Στις 31 Αυγούστου ο Γκιρ συμπληρώνει εβδομήντα έτη ζωής, πλούσιος από πλευράς καλλιτεχνικής φήμης. Είναι περίπτωση (αμερικανού) ηθοποιού που οι ρόλοι του -διαχρονικώς σαγηνευτικοί για το γυναικείο κοινό, αν κρίνει κανείς και από το αφιέρωμα της La Reppubblica– δεν τον «κατάπιαν» όπως λέγεται.

Ο ίδιος καταβάλλει προσπάθειες να μην ξεχαστεί: όχι σαν «ιπτάμενος και τζέντλεμαν» ή σαν «επαγγελματίας ζιγκολό» ας πούμε, αλλά ως άνθρωπος – ενδιαφέρον άνθρωπος.

Η αξιομνημόνευτη πληροφορία για την οικογενειακή κατάσταση του Γκιρ, που δίνουν οι Ιταλοί, είναι η εξής: ο ηθοποιός «με τα όμορφα λευκά μαλλιά» σήμερα είναι παντρεμένος με μία γυναίκα που έχει ακριβώς τα μισά χρόνια του (είναι 35άρα) και γέννησε προσφάτως ένα παιδί.

Το αφιέρωμα της ιταλικής εφημερίδας, παρά το πλήθος των κινηματογραφικών αναφορών, εστιάζει στον «αθώο βουδισμό του» που «τον πλήρωσε ακριβά», αφού η Κίνα τον έβαλε στο μάτι για τη «φιλία του με τον Δαλάι Λάμα» και πλέον είναι persona non grata στη χώρα των επιγόνων του Μάο.

Κατά το ρεπορτάζ, η Κίνα είναι πράγματι σε θέση να εκβιάζει τις «αποκαλούμενες μεγάλες εταιρείες» των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα ο Γκιρ να μην παίρνει ρόλους σε καινούργια φιλμ – επειδή τέτοια προϊόντα θεάματος δεν θα προβληθούν ποτέ στην Κίνα (σε αυτήν την «τεράστια αγορά που δεν μπορεί να χαθεί» για το αμερικανικό εμπόριο πολιτιστικών αγαθών, όπως σημειώνεται).

Στις κοινωνικοπολιτικές ανησυχίες του ηθοποιού το άρθρο μνημονεύει και κάποιες δηλώσεις κατά της πολιτικής που εφαρμόζει το Ισραήλ, ενώ στέκεται παραπάνω στις πρόσφατες τριβές του με τον Ματέο Σαλβίνι της Λέγκας («επικεφαλής ενός φασιστικού κόμματος») λόγω των δηλώσεων του Γκιρ υπέρ των μεταναστών που οι ΜΚΟ φέρνουν στο νησί Λαμπεντούζα. Λοιδορείται η «καραμέλα» των ακροδεξιών όπου Γης, την οποία ο Σαλβίνι πιπίλισε και στην περίπτωση του Γκιρ, τάχα σαν αποστομωτική απάντηση: «Τους μετανάστες να τους πάρεις στη βίλα σου!»

Και το αφιέρωμα κλείνει με την παρατήρηση ότι ο Γκιρ ανακάλυψε στον βουδισμό την ιδέα (ή την πίστη) πως «όλοι μας είμαστε συνδεδεμένοι». Ο Γκιρ βοηθάει όσους υποφέρουν λοιπόν, νιώθοντας αυτή την υποχρέωση, «φορώντας τα βουδιστικά βραχιόλια στον καρπό του», έχοντας την οικονομική δυνατότητα, εξασφαλισμένη στα «χρόνια των μεγάλων επιτυχιών του».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News