Γιατί τα τσούζει ο πράκτορας; Οχι ο ταξιδιωτικός ή του ΟΠΑΠ, αλλά ο βεριτάμπλ, ο μυστικός, ο κουμπουροφόρος, ο «έχων την άδεια να σκοτώνει» αλλά και ο μη έχων επίσης – ο πρακτορίσκος, σαν να λέμε. Ε, καλά… Θέλει και ρώτημα; Διότι άνθρωπος είναι και αυτός –όσους ανθρώπους και αν «έφαγε» στο καθήκον–, και επειδή το σπορ του ποτηριού είναι εύγευστο, θερμαντικό, καταπραϋντικό, λυσιμελές για τον κουρασμένο άνθρωπο. Είναι ευλογημένο.

Βέβαια στην περίπτωση της ΜΙ6 –της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας–, ο κατάσκοπος ενδέχεται να μπεκρουλιάζει και για να ξεχνάει τα βάσανα της δουλειάς, ίσως και το χουνέρι που έπαθε η υπηρεσία όταν τα «μυστικά όπλα του Ιράκ» ναι μεν έκαναν τη δουλειά τους (κοτζάμ πόλεμο από το πουθενά, το 2003), ταυτόχρονα όμως καταρράκωσαν το κύρος της – και όχι μόνο αυτής.

Τέλος πάντων, ο βρετανός κατάσκοπος πίνει διότι, πρώτον και κύριον, είναι Βρετανός. Και οι Βρετανοί από τους λογοτέχνες τους, σαν τον Ντίλαν Τόμας, μέχρι τους λογοτεχνικούς τους ήρωες, σαν τον κολασμένο πρόξενο στο «Κάτω από το ηφαίστειο» του Μάλκολμ Λόουρι ας πούμε, το δουλεύουν καλά το ποτήρι: στον πάτο του ψάχνουν να βρουν το νόημα που τους κρύβει πεισματικά η ζωή, ενώ το φανερώνει απλόχερα σε όλους τους άλλους. (Αλλο θέμα τώρα αν πρώτοι μπεκρήδες του ντουνιά θεωρούνται, καθ’ υπερβολήν ασφαλώς, οι Ρώσοι.)

Πρόβλημα με το μπεκριλίκι του βρετανού πράκτορα δεν υφίσταται στο εξωτερικό – και στο τζαμί απ’ έξω να σταθεί, θα βρει τον τρόπο και αλκοόλ να πιει και χαμ να τσιμπολογήσει και να μην τον πάρει χαμπάρι ο ISIS. Σιγά τα δύσκολα… Το πρόβλημα, ο καημένος, το έχει μέσα στο Λονδίνο. Πώς να βγεις από την έδρα σου στο Βόξολ καμαρωτός καμαρωτός και να χωθείς στην πρώτη παμπ που θα βρεθεί στον δρόμο σου; Δυστυχώς, αυτό δεν γίνεται. Το ποτό μπορεί να σου λύσει τη γλώσσα, και στην παμπ ακόμη και τα σανίδια έχουν αυτιά, μάλιστα δεν αποκλείεται να είναι και αντικατασκοπευτικά κιόλας, ξένης μυστικής υπηρεσίας δηλαδή. Α πα πα. Καλύτερα, ένα μπαρ πριβέ.

Στην πρώτη συνέντευξή του, ο επικεφαλής της Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (SIS) αποκάλυψε ότι οι κατάσκοποι της υπηρεσίας του, περισσότερο γνωστής ανά τον κόσμο ως MI6, έχουν το δικό τους μπαρ στο Λονδίνο, στο οποίο συχνάζουν μόνο όσοι εργάζονται στα κεντρικά των κατασκόπων, στο Βόξολ. Ο σερ Αλεξ Γιάνγκερ (κωδικό όνομα: «C») δήλωσε ότι το μυστικό μπαρ των μυστικών πρακτόρων επιτρέπει στους θαμώνες του χαλάρωση με διακριτικότητα και εχεμύθεια. Είναι μπαρ του σιναφιού: «Εμείς δεν μπορούμε να μιλήσουμε ακόμη και στους στενότερους φίλους μας για τη δουλειά μας, πώς βγάζουμε το ψωμί μας, και για αυτόν τον λόγο χρειαζόμαστε ένα μπαρ κοινής κουλτούρας, να είμαστε εκεί και να τα λέμε μεταξύ μας. Είναι δίκαιο που έχουμε το αποκλειστικά δικό μας μπαρ».

Ανάμεσα σε έναν γύρο και σε έναν άλλον στην μπάρα, οι πράκτορες της ΜΙ6 αναλύουν την παγκόσμια κατάσταση (Ο μπάρμαν ακούει, αλλά είναι δικός τους άνθρωπος, στο μισθολόγιο και αυτός, και δεν τρέχει τίποτα.) Πώς τα πράγματα έχουν φθάσει σε ένα σημείο παρόξυνσης. Η Κίνα αυτό, η Ρωσία το άλλο, ο ISIS και η Αλ Κάιντα τα αποδέλοιπα. Πώς το αποκορύφωμα της έντασης τους θυμίζει αφηγήσεις των παλαιοτέρων, των αποστρατευμένων πια ή και σκοτωμένων συναδέλφων τους για τη «χρυσή εποχή» του Ψυχρού Πολέμου. Σαν να τραβάμε πάλι κατά κει. (Ομως ας πιούμε κάτι και εμείς, για να συνεχίσουμε.)

Πες μας τι πίνεις

Νηφάλιος ακόμη ο «C», μπορεί να αρθρώσει έναν πειστικό για τα ώτα των μη συναδέλφων του λόγο: «Πιστεύω ότι εμείς στην MI6 έχουμε να διαδραματίσουμε έναν σημαντικό ρόλο…»

Ο σερ Αλεξ είναι επικεφαλής της υπηρεσίας του από το 2014 και έχει συνεργαστεί με τρεις πρωθυπουργούς: με τον Ντέιβιντ Κάμερον, με την Τερέζα Μέι και με τον Μπόρις Τζόνσον. Υπηρετεί στο ένδοξο (και από το σινεμά, όπως πολύ καλά γνωρίζετε) Σώμα των βρετανών κατασκόπων πολλά χρόνια, από το 1991. Είναι συνεπώς πολύπειρος: όσο και να τον ανακρίνουμε με στάουτ, ξινόμαυρο, καλβαντός, ούζο, μεσκάλ και κασάσα δεν θα μας πει τι εντέλλεται να πίνει και για ποιον λόγο ακριβώς – θα έχει πέσει στο πάτωμα ξερός από το μεθύσι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News