Οταν το 2013 αποκαλύφθηκε η υπόθεση των παρακολουθήσεων γερμανικών στόχων από την αμερικανική NSA, η Ανγκελα Μέρκελ είχε πει: «οι φίλοι δεν πρέπει να κατασκοπεύουν ο ένας τον άλλο». Δάσκαλε που δίδασκες… Από ό,τι φαίνεται όχι μόνο το κάνουν γενικώς όλοι οι «φίλοι» αλλά το κάνουν και οι «αδικημένοι» Γερμανοί. Οι συνοδοιπόροι του κοινού ευρωπαϊκού οίκου, οι οποίοι δικαίως διαμαρτυρήθηκαν για τις αμερικανικές παρακολουθήσεις, δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να κατασκοπεύουν την Ελλάδα. Διότι σύμφωνα με έρευνα των δημοσιογράφων Χάρη Καρανίκα και Νικόλα Λεοντόπουλου την οποία παρουσίασαν σε ντοκιμαντέρ στην ελληνική ιστοσελίδα του Vice, χιλιάδες ήταν οι τηλεφωνικές γραμμές και οι διευθύνσεις ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που οι γερμανοί φίλοι μας είχαν παγιδεύσει και μάλιστα σε εποχές που κανείς δεν θα το φανταζόταν.

Από τις αρχές του 2000 η Γερμανική Υπηρεσία Πληροφοριών (BND) παρακολουθούσε εκατοντάδες στόχους στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους το υπουργείο Οικονομικών, το υπουργείο Αμυνας, μεγάλες δημόσιες υπηρεσίες και περισσότερες από δέκα πρεσβείες ξένων χωρών στην Αθήνα.

H BND δεν σχολίασε την αποκάλυψη και απέφυγε είτε να τη διαψεύσει είτε να την επιβεβαιώσει. Ηδη από τον περασμένο Απρίλιο το εβδομαδιαίο περιοδικό «Der Spiegel» είχε δημοσιεύσει σχετικές πληροφορίες, πιθανότατα προερχόμενες από πηγή εντός της BND, οι οποίες απεδείκνυαν την ευρύτατη δραστηριότητα των γερμανικών υπηρεσιών στην Ελλάδα.

Δεν πρόκειται ασφαλώς για γερμανική αποκλειστικότητα. Είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες ότι ναι, ακόμα και οι «φίλοι παρακολουθούν φίλους». Οπως απέδειξε πιο πρόσφατα και το σκάνδαλο παρακολουθήσεων επί Ομπάμα, η παγίδευση τηλεφωνικών συνομιλιών μεταξύ συμμάχων είναι κοινή πρακτική.

Αυτό που εντυπωσιάζει όμως στην περίπτωση της Ελλάδας είναι το μεγάλο εύρος των παρακολουθήσεων και το δίκτυο κατασκοπείας που ανέπτυξαν στη χώρα μας οι Γερμανοί. Στόχοι τους χιλιάδες τηλεφωνικές γραμμές και διευθύνσεις ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Οχι μόνον αυτό, αλλά οι παρακολουθήσεις είχαν αρχίσει πολύ πριν από την κρίση χρέους, σε ανύποπτη χρονική περίοδο.

Ακουγαν τα πάντα και τους πάντες

Στη λίστα των παρακολουθήσεων, σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ των δύο δημοσιογράφων, υπήρχαν τηλέφωνα από τη Βουλή, το Γενικό Επιτελείο Στρατού, το υπουργείο Εξωτερικών, την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, τη γενική γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ο οποίος είχε τραβήξει την προσοχή του Βερολίνου ήδη από το 2001) το αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, περισσότερες από δέκα πρεσβείες στην Αθήνα, τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ, τη Διεύθυνση Προμηθειών του ΟΤΕ (κρατικός ακόμα τότε), η ΔΕΗ, τον Δημόκριτο, καθώς και από δύο Ελληνες επιστήμονες, ο ένας εκ των οποίων ειδικός σε θέματα τεχνολογίας μαχητικών αεροσκαφών.

Εχει ενδιαφέρον ότι οι παρακολουθήσεις στον ΟΔΔΗΧ ξεκίνησαν ήδη από το 2001, όταν η Ελλάδα βρισκόταν στις πύλες του ευρώ με βάση οικονομικά στοιχεία η αξιοπιστία των οποίων εκ των υστέρων τέθηκε εν αμφιβόλω. Οι παρακολουθήσεις της Βουλής ξεκίνησαν το 2002, αλλά σε όλες τις περιπτώσεις παρότι είναι γνωστή η περίοδος έναρξης των «συνακροάσεων», δεν υπάρχουν πληροφορίες για το τέλος τους – αν υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή σταμάτησαν.

Σύμφωνα με τη γερμανική νομοθεσία δεν είναι παράνομο οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας να δραστηριοποιούνται και εκτός της χώρας. Οπως αναφέρει γερμανός νομικός και βουλευτής των Πρασίνων, οι γερμανικές υπηρεσίες όταν δρουν στο εξωτερικό δεν περιορίζονται από το πλαίσιο που ορίζει η γερμανική νομοθεσία. Στην περίπτωση της Ελλάδας φαίνεται ότι οι γερμανοί πράκτορες χρησιμοποίησαν αυτή την «ελευθερία» στον μέγιστο βαθμό, για σκοπούς που ασφαλώς δεν σχετίζονται με τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας ή με το διεθνές εμπόριο ναρκωτικών.

Γιατί δεν αντιδρά η Αθήνα

Εκτός από τους «στόχους» οικονομικού ενδιαφέροντος εντύπωση προκαλεί η στόχευση πολιτικών και διοικητικών οργάνων: εκτός από το υπουργείο Οικονομικών υπό παρακολούθηση ήταν επίσης τα υπουργεία Εσωτερικών, Αμυνας και Εξωτερικών, η γενική γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, η Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας και η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. Επίσης οι πρεσβείες των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Βρετανίας και της Ιταλίας.

Στην υπόθεση υπάρχουν όλα τα υλικά για ένα καλό μυθιστόρημα κατασκοπείας αλλά και για ένα ξεγυρισμένο πολιτικό σκάνδαλο μεγατόνων. Αλλά οι πρώτες αντιδράσεις δείχνουν μάλλον το αντίθετο: κανείς δεν έχει διάθεση να προκαλέσει ένα επιπλέον πρόβλημα στις δύσκολες σχέσεις Αθήνας – Βερολίνου. Εν ολίγοις, κουρέψτε μας  το χρέος και ακούτε ό,τι θέλετε…

Δείτε τη συνέχεια:
Ακολουθεί απόσπασμα από την έρευνα των Χ. Καρανίκα και Ν. Λεοντόπουλου

Η επιχείρηση Eikonal και ο ρόλος της Deutsche Telekom

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News