Ο Steve Jobs το παρουσίασε και ο Κώστας Γιαννακίδης δεν έχασε στιγμή : Μας ενημέρωσε αμέσως. Εγώ, βέβαια, ενθουσιάστηκα. Ό,τι έρχεται απο το μέλλον και εγκαθίσταται στον Παρόν μας ανατρέποντάς το, είναι σύμμαχός μου. Τo i-pad δεν είναι μία ακόμα ηλεκτρονική συσκευή. Είναι μια γεύση του ήδη παρόντος μέλοντός μας (χοντροκομμένη ακόμα νομίζω, σε δυό-τρία χρόνια θα διπλώνει κιόλας και θα χωράει και στην κωλότσεπη) που δεν θέλουμε να παραδεχτούμε οτι είναι ήδη εδώ.

Έλα όμως που είναι. Προσωπικά τη μυρίστηκα τη δουλειά απο την εποχή που είδα το “Blade Runner” (οι σημερινοί τριαντάρηδες μπουσουλάγανε ακόμα στα τέσσερα όταν βγήκε η ταινία- αν τα υπολογίζω σωστά). Αυτό το φίλμ το ξεχωρίζω απ΄όλες τις άλλες ταινίες που έχω δεί στη ζωή μου. Όχι σαν «καλύτερη ταινία» ή την «πιο αγαπημένη». Μαζί με την «Οδύσσεια 2004» (παράξενο δεν είναι που και τα δύο φίλμ έχουνε μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου;), το «Blade Runner» μου έκλεισε το μάτι και, με κάποιο μυστήριο τρόπο, με έκανε κοινωνό του κοινού μυστικού που τώρα ζούμε και ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη : Της ριζικής, δηλαδή, ανατροπής της ανθρωπότητας όπως τήν ξέραμε μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα.

Αυτή η ραγδαία ανατροπή στα πάντα, που συντελείται μισό αιώνα τώρα αλλά κορυφώνεται τις δυο τελευταίες δεκαετίες και θα έχει, νομίζω, ολοκληρωθεί –σε πρώτη φάση- μέχρι το 2020, φέρνει τους περισσότερους απο μας μπροστά σε μιαν αμηχανία πρωτοφανέρωτη, πρωτάκουστη, άνευ προηγουμένου. Σχεδόν τίποτα απο όσα ξέραμε οτι «ισχύουν πάντα, οτι και να γίνει», δεν ισχύει πιά. Τίποτα δεν είναι πια σίγουρο. Και για να γίνω πιό επίκαιρος και συγχρόνως πιο συγκεκριμένος, φεύγω απο τον Steve Jobs (που μαζί με τον Bill Gates και άλλες ιδιοφυϊες που «κατέβασαν» στον εγκέφαλό τους τεράστια πακέτα δεδομένων απο το «άνω τερματικό» σαν να μην συνέβαινε τίποτα, σαν να κάνανε απλώς τη δουλειά τους, αλλάξανε την μορφή της ανθρωπότητας μέσα σε 30 χρόνια), κι έρχομαι εδώ, στη Μεσόγειο – μ’ ένα πιο σφιχτό ζούμ στην Ελλάδα μας όπου χρόνια τώρα μας προετοιμάζουν για τις αλλαγές που ήδη ζούμε (αλλά θα τις νοιώσουμε ακόμα καλύτερα στο πετσί μας αυτή τη δεκαετία).

Δεν είναι εύκολο αυτό που συντελείται γιατί δεν συμβαίνει μόνο εξω μας και γύρω μας, απαιτεί και ζητάει την συγκατάθεσή μας για να συμβεί και εντός μας. Το yahoo έχει μια εφαρμογή διαθέσιμη σε όλους (με 5 δολλάρια το μήνα κόστος ας πούμε) όπου αν γραφτείς και πληρώσεις μπορείς να εντοπίζεις τα κινητά των δικών σου στο χάρτη – σε ποιο σημείο ακριβώς βρίσκονται δηλαδή σε real-time. Χρειάζεται βέβαια και η συγκατάθεση εκείνου που θές να εντοπίσεις. Αλλά αν έχει γραφτεί σ΄αυτή την υπηρεσία για να «ακολουθεί» αυτός κάποιον άλλον, αυτόματα θεωρείται οτι έχει αποδεχθεί τους όρους του παιχνιδιού και οτι αφού θέλει να «παρακολουθεί» δεδομένο είναι οτι αποδέχεται και να «παρακολουθείται». Γιατί στο παγκόσμιο χωριό οι «κανόνες του παιχνιδιού» θα πρέπει να είναι κοινοί για όλους.

Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα. Η τηλεοπτική σας συσκευή, μέχρι να προχωρήσουμε εμείς οι «παλιοί» τουλάχιστον σε άλλες αόρατες διαστάσεις, με διάφορες προσαρμογές, μπορεί να παραμείνει στο σαλόνι σας αν την θέλετε. Αλλά θα την έχετε και στην τσάντα σας στο μετρό – η στην κωλότσεπη που λέγαμε. Και αυτή η ίδια θα είναι και το τηλέφωνό σας και το λαπ-τόπ σας και η μικρή σας οθόνη για να βλέπετε μια ωραία ταινία στο τραίνο ή στο μετρό με τ΄ακουστικάκια σας τα καλύτερα (σε ηχητική ποιότητα) απο το Dolby-stereo του πολυκινηματογράφου της περιοχής σας.

Πηγαίνοντας στη δουλειά σας, στο λεωφορείο, θα ρίχνετε μια ματιά στις προσφορές του σούπερ-μάρκετ της γειτονιάς σας και θα κάνετε τις παραγγελίες σας πληρώνοντας με ένα κλίκ μέσω του λογαριασμού μισθοδοσίας σας ή της πιστωτικής σας κάρτας. Και μετά, αν είστε ακόμα στον προαστειακό, θα ρίχνετε μια ματιά στα κουτσομπολιά των e- περιοδικών και εφημερίδων – που ήδη έχουν μπεί στη ζωή σας αν με διαβάζετε αυτή τη στιγμή.

Το σοβαρότερο όλων όμως είναι πως αυτή η μεγάλη ανατροπή που ζούμε θα δημιουργήσει και τεράστια προβλήματα που καθόλου δεν αποκλείεται να προκαλέσουν και σοβαρές κοινωνικές συγκρούσεις, αν οι χειρισμοί της «μετάβασης» δεν είναι πολύ προσεκτικοί. Μετά τους αγρότες (που έχουνε καταλάβει τι συμβαίνει γιατί χρηματοδοτούνται χρόνια για να συντελέσουνε σ΄αυτη την αλλαγή), έρχονται τώρα οι εφοριακοί. Φυσικό είναι. Ποιοι εφοριακοί; Δεν λέει κανείς πως θα απολυθούν και θα σταλούν σπίτι τους άνεργοι (και πολύ απότομα προσγειωμένοι). Αλλά σε 20-30 χρόνια τι θα κάνουν δηλαδή οι εφοριακοί; Θα υπάρχουν λογισμικά προγράμματα προσβάσιμα σε όλους τους τότε τριαντάρηδες που τώρα εξασκούνται μανιωδώς στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τους Γκορμίτες. Δεν θα χρειάζονται εφοριακοί.

Και μια και έφτασα μέχρι εδω ας δοκιμάσω να «αγγίξω» απαλά και το άλλο θέμα, αυτό της παιδείας, της ιστορίας, των αξιών, των ηθικών προτεραιοτήτων. Και σε αυτούς τους τομείς, ακόμα και στους καθαρά «πνευματικούς» όπως οι θρησκείες, (δεν μιλάω για τις «Εκκλησίες», αυτές θα διαχωριστούν απο το «παγκόσμιο κράτος» που δημιουργείται μέρα με τη μέρα, παρα τις δυσθεώρητες δυσκολίες που παρουσιάζει μια τέτοια γιγαντιαία εξέλιξη και θα κάνουν η κάθε μία το κουμάντο τους, απολύτως ελεύθερες και ανεξάρτητες), στην Τέχνη, την Φιλοσοφία, τις ανθρώπινες σχέσεις, την Αλήθεια ως Αρετή, το Κάλλος, την Αρμονία, την Ψυχική πρόοδο, την βαθύτερη γνωριμία της κάθε ξεχωριστής οντότητας με τον δικό της προορισμό και το δικό της μονοπάτι, η νέα εποχή είαι εδώ. Καινούργια μονοπάτια ανοίγονται καθημερινά και όλο και περισσότεροι άνθρωποι συντονίζονται σε μια καινούργια θεώρηση-απάντηση στο προαιώνιο ερώτημα «γιατί είμαστε εδω και ποιός είναι ο στόχος μας, ο προορισμός μας». Αν αρχίσουμε να συλλαβίζουμε μιάν απάντηση πιό προσιτή στον πολύ κόσμο (απο τα, είναι η αλήθεια, δυσνοήτα και δύσκολα προσβάσιμα υπάρχοντα φιλοσοφικά δόγματα), τότε η ζωή όλων μας θα εμπλουτίζεται συνεχώς με περισσότερο «νόημα». Και μια ζωή που έχει «νόημα» είναι μια ζωή που αναζητεί και έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει το μεγάλο έπαθλο : Την ευτυχία.

Οπως κάθε φορά που αυτοκρατορίες κλειδωνίζονταν και όλα ερχόντουσαν τ΄απάνω-κάτω, κινδυνεύουμε βέβαια απο την απελευθέρωση τών σκοτεινότερων ενστίκτων τής ανθρώπινης φύσης που όλοι κουβαλάμε μέσα μας. Ελεγε ο Μικής Θεοδωράκης σε ένα τρέηλερ στην ΝΕΤ πρίν λίγες ώρες πως μέσα στον άνθρωπο παλεύει πάντα το χάος με την αρμονία. Επικρατεί το Χάος, έχουμε τον Χίτλερ. Επικρατεί η αρμονία, έχουμε τον Μπετόβεν. «Αλλά οι δυνάμεις τους χάους» είπε ο Μίκης στο σύντομο αυτό αποσμασμα που άκουσα « είναι συνηθως ισχυρότερες γιατί πηγάζουν απο τα προαιώνια ένστικτα της ανθρώπινης φύσης». Δεν είμαι σίγουρος οτι έχει δίκηο, αλλά σίγουρα η μάχη είναι άγρια, σκληρή και μέχρις εσχάτων. Μια τέτοια φάση της ανθρωπότητας περνάει στα χρόνια μας ο πλανήτης. Μιαν άλλη Αναγέννηση. Μούλεγε κάποιος φίλος που ζεί στην Νέα Υόρκη οτι έτρωγε προ ημερών στο ίδιο εστιατόριο με τον Steve Jobs και τον Woody Allen. Και σκεφτόμουνα έναν παλιό συνάνθρωπο που γύριζε σπίτι απο μια κεντρική καλή ταβέρνα της Φλωρεντίας ή της Ρώμης και διηγότανε στη γυναίκα του πως έτρωγε στο ίδιο μαγαζί με τον Leonardo da Vinci.

Μην συγκρίνετε απόλυτα μεγέθη και βιαστείτε να με πάρετε απ΄τα μούτρα. Σκεφτείτε απλώς «διαφορετικά» και έστω σαν άσκηση δοκιμάστε να «φανταστείτε» οτι ζείτε σε μια πολύ σκληρή και «αβέβαιη» εποχή, γιατί ακριβώς ζείτε μιαν εποχή ιστορική που αλλάζει το πρόσωπο της ανθρωπότητας και του πλανήτη που την φιλοξενεί. Ε, δεν είναι εύκολες αυτές οι εποχές – είναι όμως πολύ τυχεροί αυτοί που τίς βιώνουν στην καθημερινότητά τους και ας πονάει αυτό, καμμιά φορά, πολύ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News