Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το αν η Alegría αποτελεί «τo μεγαλύτερο θέαμα του κόσμου», σύμφωνα με το δελτίο Τύπου. Το σίγουρο είναι ότι το διάσημο Cirque du Soleil, που ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, είναι μια υπερπαραγωγή.

Αν ρίξεις μόνο μια ματιά στα νούμερα που κουβαλάει ως προίκα η παράσταση – και χωρίς να έχεις πάει στο Ο.Α.Κ.Α. – αντιλαμβάνεσαι ότι δεν χωράει καμία αμφιβολία για το ότι είναι υπερπαραγωγή. Για παράδειγμα, το «τεχνικό δελτίο» της παράστασης αποτελείται από… 620 σελίδες οδηγιών, φωτογραφιών και σχεδιαγραμμάτων, ενώ 6 μήνες απαιτήθηκαν για τη σύνταξη τεχνικών μελετών για την προσαρμογή της Alegría στο κλειστό του μπάσκετ! Κι άλλωστε, μέχρι σήμερα, η παράσταση έχει παρουσιαστεί σε 40 χώρες και την έχουν παρακολουθήσει περισσότεροι από 15.000.000 θεατές. Τόσοι άνθρωποι δεν μπορεί να κάνουν λάθος.

Ήμουν κι εγώ ένας από τους πολλούς που είδαν την παράσταση εδώ στην Αθήνα. Δεν είναι ακριβώς τσίρκο, δεν πρόκειται για show επίδειξης, είναι φαντασμαγορία, είναι αυτό που λέει τ’ όνομά της: Alegría, που θτα ιθπανιχά θημαίνει «αγαλλίαση», «χαρά», «ψυχική ευφορία». Οι Ισπανοί χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη όχι μόνο σε καταστάσεις ευθυμίας, αλλά και – καλή ώρα(;) – στους καιρούς της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, με τα έντονα, καθημερινά προβλήματα επιβίωσης. Κόντρα στους καιρούς που γεννούν θλίψη και πόνο, η Alegría είναι το αντιστάθμισμα, το γιατρικό, το αντίδοτο, το καλό το χάπι που έχει μόνο θετικές παρενέργειες. Είναι το καλό το ξόρκι που διώχνει μακριά την αρνητική ενέργεια, που σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις και να αισιοδοξήσεις ότι μέρες καλύτερες θα ‘ρθουν.

Φεύγεις από την παράσταση – είτε είσαι γιαλαντζί, είτε original πιτσιρικάς – με μόνιμο χαμόγελο, έχοντας ξύπνια την παιδικότητά σου που κάνει κόντρες με μια γλυκιά μελαγχολία και με μια ψυχή ανάλαφρη.   

Αυτή η βιωματική εμπειρία που έζησες για δύο ώρες – όσο κρατά η παράσταση – χαράζεται ανεξίτηλα στη μνήμη σου, η καρδιά σου χτυπά ξανά δυνατά, το θυμικό και η λογική σου πετάνε πάνω απ’ το κεφάλι σου.
Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και τραγουδάς τη μουσική της Alegría από το πιο εμπορικό άλμπουμ του Cirque du Soleil – που έχει το ρεκόρ πωλήσεων στα θεατρικά soundtracks, παγκοσμίως. Κάνεις μίξεις μόνος σου στα τραγούδια «Vai Vedrai» και «Querer», πόσο καιρό έχεις να περάσεις τόσο καλά και να ξυπνήσει μέσα σου τα χαμένα μικράτα σου, πόσο καιρό έχεις να αφυπνίσεις με κέφι το είναι σου, να γελάσεις με την ψυχή σου;

Δεν ξέρω, λοιπόν, αν η Alegría αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα θεάματα του κόσμου, είμαι βέβαιος, όμως, ότι αναλαμβάνει να βρει όλα αυτά που έχεις απολέσει μεγαλώνοντας: Το κέφι, το χαμόγελο, τις ανέφελες στιγμές, τη χαρά, τη χαμένη χαρά.

Ίσως, δικαιωματικά, βάσει συναισθήματος, να πρέπει να την αναγορεύσουμε ως το μεγαλύτερο θέαμα του κόσμου. Το (υπερ)θέαμα αυτό παίρνει εκδίκηση από τη μίζερη πραγματικότητα που βιώνουμε και επαναφέρει την ξεχασμένη μας Alegría, που σκεπάζεται κάτω από τόνους φόρων, χαρατσιών, ρευστής πολιτικής κατάστασης και αβεβαιότητας για το μέλλον. 

Κι αν μια ευχή πρέπει να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας, σαν ακροβάτης της παράστασης με κορμί-λάστιχο, είναι να μη χάσουμε ποτέ το γέλιο, την ευφορία μας. Να ζούμε σαν ένας κλόουν από το Cirque du Soleil, που αντιμετωπίζει τη ζωή χωρίς να την παίρνει και πολύ στα σοβαρά, σαν ένας από τους μουσικούς που σου στέλνει νότες, ανακαλύπτοντας ξανά τη χαμένη σου Alegría.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News