρίς τις σχετικές άδειες από το Δασαρχείο, φόρτωσαν ξυλεία για δική τους χρήση ή και για εμπόριο. Παρανόμως, βεβαίως, αλλά συνέβαλαν στο πρώτο καθάρισμα…

Καθώς μπαίνουμε στο καλοκαίρι και ήδη μετράμε την πρώτη ηχηρή προειδοποίηση με την τεράστια πυρκαγιά στον Σχίνο, μοιάζει απίθανο να μαζευτούν και να απομακρυνθούν όλα αυτά τα δέντρα. Είναι σίγουρα αδύνατο αυτό να συμβεί με τους παρόντες ρυθμούς και μέσα. Ακόμη και στον Λυκαβηττό, στο κέντρο της πόλης, όπου και η πρόσβαση είναι πιο εύκολη και η έκταση περιορισμένη, τα συνεργεία του Δήμου Αθηναίων «μαζεύουν και δεν τελειώνουν», όπως χαρακτηριστικά λέει δημοτικός σύμβουλος. Τουλάχιστον στην Αθήνα τα μαζεύουν. Γιατί στην Κηφισιά, από όσα είδαμε και βλέπουμε, τα πεσμένα δέντρα και οι φυλλωσιές στοιβάχτηκαν από τα συνεργεία του Δήμου σε 2-3 οικόπεδα, μέσα στην πόλη, δίπλα σε κατοικίες και παιδικές χαρές…

Οσο για τις πλαγιές της Πάρνηθας και της Πεντέλης, αν είχε από την αρχή σχεδιαστεί και εκτελεστεί μια τεράστια επιχείρηση, με τη συνδρομή ενδεχομένως και του Στρατού, θα μπορούσε να γίνει η «δουλειά» – ή ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος της. Γιατί είναι βέβαιο ότι όσα βλέπουμε έως σήμερα να γίνονται, δεν αρκούν. Οι υψηλές θερμοκρασίες και οι ισχυροί άνεμοι των επόμενων μηνών θα βρουν τους πραγματικά τελευταίους «πνεύμονες» της πρωτεύουσας με μπόλικο εύφλεκτο υλικό στο εσωτερικό τους.

Ποτέ, βεβαίως, δεν είναι αργά για να γίνει το σωστό, αλλά προς το παρόν «κάνουμε τον σταυρό μας», ποντάρουμε στην επαγρύπνηση των πυροσβεστών και των εθελοντών και ελπίζουμε να είμαστε τυχεροί…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News