Οσοι επισκέπτονται το Παρίσι πρώτη φορά, ασφαλώς και δεν πηγαίνουν για μύδια (ή, έστω, για το απογευματινό καλβαντός) στο «Closerie des Lilas» του μπουλβάρ Μονπαρνάς ας πούμε, ούτε για πατσά στην αγορά ούτε στα λαϊκά καφενεία της Αριστερής Οχθης για κρασάκι ή στα χασάπικα για κάνα σάντουιτς με πατέ. Στα μουσεία ξεροσταλιάζουν και στον Πύργο του Αϊφελ –στο υπαίθριο μουσείο– όπως κάθε άλλος αξιοπρεπής τουρίστας.

Ε, ο Πύργος του Αϊφελ, αυτό το μοναδικό χτίσμα της γαλλικής πρωτεύουσας που προσελκύει περί τα 7 εκατομμύρια επισκέπτες κάθε χρόνο, όχι μόνο επαναλειτουργεί ήδη ύστερα από το λοκντάουν του κορονοϊού και περιμένει νέους τουρίστες, αλλά μέχρι το 2024 θα έχει ξαναβρεί και το αρχικό χρώμα του, εκείνο που είχε το 1889 στην Παγκόσμια Εκθεση για την οποία και κατασκευάστηκε. Και σίγουρα θα γνωρίσεις πιένες.

Υπάρχει, όμως, και ένας επιπλέον λόγος που ο Πύργος έχει την τιμητική του αυτόν τον καιρό: μία ταινία για την ιστορία του κτίσματος και για τη ζωή του μηχανικού του, του Γουσταύου Αϊφελ, κυκλοφορεί στη Γαλλία την Τετάρτη 13 Οκτωβρίου με τον μινιμαλιστικό πλην μπανάλ τίτλο «Eiffel».

Πρόκειται για φιλμ που υπογράφει ο γάλλος σκηνοθέτης Μαρτέν Μπουρμπουλόν και βγαίνει στις αίθουσες ύστερα από αναρίθμητες δυσκολίες στην παραγωγή. Πρωταγωνιστούν ο Ρομέν Ντουρίς και η Εμα ΜακΚέι – αυτός παίζει τον μηχανικό και αυτή την Αντριάν Μπουργκές, τον χαμένο έρωτα του Αϊφελ.

Υποτίθεται ότι το άλφα του σχήματος του τόσο αγαπητού στους παγκόσμιους τουρίστες Πύργου είναι το πρώτο γράμμα του ονόματος της Αντριάν. Βλέπετε, ο ερωτευμένος μηχανικός είχε απορριφθεί ως γαμπρός από τον πατέρα της, αλλά με την κατασκευή του Πύργου πήρε τη ρομαντική εκδίκησή του. Ο Πύργος, δηλαδή, είναι η δημόσια δήλωση ενός μεγάλου και πικρού έρωτα. Αποκτά, δε, μεγαλύτερη σημασία αυτή η ερωτική δήλωση καθώς ο Αϊφελ δεν ήταν αρχιτέκτονας αλλά μηχανικός, άλλων το σχέδιο εκτελούσε, ωστόσο αυτός έβαλε την τελική πινελιά, αυτήν του πονεμένου γράμματος. Ηταν, βέβαια, και σβέλτος: παρά το ερωτικό ξεμυάλισμα, έτρεξε με επαγγελματισμό τη δουλειά και πρόλαβε την Εκθεση.

Πάντα ο τρίτος άνθρωπος 

Οι συντελεστές του φιλμ διατείνονται ότι έχουν μελετήσει αρχεία της εποχής και αποφαίνονται ότι δεν χωρεί αμφιβολία πως ο Πύργος φέρει το άλφα του ονόματος της Αντριάν. Ωστόσο οι ιστορικοί είναι πεζοί άνθρωποι και τους διαψεύδουν. Οχι μόνο ο θρύλος του άλφα δεν επιβεβαιώνεται από τις πηγές, ούτε συσχετίζεται με την κοπέλα, αλλά υπεισέρχεται στην ιστορία και το αιώνιο «τρίτο πρόσωπο» που εξακολουθητικά γκρεμίζει όσα οι άλλοι έχουν οικοδομήσει με ατσάλι και αίμα, έχοντας σκοπό να χτίσει τον δικό του πύργο από τραπουλόχαρτα στο ξένο χωράφι. Λοιπόν, άλλοι φίλοι του Πύργου, ιστοριοδίφες και αυτοί, λένε ότι ο Αϊφελ αγαπούσε πολύ και μία εξαδέλφη του που την έλεγαν Αλίς…

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Αϊφελ δεν ήταν εξτρεμιστής από πολιτική άποψη, αφού αναλάμβανε πολλά δημόσια έργα εντός και εκτός Γαλλίας, οπότε το άλφα του δεν συμβολίζει την ιστορική αναρχία του 19ου αιώνα, ούτε είναι «απόηχος» του καβγά των Μπακούνιν και Μαρξ. Ομως τέτοια ιστορικά ερωτηματικά μάλλον λύνονται καλύτερα ύστερα από μερικά «καλβά» σε ένα από τα χιλιάδες μπαρ του παρισινού κέντρου –ή και των θλιμμένων προαστίων του, γιατί όχι–, με ενδελεχή μελέτη του άδειου πάτου του ποτηριού. Επειδή, πώς να το κάνουμε, ακόμη και στο Παρίσι τα ποτήρια τουρίστες θέλουν πια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News