Τον έτρεμαν πολλοί, τον μισούσαν άλλοι τόσοι τον Ντέτλεβ Ροβέντερ, τον επικεφαλής της πολυσυζητημένης Treuhand, η οποία ανέλαβε να διευθετήσει την μετάβαση της Ανατολικής Γερμανίας στον καπιταλισμό μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών, στις 3 Οκτωβρίου του 1990.

Εργο δύσκολο η ιδιωτικοποίηση μιας συγκεντρωτικής οικονομίας, το οποίο συντελέστηκε με μεγάλες θυσίες και αποφάσεις που έφεραν σε δυσχερή θέση ανεργίας και φτώχειας εκατομμύρια ανθρώπους.

Ο Ροβέντερ πλήρωσε με τη ζωή του. Δολοφονήθηκε την 1η Απριλίου 1991 στο γραφείο της βίλας του στο Ντίσελντορφ. Οι δράστες παραμένουν άγνωστοι. Ο επί μία δεκαετία υπουργός Οικονομικών Τέο Βάιγκελ τον αποκάλεσε «μάρτυρα της επανένωσης» της Γερμανίας.

Τριάντα χρόνια μετά την ενοποίηση, το αιματηρό τέλος του Ροβέντερ έγινε ντοκιμαντέρ στο Netflix.

Ο προερχόμενος από τους Σοσιαλδημοκράτες Ροβέντερ ορίστηκε επικεφαλής της Treuhand το καλοκαίρι του 1990, τρεις μήνες πριν από την επανένωση, γράφει ο Monde. Ο οργανισμός ανέλαβε να ιδιωτικοποιήσει 10.000 επιχειρήσεις ,από βιομηχανικούς κολοσσούς μέχρι μικρού μεγέθους, και να στήσει εξαρχής την οικονομία.

Το κόστος στην ανατολικογερμανική κοινωνία ήταν τεράστιο, καθώς η ανεργία ανέβαινε στα ύψη. Τις εβδομάδες πριν από τη δολοφονία, τα γραφεία της Treuhand στην εμβληματική Αλεξάντερπλατς του Βερολίνου συγκλονίζονταν από τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας.

Κρίσιμο ερώτημα ήταν και εξακολουθεί να παραμένει ποιος όπλισε το χέρι του δολοφόνου για αυτό το «τέλειο έγκλημα», όπως λέει εξάλλου ο τίτλος του ντοκιμαντέρ.

Πιθανόν να ήταν μέλη της Φράξιας Κόκκινος Στρατός (RAF), της τρομοκρατικής οργάνωσης που είχε εξαρθρωθεί τη δεκαετία του 70. Μια επιστολή που βρέθηκε έξω από την κατοικία του θύματος αυτό υποδείκνυε, κάτι που παραμένει επικρατέστερη εκδοχή.

Ενδεχομένως, από την άλλη πλευρά, να επρόκειτο για πρώην στελέχη της Stasi, της ανατολικογερμανικής μυστικής υπηρεσίας, μια υπόθεση που δεν είναι εντελώς ανεξάρτητη από αυτή της RAF.

Το ντοκιμαντέρ εξετάζει και μια τρίτη εκδοχή. Οι δράστες εικάζεται ότι κατευθύνονταν από δυτικογερμανικά δίκτυα που θα ήθελαν μια ακόμη πιο ριζοσπαστική πολιτική αποκρατικοποιήσεων εκ μέρους της Treuhand.

Σε κάθε περίπτωση η γερμανική κοινωνία έχει αρχίσει να βλέπει περισσότερο κριτικά την περίοδο της επανένωσης, της «Καμπής» (Wende) όπως τη λένε στη Γερμανία. Οι ελπίδες ήταν τεράστιες, αλλά και οι απογοητεύσεις ήταν εξίσου μεγάλες και τα τραύματα από τότε φαίνεται ότι δεν έχουν επουλωθεί όπως θα έπρεπε, μοιάζει να υπονοεί το ντοκιμαντέρ.

Η Treuhand, αν και διαλύθηκε το 1994, εξακολουθεί να προκαλεί αρνητικές εικόνες σε ανθρώπους από το ανατολικό τμήμα της χώρας. Την βλέπουν σαν τον «αρνητικό μύθο», το σύμβολο μιας βίαιης κατάληψης του ανατολικού από το δυτικό κομμάτι, όπως έδειξε πρόσφατη έρευνα.

Αναψηλάφηση του ρόλου της Treuhand ζήτησε προσφάτως και η αντιπολίτευση (το αριστερό Die Linke και η ακροδεξιά AfD), αν και η κυβέρνηση Μέρκελ απέρριψε το αίτημα. Απαντήσεις μπορεί να υπάρχουν στο αρχείο του οργανισμού, αλλά είναι δύσκολο να βρεθούν μέσα στους φακέλους του υλικού που αν τους βάζαμε σε σειρά φτάνουν σε μήκος ούτε λίγο ούτε πολύ τα 38 χιλιόμετρα!.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News