Photo: ο Κώστας Γραμμάτης

Σε μια αίθουσα στην οδό Πειραιώς στην Αθήνα μαζεύτηκαν πάνω από 1000 άτομα (μέσος όρος ηλικίας γύρω στα 30+ αν είδαν καλά τα μάτια μου) που ήταν πρόθυμα να πληρώσουν παρά τις τρελές αφραγκιές 45 ευρώ έκαστος για να ακούσουν κάτι. Όχι δεν ήταν συναυλία της lady Gaga, ούτε το μάτς ΠΑΟ-Μπάρτσα. Ήταν η πρώτη διοργάνωση του TED στην Αθήνα.

Για να καταλάβουν όσοι δεν έχουν ακουστά περί TED, πρόκειται για μια διεθνή κίνηση που ξεκίνησε πριν 25 χρόνια από την Αμερική και διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο όπως διαδίδονται όλες οι καλές ιδέες. Γιατί αυτός ακριβώς είναι ο στόχος του: να διαδοθούν ιδέες που μπορεί να αλλάξουν τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Επιλέγονται από επιτροπές άνθρωποι που έχουν κάτι να πουν (γιατροί, ασθενείς, αστροφυσικοί, ερευνητές, καλλιτέχνες- όλοι όσοι έχουν κάτι καινοτόμο, πρωτότυπο, θαυμαστό, εξαιρετικό, ελπιδοφόρο ή τρομακτικό να μοιραστούν μαζί μας) και τους δίνονται 20 μόνο λεπτά επί σκηνής για να το αναπτύξουν. Στη συνέχεια οι εισηγήσεις αναρτώνται στο διαδίκτυο στη σελίδα του TED . To ετήσιο TED Global οργανώνεται πια στην Οξφόρδη της Μ. Βρετανίας και παρακολουθείται διαδικτυακά από όλο τον κόσμο. Στο σαϊτ της οργάνωσης έχω δει θαυμαστά βιντεάκια -μεταξύ των οποίων του Χρηστάκη, συγγραφέα του βιβλίου Συνδεδεμένοι, του Στηβεν Χόκιν, του Μπιλ Γκέϊτς κλπ. Χτες το βράδυ μάλιστα είδα και ένα από τα πιο δημοφιλή: την νευροανατόμο του Χάρβαρντ Τζιλ Τεϊλορ να περιγράφει την εμπειρία της από ανεύρυσμα εγκεφάλου που της επέτρεψε να παρακολουθήσει από μέσα ότι ερευνούσε απέξω τόσα χρόνια: τη διαφορετική λειτουργία των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου! Συγκλονιστικό!

Στην παρθενική διοργάνωση της Αθήνας το θέμα ήταν «Ξεκινώντας εκ του μηδενός» κι όπως κατάλαβα ήταν ικανό από μόνο του να φέρει μέχρι την Πειραιώς πολύ κόσμο που βαρέθηκε να απελπίζεται και ψάχνει μια καινούρια ιδέα για να ελπίσει και να κρατηθεί. Στην πραγματικότητα δεν την περίμενα όλη αυτή την προσέλευση γι αυτό ρωτούσα και ξαναρωτούσα τους διοργανωτές αν είναι όλοι με προσκλήσεις. Ε, λοιπόν, όχι, ελάχιστοι ήταν με πρόσκληση. Οι λοιποί ήταν εκεί για την πρόκληση, για το καινούριο, για το ελπιδοφόρο. Ρώτησα πολλούς γιατί ήρθαν; Τι ήλπιζαν ν΄ακούσουν; Και μου απάντησαν όλοι σχεδόν πανομοιότυπα ότι βαρέθηκαν την κρισολογία και την απελπισία. Ότι ψάχνουν από κάπου φως…

Ακούσαμε πολλά και διάφορα από τους ομιλητές. Μια μητέρα που πήρε την αρρώστια του παιδιού της (έχει αυτισμό) και την μετέτρεψε σε βοηθητικό εργαλείο για τις ζωές των άλλων, τον Δημήτρη Πρωτοψάλτου που έκανε ένα καινοτόμο θαύμα τη βιβλιοθήκη της Βέροιας και άλλους πολλούς. Το πιο τολμηρό και φρέσκο πράμα που άκουσα χτες όμως ήταν από το στόμα ενός νεαρού ελληνοαμερικάνου (βολιώτη την καταγωγή) που δουλεύει στο περίφημο Media Lab του MIT , του Κώστα Γραμμάτη, που προτείνει να βοηθήσουμε όλοι να αγοραστεί ένας δορυφόρος που θα δώσει δωρεάν ιντερνέτ σε όλο τον κόσμο που το έχει απόλυτη ανάγκη (και δη τον πάμφτωχο τρίτο κόσμο. Δες ).

Ως Βολιώτισσα δεν μπορώ παρά να αναφωνήσω: Γεια σου πατρίδα!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News