Η βιομηχανία της μόδας ήταν από τους πρώτους τομείς στην Ευρώπη, που επλήγησαν τον Φεβρουάριο από τον κορονοϊό: στις Εβδομάδες Μόδας στο Μιλάνο και στο Παρίσι, οι designers μοίραζαν μάσκες ενώ κάποιοι έντρομοι συντάκτες μόδας έφευγαν πριν καν τελειώσουν τα ντεφιλέ…

Το Σάββατο 29 Φεβρουαρίου, η συντακτική ομάδα του περιοδικού InStyle, αποφάσισε ότι ήταν πολύ επικίνδυνο να μείνει άλλο στα γραφεία της στην Αϊόβα. Την ίδια μέρα, όμως, στο Παρίσι, η Άννα Γουίντουρ συγκάλεσε σύσκεψη με το προσωπικό μόδας του Condé Nast στην έδρα της Vogue Paris στέλνοντας στους συντάκτες το μήνυμα ότι «το ζήτημα δεν είναι σοβαρό». Και εκείνοι, όσο εκνευρισμό κι αν τους προκαλούσε η εξάπλωση του Covid-19, δεν τόλμησαν να αρνηθούν και να μείνουν σπίτι τους.

Η διευθύντρια-μύθος της αμερικανικής Vogue, καλλιτεχνική διευθύντρια και σύμβουλος δημιουργίας περιεχομένου του ομίλου Condé Nast παγκοσμίως, έπαιξε τον συνηθισμένο της ρόλο στο Παρίσι, έκανε αστειάκια για όσους είχαν φύγει από φόβο, ενώ με τη «βασιλική» παρουσία της στα ντεφιλέ έστειλε ένα μήνυμα υποστήριξης στη βιομηχανία της μόδας. Όταν επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, και ενώ  μερικοί από τους ανταγωνιστές της είχαν ήδη κλειστεί στα σπίτια τους αυτοβούλως, η Γουίντουρ μαζί με υπασπιστές της πήγαιναν καθημερινά στα γραφεία του Condé Nast στο One World Trade Center έως ότου ο δήμαρχος επέβαλε στην πόλη lockdown.

Λίγες εβδομάδες μετά την 11η Σεπτεμβρίου η Αννα Γουίντουρ είχε οδηγήσει ηρωικά τους συναδέλφους της πίσω στη δουλειά, οργανώνοντας μια φωτογράφηση μόδας σε στέγες με μοντέλα που φορούσαν ρούχα από ύφασμα σημαίας, η σημερινή κρίση, όμως, πέρα από το κοινό στοιχείο του απρόβλεπτου, είναι εντελώς διαφορετική από την τρομοκρατική ενέργεια που στοίχισε τη ζωή σε 2.977 ανθρώπους στη Νέα Υόρκη.

Η κρίση του κορονοϊού είναι πολύ πιο θλιβερή με θύματα -όπως ακριβώς και στην περίπτωση των ανθρώπων που νοσούν- τις πιο μεγάλες και πιο αδύναμες εταιρείες. Φαίνεται ότι οι θεατρικές εμφανίσεις και το πολυτελές  lifestyle εκπροσώπων μιας γενιάς -από την κυρία Γουίντουρ μέχρι τον Ντόναλντ Τραμπ- δεν είναι κατάλληλα για την εποχή μας , όπου ακόμη και τα πιο χαρισματικά στελέχη των επιχειρήσεων επικοινωνούν μεταξύ τους από το σπίτι τους, με βιντεοκλήσεις στο Zoom φορώντας τις φόρμες τους.

Με τη στάση της στο Παρίσι, η Αννα Γουίντουρ προσπάθησε να σώσει δύο πολύτιμες βιομηχανίες, τη μόδα και τα glam περιοδικά. Αντί, όμως, να γίνει μια ένδοξη στιγμή στην καριέρα της, η προσπάθειά της μοιάζει μάλλον με τελευταία στάση πριν από την έξοδο τόσο της προσωπικής της μπράντας, όσο και του θρυλικού Condé Nast.

Η νέα κρίση, στην οποία έχουμε μπει εξαιτίας της πανδημίας, πριν καν ορθοποδήσει ο πλανήτης από την παγκόσμια οικονομική ύφεση της τελευταίας δεκαετίας, αναμένεται να εξαφανίσει και τα τελευταία ίχνη των πολυτελών εντύπων. «Υπήρχαν τάσεις που συμβαίνανε ήδη, μερικές θετικές και άλλες αρνητικές», δήλωσε -μέσω του Zoom φυσικά- στους New York Times ο Ρότζερ Λιντς, αφεντικό της κυρίας Γουίντουρ και διευθύνων σύμβουλος του Condé Nast. «Και η κρίση τις επιταχύνει όλες», τόνισε.

Οι αρνητικές τάσεις -η κατάρρευση του έντυπου τύπου και της διαφήμισης- έπληξαν το Condé Nast το 2008 και έκτοτε ο όμιλος δεν έχει ανακάμψει. Τώρα θα χτυπήσουν πολύ σκληρά την κυρία Γουίντουρ και τη Vogue, το πιο ισχυρό περιοδικό μόδας στον κόσμο. Η Vogue είναι μεν η πιο προσοδοφόρα έκδοση του Condé Nast στις ΗΠΑ, αλλά εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις διαφημίσεις, τις οποίες συνέχιζε να μαζεύει από τους οίκους μόδας η διευθύντριά της χάρη στην τρομερά δυνατή προσωπικότητά της. Η βιομηχανία της ένδυσης, όμως, είναι ο τομέας που χτυπήθηκε από τον κορονοϊό περισσότερο από κάθε άλλον στο ήδη κατεστραμμένο λιανεμπόριο.

Ο 57χρονος Ρότζερ Λιντς αντιμετωπίζει την κρίση με έναν συνδυασμό μεγάλων περικοπών στις δαπάνες και αυξημένου μάρκετινγκ για συνδρομές καθώς η κυκλοφορία των νεότερων περιοδικών του Condé Nast μεγαλώνει.

Ωστόσο, οι συνδρομές σε όλα τα περιοδικά του ομίλου -πλην του The New Yorker- παραμένουν φθηνές, αφού ο στόχος ήταν απλά η αύξηση των αριθμών κυκλοφορίας για τους διαφημιζόμενους. Και κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί αν αναγκαστούν να αυξήσουν τις τιμές για να αντισταθμίσουν τα χαμένα έσοδα από διαφημίσεις.

Η κρίση του κορονοϊού αλλάζει σαφώς τις προτεραιότητες της «Vogue Company», όπως συνήθιζε κάποτε να ονομάζει τον όμιλο ο πρόεδρος του Condé Nast Τζόναθαν Νιουχάουζ. Τώρα τα έσοδά του εξαρτώνται από το αν τα έγκυρα περιοδικά The New Yorker -η ισχυρότερη επιχείρηση της εταιρείας αυτή την εποχή- Wired και Bon Appétit θα μπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες  του αναγνωστικού κοινού, που έχει αποκλειστεί στο σπίτι του και το οποίο σίγουρα δεν πρόκειται να ενδιαφερθεί σύντομα για ένα παλτό Givenchy, γράφουν οι New York Times.

Το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα απογίνουν τα glossy περιοδικά με τη Vogue επικεφαλής, σε αυτή την απροσδιόριστη νέα εποχή στη οποία έχουμε ήδη μπει. Στον όμιλο Condé Nast, το καθοριστικό εμπορικό σήμα των ανισοτήτων στις ΗΠΑ με το σύνθημα «class not mass», που ελεύθερα θα μπορούσαμε να αποδώσουμε ως «στυλ μοναδικής κομψότητας όχι μαζικό», ο κ. Λιντς -ο οποίος προέρχεται από τον κόσμο της τεχνολογίας- προσπαθεί να δημιουργήσει ένα επιχειρηματικό μοντέλο που δεν υπάρχει ακόμη, χωρίς καμιά εγγύηση ότι θα βρεθεί τελικά τρόπος να σταματήσει η οικονομική αιμορραγία.

Ο όμιλος μπαίνει τώρα σε μια ζοφερή περίοδο μεγάλης λιτότητας. Οι διευθυντές έχουν καταρτίσει λίστες υπαλλήλων που αναμένεται να απολυθούν και τα στελέχη έχουν ειδοποιηθεί για περικοπές μισθών. Οι αποδοχές του Λιντς θα μειωθούν κατά 50% και της Γουίντουρ κατά 20%.

Στο μεταξύ, η μεγάλη κυρία της μόδας έχει ξεκινήσει την καμπάνια A Common Thread με στόχο να στηρίξει τη βιομηχανία με την οποία παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένο το μέλλον, τόσο το δικό της όσο και της Vogue. Θα τα καταφέρει;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News