Οι δρόμοι γύρω από την οδό Πατησίων και την Λεωφόρο Γαλατσίου, στο κέντρο της Αθήνας, έχουν κάτι από γειτονιά. Δίπλα στους πολυσύχναστους δρόμους θα βρεις μικρά καφέ, παλιά μαγαζιά και μπουγάδες να απλώνονται έξω από ανοιχτά παντζούρια. Κυρίως, θα βρεις ανθρώπους που έχουν ζήσει εκεί αρκετές δεκαετίες ή και όλη τους τη ζωή. Αν τους ρωτήσεις, θα σου πουν για την εποχή που δίπλα στα μικρά σπίτια τους υπήρχαν δέντρα και όχι τεράστιες πολυκατοικίες. Θα σου πουν για τα πανέμορφα νεοκλασικά και ίσως για τον θερινό κινηματογράφο Α-Β.

Οι παλιοί Αθηναίοι σίγουρα θα θυμούνται τον ανοιχτό κινηματογράφο με την μεγάλη άπλα που βρισκόταν ανάμεσα σε δέντρα και ξεχείλιζε από μυρωδιές. Τα χρόνια πέρασαν, ο κινηματογράφος έκλεισε και το όμορφο κτίριο στην οδό Θεοτοκοπούλου 34 πέρασε από την δόξα στην παρακμή όπως και πολλά άλλα κτίρια της Αθήνας. Η ιστορία του όμως δεν τελείωσε έτσι.

Το διατηρητέο νεοκλασικό που χτίστηκε στη δεκαετία του 1920, αποκαταστάθηκε υπό την σκέπη του δήμου Αθηναίων και μετατράπηκε σε εστία πολιτισμού. «Πρόκειται για ένα από τα αρχοντικά σπίτια των Πατησίων με μακρά ιστορία. Πέρασε στην ιδιοκτησία του δήμου το 2005. Επί δημαρχίας του κ. Καμίνη εξασφαλίσθηκε ένα ΕΣΠΑ και έτσι ο δήμος κατάφερε να επισκευάσει το σπίτι για να λειτουργήσει ως χώρος πολιτισμού και ψυχαγωγίας για την τοπική κοινότητα» μάς ενημέρωσε ο Φοίβος Σακαλής, συντονιστής του Δικτύου Πολιτισμού του δήμου Αθηναίων.

Βρισκόμασταν στον πρώτο όροφο της οικίας Θεοτοκοπούλου. Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα δωμάτια θύμιζαν περισσότερο ένα καινούριο ξενοδοχείο. Φρεσκοβαμμένοι τοίχοι, λιγοστά καινούρια έπιπλα και γυαλισμένα παράθυρα. «Τον Νοέμβριο του 2017 απευθύναμε μία ανοιχτή πρόσκληση στις δημιουργικές ομάδες της πόλης αλλά και σε ιδρύματα και σε πολιτιστικούς φορείς που έκαναν διάφορες προτάσεις για δράσεις προς τους πολίτες» μας είπε ο κ. Σακαλής.

Ο δήμαρχος Γιώργος Καμίνης, δήλωσε: «Η αποκατάσταση του διατηρητέου νεοκλασικού οικήματος είναι ένα ακόμη έργο προτεραιότητας που ολοκληρώσαμε με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ 2007-2013. Ένα ακόμη στολίδι που ζωντανεύει τη γειτονιά των Πατησίων και φιλοδοξεί να γίνει στέκι για τους κατοίκους και επισκέπτες κάθε ηλικίας. Έχοντας εξασφαλίσει ενδιαφέρουσες συνεργασίες με αξιόλογους φορείς, που θα υλοποιούν δράσεις στον χώρο εντελώς δωρεάν, αποδεικνύουμε για μία ακόμη φορά πως όταν καινοτόμες ιδέες συνδυάζονται με συστηματική δουλειά, μεγάλος κερδισμένος είναι ο πολίτης. Σας περιμένουμε όλους εδώ».

Η πρώτη δράση στο ανακαινισμένο κτίριο έλαβε χώρο στο φωτεινό του ισόγειο. Σε ένα μεγάλο δωμάτιο, είχαν καθίσει περίπου δεκαπέντε άτομα μεγάλης ηλικίας, οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής. Ηταν έτοιμοι για το πρώτο μάθημα χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η κυρία Χρυσούλα πήρε πρώτη τον λόγο για να συστηθεί: «Εδώ είναι γειτονιά μου» είπε, «θυμάμαι καλά τους ανθρώπους που έμεναν εδώ. Αυτή τη στιγμή ζωντανεύουν οι μνήμες μου και χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να ξαναμπώ σε αυτό το κτίριο για να μάθω και κάτι: το facebook».

Ηταν σαν ένα κανονικό μάθημα σε σχολείο. Κάποιοι -πιο άτακτοι- κοτσονάτοι κύριοι μιλούσαν μεταξύ τους και οι κυρίες απαιτούσαν ησυχία. Με το δύσκολο έργο της εκμάθησης των νέων τεχνολογιών στους ενδιαφερόμενους είχαν επιφορτιστεί δύο γυναίκες της ομάδας People Behind. Ο κύριος Μιχάλης θέλησε και αυτός να εξηγήσει τον λόγο που βρέθηκε στο πρώτο «μάθημα». «Εγω ζω στην περιοχή 60 ολόκληρα χρόνια, είμαι συγκινημένος που βρίσκομαι εδώ. Οσο για το facebook, η αλήθεια είναι ότι δεν θέλω να ανοίξω λογαριασμό αφού το θεωρώ “κάρφωμα”. Απλά ελπίζω να μάθω λίγα πράγματα».

Οι περισσότεροι από τους «μαθητές» πάντως έδειχνα να διψούν για μάθηση. «Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούμε να μιλάμε με ανθρώπους που βρίσκονται μακριά» εξήγησε μία κυρία που είχε ήδη ανοίξει το τάμπλετ της. Κάποιοι είχαν λογαριασμό που τους είχαν δημιουργήσει τα παιδιά ή τα εγγόνια τους και ήθελαν απλά να μάθουν πώς να το χρησιμοποιούν. «Μην πάμε και στο καφενείο και μας κοροϊδεύουν» είπε αστειευόμενος ένας γλυκύτατος κύριος γύρω στα 70.

Το πρώτο μάθημα τελείωσε και οι ενθουσιασμένοι «μαθητές» βγήκαν για καφέ και ψιλή κουβέντα στην μεγάλη αυλή του νεοκλασικού. Στέκονταν σχεδόν συγκινημένοι κοιτώντας προς τον χώρο του παλιού σινεμά. Όχι και άδικα. Σκεφτείτε το. Αρκετοί από αυτούς έφταναν εδώ τα καλοκαίρια της δεκαετίας του 70′ για να απολαύσουν τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ στον διάσημο κήπο με τα μοβ ζουμπούλια. Και τώρα; Τώρα φόρεσαν τα καλά τους και έφτασαν στο ίδιο μέρος για να μάθουν πως μπορούν να μιλούν με φίλους τους στην άλλη άκρη του κόσμου, μέσω του «μαγικού» messenger.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News