Mood of the (last) night: Βουλή, ψηφοφορία και μομφή. Για ένα απρόβλεπτο ζούμε, που λένε. Είναι από πριν γνωστό τι θα πουν οι πολιτικοί αρχηγοί, σχεδόν ξέρουμε και ποιοι θα διαπληκτιστούν και ξέρουμε και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Σαν να διαβάζεις Αγκάθα Κρίστι και να ξέρεις από πριν τον δολοφόνο. Αλλά ας πούμε ότι είναι ένα τεστ αντοχής και ανοχής. Ειδικά αν δεν έχεις να προτείνεις καλύτερο πολίτευμα από τη Δημοκρατία, ακόμη κι αν τα τραύματά της είναι εμφανή.

Πρόγνωση καιρού: Τι να πεις αν πιάσει και λίγο κρύο, και λίγος αέρας; Κι ας μην έχουμε πετρέλαιο (πανάκριβο) κι ας μην μπορούμε να ανάψουμε σόμπες ή τζάκι (πρόστιμο μόλυνσης), όταν βλέπεις τις Φιλιππίνες σαρωμένες από έναΝ τυφώνα, παραδομένες στο έλεος. Κι όταν ο συμπατριώτης τους, που έτρεξε ξυπόλητος στον δικό μας Μαραθώνιο, μιλάει για 300 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο χωρίς παπούτσια. Το ότι ο Τρίτος Κόσμος είναι παραδομένος στις αρρώστιες και στις καταστροφές δεν φταίει μόνο η (αμείλικτη) Φύση, φταίει και η Δύση, που τώρα παίρνει κι αυτή μια γεύση από το τι εστί φτώχεια και ανέχεια.

Τέλη, τέλη, τέλη! Αν η καλή βδομάδα φαίνεται από τη Δευτέρα, έρχονται και τα τέλη κυκλοφορίας για να μας θυμίσουν ότι έχουμε αυτοκίνητα, έστω κι αν πάρα πολλά πια είναι ακίνητα, αφού ούτε λεφτά για βενζίνη υπάρχουν. Αλλά και ακίνητα, το ΚΤΕΟ έπρεπε να το έχουν περάσει. Αν όχι, έχει 400 ευρώ πρόστιμο. Κινητά, ακίνητα, ημικινητά, σπίτια, τηλέφωνα, αυτοκίνητα… τίποτα δεν γλιτώνει. Εκτός από ξυλόσομπες, όπου να 'ναι θα αφήσουμε και το αυτοκίνητο και θα γυρίζουμε «επί πώλου όνου» (ο τέταρτος πόλος, που λέει κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο νέος Εσταυρωμένιος, που είδε Ανάσταση του ΠΑΣΟΚ. Θαύμα! Νεκρανάσταση! Δεν ξέρω για την πολιτική, αλλά η επιστήμη το δέχεται…)

Σίμος εναντίον Κάρολου: Εντάξει, ο Μαρξ μίλησε πριν πολλά πολλά χρόνια, τότε που δεν καταδίκαζαν τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται. Τώρα, ο Σίμος Κεδίκογλου απάντησε ότι «η βία δεν είναι η μαμή της Ιστορίας, αλλά ο βιαστής». Τα μεγάλα φιλοσοφικά πνεύματα συναντώνται, έστω και μετά από αιώνες και διαφωνούν ή συμπληρώνονται! Άλλωστε, τώρα, το φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη είναι άλλο. Βέβαια η βία σε ποικίλες μορφές εξακολουθεί να ζει, να βασιλεύει και να διαμορφώνει τη ζωή και την ιστορία, όσο κι αν την καταδικάζουμε.

Εδώ Πολυτεχνείο; Και η εβδομάδα τελειώνει με την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στις 17 Νοεμβρίου του '73: τα τανκς, η πύλη, ο ραδιοφωνικός σταθμός, τα αφιερώματα… 40 χρόνια μετά και στην Ελλάδα ακούγεται, χωρίς ντροπή «ε ρε, χούντα που χρειάζεται», ο νεοναζισμός έγινε θεσμικός παράγοντας και η κυβέρνηση διαλέγει το τάιμινγκ να εισβάλει με τα ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ και να παρακολουθήσουμε σε πρώτη (παγκόσμια) μετάδοση από τον προαύλιο χώρο, ένα υπαίθριο δελτίο ειδήσεων, με τους αστυνομικούς με πλήρη εξάρτυση, ως φόντο. Από την παλιά εξάρτηση της ΕΡΤ στην εκάστοτε κυβέρνηση, στην αστυνομική εξάρτυση για να καταληφθεί η ΕΡΤ…

«Μια εποχή στην Κόλαση». Ως επίλογος σήμερα ένα μικρό απόσπασμα από το έργο του Αρθούρου Ρεμπώ (20.10.1854-10.11.18910. (…)Ένα βράδυ, κάθισα την Ομορφιά στα πόδια μου -και τη βρήκα πικρή -και τη βεβήλωσα. Όρθωσα το ανάστημα μου ενάντια στη δικαιοσύνη. Τράπηκα σε φυγή. Ω Μάγισσες, Ω Δυστυχία, Ω Μίσος, είναι που σε σας τον θησαυρό μου εμπιστεύτηκα. Κατάφερα να εξαφανίσω μέσα μου, όλη την ανθρώπινη ελπίδα. Με δρασκέλισμα αθόρυβο, κτήνους βαρύθυμου, έπνιξα κάθε ευχαρίστηση. Κάλεσα τους δήμιους για να αφανιστώ, μασώντας τις κάνες των όπλων τους. Επικαλέστηκα τους λοιμούς για να με πνίξουν σ’ άμμο και αίμα. Η Δυστυχία ήταν ο Θεός μου. Στη λάσπη ξάπλωσα στεγνώνοντας τη σάρκα μου με μιαρό αέρα. Υποδύθηκα τον ανόητο ως του σημείου παραφροσύνης (…).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News