Αυτές τις μέρες, σε ανακοίνωσή του ο Κάρλος Ταβάρες, ο CEO του νεότευκτου γκρουπ της Stellantis στο οποίο περιλαμβάνεται, μεταξύ πολλών άλλων, και η Alfa Romeo, είπε πως δίνει στην μπράντα δέκα χρόνια ζωής: να αποδείξει ότι έχει να προσφέρει κάτι νέο, να πάρει τη χρηματοδότηση που χρειάζεται και να πείσει το κοινό ότι έχει λόγο να την αγοράζει. Ως γνωστόν, οι πολυεθνικές δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα και ο νόμος του καπιταλισμού λέει πως ό,τι δεν πουλάει πεθαίνει.

Για να ‘μαι ειλικρινής έως και ωμός, δεν ξέρω πώς θα καταλήξει η Alfa μέσα σε ένα τόσο μεγάλο γκρουπ. Σίγουρα, κάτι θα κερδηθεί σε λοτζίστικς αλλά και κάτι θα χαθεί με κοινές πλατφόρμες και την ομογενοποίηση που παίζει συχνά σε τεράστια γκρουπ. Οι αμερικανοί το λένε «badge engineering»  και έχουν τόσο δίκιο.

Το σίγουρο είναι ένα: πως μέχρι στιγμής πολλοί αγαπούν την Alfa Romeo, λίγοι όμως την αγοράζουν. Εύλογα θα αναρωτηθεί «γιατί». Στο πολύ γρήγορο, η δική μου ερμηνεία είναι πως φταίει το βεβαρυμένο -ποιοτικά και μεταπωλητικά- παρελθόν. Κι αυτό δεν αλλάζει εύκολα στη συνείδηση της αγοράς.

Αλλά είναι κρίμα. Τόσο για την ίδια την εταιρεία όσο και, επί παραδείγματι, για τη Giulia. Ένα πανέμορφο, στριφτερό και ποιοτικό, πισωκίνητο ιταλικό που λάμπει στις εκθέσεις αλλά ελάχιστα στο δρόμο. Εστω κι αν ως πακέτο πωλείται σήμερα σε σούπερ τιμή.

Είναι λοιπόν αυτό το ντεζαβού που σε κάνει να βλέπεις τη Montreal και να αναρωτιέσαι αν θα καταφέρει ποτέ η Alfa του 21ου αιώνα να κρατήσει τη δυνατή ιταλική εσάνς που κάποτε είχε. Τα ματόκλαδα της Montreal (που πήρε το βαφτιστικό της επειδή είχε πρωτοπαρουσιαστεί ως πρωτότυπο στη Montreal Expo του ’67) έκαναν πολύ κόσμο να λιώσει. Θυμάμαι ακόμα μία λαχανί, προ αμνημονεύτων, κάποτε στην Ιπποκράτους. Ηταν σα να προσγειώθηκε η Σοφία Λόρεν στο κέντρο της πόλης. Σέξι καμπύλες, βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις, φαντασίωση εν κινήσει. Ηταν ένα υπέροχο 2+2, εφάμιλλο αισθητικά της Lamborghini Miura, με V8 κινητήρα, 200 ίππους που στα χρόνια της σεβεντίλας σε έκαναν ιπτάμενο και τζέντλεμαν, 5-άρι κιβώτιο της γερμανικής ZF (ανέκαθεν υπήρχαν διεθνείς κολλεγιές) και αεριζόμενα δισκόφρενα. Μίλησε κανείς για ταμπούρα;

Και πού να πιάσω και το σελεμπριτοειδές του ζητήματος. Η καλλονή που την έλεγαν Alfa Romeo Montreal έκανε και ηγεμονική εμφάνιση στην ταινία «Ο Ανθρωπος από τη Μασσαλία» με όλο το σταριλίκι των Μάικλ Κέιν, Άντονι Κουίν, Τζέιμς Μέισον και τα λοιπά και τα λοιπά. Να και το ωραίο στιγμιότυπο στο βίντεο που ακολουθεί.

Αλλά υπάρχει και συνέχεια, ελληνική αυτή τη φορά. Ηταν όταν η δεσποσύνη Montreal «έπαιξε» στην καλτ παραγωγή του ’72 «Οι Απάνθρωποι», με τους Ανδρέα Μπάρκουλη και Λάκη Κομνηνό. Ετσι έπρεπε να ‘ναι η Alfa μισό αιώνα μετά. Σταρ στο δρόμο.

Για να μη μακρυγορώ, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η Alfa Romeo Montreal αποτελεί ένα σπάνιο, συλλεκτικό κλασικό που το βλέπεις στο Μουσείο της εταιρείας και ίσως σε υπόγεια, καλά φυλαγμένα γκαράζ. Άλλωστε, μόλις 3.925 αντίτυπα κατασκευάστηκαν. Πλέον τα ωραιότερα ματόκλαδα της αυτοκίνησης έχουν γίνει δυσεύρετα. Μακάρι να μην ειπωθεί το ίδιο μετά τη διορία δεκαετίας που έταξε ο Ταβάρες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News