Ο «Επαναστάτης χωρίς Αιτία» ήταν ταλαντούχος, σύμβολο των τινέιτζερ της εποχής και μ’ αυτή τη ρομαντική αλητεία στο βλέμμα. Το βιογραφικό του Ντιν ήταν ιδανικό για την εποχή, σαν προθέρμανση των επαναστατικών ’60s.

Ήταν, επίσης, ένας άνθρωπος που έπαιζε με τα όρια. Για έναν ηθοποιό της γενιάς του, το ζην επικινδύνως ήταν σαν επιβεβλημένος αστικός μύθος. Και οι αγώνες αυτοκινήτου ήταν η «δεξαμενή» αδρεναλίνης απ’ όπου μπορούσε ο Ντιν να αντλήσει το δικό του κοκτέιλ.

Κανονικά, βάσει του συμβολαίου του με την κινηματογραφική εταιρεία, δεν επιτρεπόταν να συμμετέχει σε αγώνες. Όμως τα γυρίσματα της ταινίας «Ο Γίγας» είχαν μόλις ολοκληρωθεί και έτσι η Porsche 550 Spyder που μόλις είχε αποκτήσει ήταν το όχημα της δικής του εξαίρεσης από τα τυπικά.

Μόλις 90 κομμάτια είχαν κατασκευαστεί και ο Ντιν αισθανόταν αρκετά τυχερός που ‘χε μια τέτοια στο γκαράζ του. Οι φωτογραφίες που τον δείχνουν να κυκλοφορεί μαζί της ανθούν σε ένα πρόχειρο γκουγκλάρισμα. Η μοιραία μέρα ήταν η 30η Σεπτεμβρίου του 1955, όταν πήγε μέχρι το Σαλίνας της Καλιφόρνιας για να τρέξει σε τοπικούς αγώνες. Έβαλε μια σκωτσέζικη καρό επένδυση στη θέση του οδηγού, όπως συνήθιζαν να έχουν τα αγωνιστικά της εποχής, και έβγαλε και παρατσούκλι στην 550 Spyder. Την έλεγε ‘’Little Bastard’’. Δεν το ήξερε εκείνη τη στιγμή αλλά με τον «μικρό μπάσταρδο» θα πέθαινε εκείνη τη μέρα.

Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ο Ντιν έγινε ο πρώτος ηθοποιός που βραβεύτηκε μετά θάνατον με βραβείο Όσκαρ ενώ το American Film Institute τον έχει κατατάξει στη 18η θέση των σπουδαιότερων αρσενικών θρύλων του περασμένου αιώνα.

Αυτό που δεν είναι και τόσο γνωστό είναι ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο θεωρήθηκε σχεδόν καταραμένο. Μετά το θάνατό του, συνέβησαν ένα σωρό περιστατικά, στα όρια του ανεξήγητου, καθώς τραυματίζονταν όποιοι άνθρωποι ερχόντουσαν σε επαφή με την τρακαρισμένη Porsche. Κάποιος που πήρε τον κινητήρα της και έτρεξε σε αγώνα, σκοτώθηκε.

Επίσης, δύο τροχοί που είχαν παραμείνει ανέγγιχτοι από το δυστύχημα και τους αγόρασε κάποιος, αργότερα έσκασαν ταυτόχρονα (κάτι που συμβαίνει σπάνια) και ο νέος ιδιοκτήτης τους έφυγε από τον δρόμο. Αλλά και δύο κλέφτες που επιχείρησαν να αφαιρέσουν από τον «Μικρό Μπάσταρδο» το τιμόνι και το κάθισμα με τα αίματα του Ντιν (ίσως με τη λογική ενός μακάβριου συλλεκτικού), επίσης τραυματίστηκαν σοβαρά την ώρα που επιχειρούσαν την κλοπή.

Ακολούθησαν και άλλα παρόμοια. Μέχρι που η Τροχαία της Καλιφόρνιας θέλησε κάποια στιγμή να πάρει τα απομεινάρια και να τα τοποθετήσει εκφοβιστικά σε κάποια έκθεση προωθώντας έτσι τη λογική της οδικής ασφάλειας. Όμως ο χώρος έπιασε φωτιά. Παραδόξως, η Porsche δεν κάηκε. Και την επόμενη φορά που επανατοποθετήθηκε σε ένα σχολείο, πάλι υποτίθεται για εκπαιδευτικούς σκοπούς, το αυτοκίνητο έπεσε από το σταντ όπου ήταν τοποθετημένο και έσπασε το γοφό ενός παιδιού.

Συνέβησαν κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα. Και μετά σου λένε συμπτώσεις. Πάντως ο Ντιν φαίνεται να ‘χε δίκιο για το παρατσούκλι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News